Πάντοτε υποστήριζα την ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών. Ενίοτε μάλιστα ισχυριζόμουν χαριτολογώντας ότι πρέπει εμείς οι άνδρες να εξισωθούμε με τις γυναίκες, για λόγους που δεν είναι του παρόντος. Όμως, τελευταίως έχω εγκαταλείψει τα περί ισότητας, που τα θεωρώ έτσι κι αλλιώς αυτονόητα, και αντιμετωπίζω το γυναικείο φύλο με συμπόνοια για όλα αυτά που υφίσταται, και κυρίως για τις αρλούμπες που λέγονται σε βάρος του, λες και το θηλυκό γένος δεν ανήκει στο ανθρώπινο είδος!

Διάβαζα για ένα κήρυγμα Μητροπολίτη, που προφανώς ζει σε προηγούμενο αιώνα, να αποκαλεί περίπου κλώσα τη γυναίκα βάσει της εξής λογικής για την αντιμετώπιση της παραβατικότητας των παιδιών. Τι είπε; «Εάν δεν επιστρέψει η γυναίκα στο βασίλειό της που είναι το σπίτι της και να μαζέψει ως η κλώσα τα πουλάκια της κάτω από τις πτέρυγές της, έτσι θα πορεύονται τα παιδιά να εγκληματούν το ένα στο άλλο».

Κατ’ αρχάς, μπορεί να υποθέσω -έστω αυθαιρέτως- ότι κάποια κλώσα μπορεί να μαζεύει σπίτι της ό,τι πουλάκια θέλει! Τέλος πάντων. Με την άποψη αυτή αποκλείεται ο πατέρας από τη διαπαιδαγώγηση του παιδιού, ενώ την ευθύνη πρέπει να την έχουν και οι δύο γονείς. Τι να σου κάνει μία μάνα στη σύγχρονη εποχή, με τον κατακλυσμό των δυνατοτήτων που δίνει σε κάθε παιδί η τεχνολογία και την επιρροή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης!

Από την άλλη πλευρά, έχουμε συνεχείς προσβλητικές αναφορές στις κακοποιήσεις γυναικών, που όπως είδαμε είχαν και πολιτικές επιπτώσεις για υποψήφιο που εκστόμισε διάφορες σαχλαμαρίτσες. Έτσι είναι, όμως, όταν πιστεύουν πολιτικοί αρχηγοί ότι ο χώρος της πολιτικής λίγο διαφέρει από το «Δελφινάριο».

Παλιά είχαμε το σύνθημα που αποτύπωνε, υποτίθεται, τα τρία μέγιστα κακά που μπορούσαν να συμβούν, «πυρ, γυνή και θάλασσα». Υπερβολές, καθώς το να μην την πάθεις εξαρτάται από σένα. Να, π.χ.: να μην ξεχάσεις ανοικτό το μάτι της κουζίνας ή κεριά αναμμένα. Να μην πέσεις να κολυμπήσεις φαγωμένος και να μην μπεις σε πλοίο με 11 μποφόρ. Όσο για τη γυνή, ε, δεν χρειάζεται και μεγάλη φιλοσοφία. Δεν φταίει αυτή, αν μπεις εσύ στο βρακί της καταπώς λέει ο λαός.

Τα πράγματα επομένως είναι απλά. Η γυναίκα δεν είναι εχθρός. Απλώς ο άνδρας ενίοτε αποδεικνύεται βλαμμένος. Άλλωστε, οι ευφυείς δημιουργοί των κόμικς δεν έχουν αναδείξει καμιά γυναίκα χαζή, ενώ, αντιθέτως, είναι πληθώρα οι ηλίθιοι άνδρες. Για παράδειγμα, εκτός από τον σκύλο Ραν Ταν Πλαν, που είναι και αρσενικός, κλασικό παράδειγμα ηλιθίων είναι οι αδελφοί Ντάλτον, ιδίως ο Άβερελ.
Επομένως, για να ξαναθυμηθώ τον προαναφερθέντα ισχυρισμό μου, μάλλον, εμείς χρειάζεται, όσον αφορά την ισότητα, να εξισωθούμε με τις γυναίκες. Δεκτές οι όποιες αντιρρήσεις…