Σταύρος Πνευμονίδης στην "Κυριακάτικη Απογευματινή": "Ο Ολυμπιακός είναι η οικογένειά μου"
Ο... μικρός Ποντένσε του Θρύλου
Ο πρωταθλητής Ευρώπης, Σταύρος Πνευμονίδης, μιλάει στην "Κυριακάτικη Απογευματινή" για το "έπος της Νιόν", το "θαύμα του Ρέντη" και το πως ο Ολυμπιακός τον στήριξε στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής του. Αποκλειστική συνέντευξη.
Ένα χαμόγελο που σε γεμίζει αισιοδοξία για τη ζωή. Ένα εφηβικό βλέμμα γεμάτο λάμψη και σπιρτάδα που παραπέμπει στην επιθυμία ενός νέου ανθρώπου να κατακτήσει τον κόσμο ολόκληρο…
Κι όμως! Δεν έχει περάσει καλά-καλά ούτε ένας χρόνος από τη μέρα που το πρόσωπο του 17χρονου Σταύρου Πνευμονίδη, ήταν πλημμυρισμένο από δάκρυα. Όχι χαράς και συγκίνησης σαν αυτά που γέμισαν τα μάτια των πρωταθλητών Ευρώπης ποδοσφαιριστών της Κ19 του Ολυμπιακού, τη στιγμή που σήκωναν στον ουρανό της Νιόν το τρόπαιο του UEFA Youth League. Ήταν δάκρυα πόνου εξαιτίας μιας δοκιμασίας από αυτές που σε κάνουν να αναρωτιέσαι για το πώς μπορεί ο κόσμος μας να είναι τόσο σκληρός και άδικος.
ταν παραμονές ενός αγώνα του Ολυμπιακού όταν ο Σταύρος έμαθε ότι ο πατέρας του έχασε τη ζωή του σε ένα τραγικό περιστατικό. Η ίδια η ζωή του εμφάνιζε στα δεκάξι του χρόνια την πιο απάνθρωπη πλευρά της.
Πόνεσε, έκλαψε, αλλά δεν λύγισε! Και σήμερα ξέρει ότι δύο μάτια τον παρακολουθούν από ψηλά και αισθάνονται εξαιρετικά περήφανα όχι μόνο επειδή τον βλέπουν να εξελίσσεται σε έναν χαρισματικό και ιδιαίτερα ελπιδοφόρο ποδοσφαιριστή, αλλά κυρίως γιατί παραμένει πάντα το ίδιο σεμνό, ευγενικό, και υπέροχο παιδί που πριν από τέσσερα χρόνια άφησε πίσω του την Καστοριά για να κυνηγήσει, σε ηλικία μόλις 13 ετών, τα μεγάλα του όνειρα στον – χαοτικό πολλές φορές – κόσμο της πρωτεύουσας.
Ο Σταύρος Πνευμονίδης για τον Ολυμπιακό: "Δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσο μου στάθηκαν..."
Καθισμένος δίπλα στο μνημείο των θυμάτων της Θύρας 7 έξω από το "Γεώργιος Καραϊσκάκης", ο Σταύρος Πνευμονίδης μπορεί να αντιληφθεί καλύτερα από τον καθένα τι θα πει απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής. "Όσο και αν περάσει ο χρόνος είναι ένα γεγονός που δεν θα ξεπεραστεί ποτέ. Τότε σε εκείνες τις δύσκολες στιγμές όλοι οι άνθρωποι του Ολυμπιακού στάθηκαν δίπλα μου σαν αληθινή μου οικογένεια. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ", λέει και η φωνή του αρχίζει να τρέμει.
Ήταν η μόνη στιγμή της συνάντησής μας που έδειξε να λυγίζει. Σε όλη την υπόλοιπη διάρκεια της συζήτησης που είχαμε, το βλέμμα του έλαμπε! Το χαμόγελό του φώτιζε τον περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου που φιλοδοξεί σε λίγα χρόνια να μεγαλουργεί φορώντας την φανέλα με τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο.
Από τη Δόξα Κορησού και την Καστοριά, στο κέντρο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου – τη Νιόν – και την "αθανασία" ενός επιτεύγματος που θα μνημονεύεται στην ιστορία του Ολυμπιακού.
"Έχει μεγάλη ιστορία η Δόξα Κορησού. Από την ακαδημία της έχουν βγει ποδοσφαιριστές με σπουδαία καριέρα στην Super League, όπως ο Μάρκος Βελλίδης και ο Νίκος Λαζαρίδης", μας λέει με περηφάνια για την ομάδα που πραγματοποίησε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα. Πως μπορεί, αλήθεια, ένα τηλεφώνημα να σου αλλάξει όλη τη ζωή: "Σταύρο, πάμε για δοκιμαστικά στον Ολυμπιακό"...
Η πρώτη μέρα του Σταύρου Πνευμονίδη στου Ρέντη: "Έπαθα σοκ!"
"Έρχομαι πρώτη μέρα στου Ρέντη για δοκιμαστικά και ειλικρινά… παθαίνω σοκ. Βλέπω μπροστά μου έναν κόσμο ολοκληρωτικά διαφορετικό από εκείνον που είχα μεγαλώσει. Χαζεύω τα γήπεδα, αντικρίζω τόσους ανθρώπους να ασχολούνται με μια ομάδα και αδυνατώ να το πιστέψω", θυμάται την πρώτη μέρα που πέρασε τις πύλες του προπονητικού κέντρου του Ολυμπιακού, όντας ακόμη… αμούστακο παιδάκι.
"Ήταν πολύ δύσκολη απόφαση να αφήσω σε τόσο μικρή ηλικία την Καστοριά και να μετακομίσω μόνιμα στην Αθήνα. Αφήνεις πίσω σου οικογένεια, φίλους, αλλά από την άλλη τα βάζεις όλα σε μια ζυγαριά και αντιλαμβάνεσαι ότι σου δίνεται μια μοναδική ευκαιρία να κυνηγήσεις το όνειρό σου. Προσωπικά αισθάνομαι ευλογημένος για την υποστήριξη που είχα από την οικογένειά μου καθώς οι άνθρωποι μου ήταν εκείνοι που έκαναν μια τόσο δύσκολη απόφαση να μοιάζει εξαιρετικά εύκολη".
Όσες μέρες κι αν περάσουν από το έπος της κατάκτησης του πρώτου ευρωπαϊκού τροπαίου στο ποδόσφαιρο, στα 100 χρόνια ιστορίας του Ολυμπιακού, μοιάζει εξαιρετικά δύσκολο νέα παιδιά όπως ο Σταύρος να συνειδητοποιήσουν τη μοναδικότητα του επιτεύγματος. Όσο κι αν η συνέντευξή μας με τον "Ποντένσε" των "μικρών του Θρύλου" διακόπηκε ουκ ολίγες φορές από φίλους των "ερυθρόλευκων" που έσπευδαν να του σφίξουν το χέρι.
"Κοιτάξτε, η αλήθεια είναι ότι αντιλαμβανόμαστε ότι έχουμε πετύχει κάτι σημαντικό. Δεν νομίζω όμως ότι ακόμη μπορούμε να αντιληφθούμε το μέγεθος των στιγμών που ζει ο σύλλογος τόσο με την πορεία της ανδρικής ομάδας στην Ευρώπη, όσο και με τη δική μας επιτυχία στο Youth League. Σε λίγα χρόνια, όταν μεγαλώσουμε λίγο, ενδεχομένως να κατανοήσουμε καλύτερα τι ακριβώς ζούμε το τελευταίο δίμηνο".
"Ο Ολυμπιακός ξέρει καλύτερα πότε πρέπει να γίνει η μετάβαση στην πρώτη ομάδα"
Το μεγάλο στοίχημα, βέβαια, για τον Σταύρο Πνευμονίδη και τους υπόλοιπους πρωταθλητές Ευρώπης είναι το μέλλον και κατά πόσο οι άνθρωποι που τους σφίγγουν σήμερα το χέρι, θα μπορέσουν αύριο να τους αποδεχτούν σε πρωταγωνιστικούς ρόλους στην πρώτη ομάδα. Γιατί στην Ελλάδα θεωρούμε ακόμη… πιτσιρικά τον κάθε 17χρονο, ακόμη και τον κάθε 20χρονο, την ώρα που οι μεγαλύτεροι σύλλογοι της Ευρώπης εμφανίζουν διαρκώς νέους… Γιαμάλ!
"Δεδομένα η επιτυχία μας στη Νιόν βοήθησε πολύ τον κόσμο να μας μάθει και ενδεχομένως να μας εμπιστευτεί πιο εύκολα όταν έρθει η στιγμή να ανεβούμε στην πρώτη ομάδα. Το πότε θα γίνει αυτό, προσωπικά σαν Σταύρος, έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στον οργανισμό του Ολυμπιακού να επιλέξει την κατάλληλη στιγμή. Όλα τα παιδιά νομίζω εμπιστευόμαστε τους ανθρώπους που εργάζονται καθημερινά μαζί μας για να λάβουν τις καλύτερες αποφάσεις για το μέλλον μας. Ίσως αυτό να είναι και το μεγαλύτερο κλειδί της επιτυχίας μας: Η εμπιστοσύνη που αισθανόμαστε απέναντι στη διοίκηση και την ομάδα.
Είναι πάρα πολύ σημαντικό το timing που θα πραγματοποιήσουμε το επόμενο βήμα στην καριέρα μας, γιατί έχουμε δει στο παρελθόν πάρα πολλά ταλέντα να χάνονται επειδή βιάστηκαν ή επειδή δεν πήραν σωστές αποφάσεις τη σωστή στιγμή".
Ο Ολυμπιακός και η εμπιστοσύνη στο πλάνο
"Εμπιστοσύνη". Πρέπει να είναι η λέξη που βγήκε από τα χείλη του Σταύρου Πνευμονίδη τις περισσότερες φορές κατά τη διάρκεια της συζήτησής μας. Για τον ίδιο, άλλωστε, αποτέλεσε το κλειδί της επιτυχίας στο δρόμο προς την κατάκτηση του Youth League.
"Αυτό που μπορώ να πω κατηγορηματικά είναι ότι πνευματικά ήμασταν η καλύτερα προετοιμασμένη ομάδα από όλες τις αντιπάλους μας. Υπήρχε απόλυτη εμπιστοσύνη στο πλάνο του προπονητή μας, δεν αλλάζαμε το παιχνίδι μας ανεξαρτήτως του ονόματος της ομάδας που είχαμε να αντιμετωπίσουμε", υπογραμμίζει ο χαρισματικός ακραίος επιθετικός του Ολυμπιακού και συνεχίζει:
"Η φετινή μας επιτυχία οφείλεται σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που εργάζονται ατελείωτες ώρες στου Ρέντη για να μας παρέχουν τα πάντα. Από τους προπονητές μας μέχρι τον τελευταίο υπάλληλο που δουλεύει στις εγκαταστάσεις. Η δική τους βοήθεια είναι ανεκτίμητη πολύ περισσότερο για παιδιά όπως εγώ που ήρθαμε στην Αθήνα από την επαρχία και μένουμε στους κοιτώνες. Όποιος έρχεται στου Ρέντη, βρίσκει ένα περιβάλλον που τον βοηθά να προσαρμοστεί σε αυτό από την πρώτη μέρα. Αισθάνεσαι ότι γίνεσαι μέλος μιας οικογένειας".
Υπάρχει, βέβαια, και άλλη μια σημαντική ιδιαιτερότητα της καθημερινότητας στο προπονητικό κέντρο του Ολυμπιακού για τα νέα παιδιά. "Είναι πολύτιμη η καθημερινή μας συναναστροφή με σπουδαίους ποδοσφαιριστές που φόρεσαν στο παρελθόν τη φανέλα του Ολυμπιακού. Τον κύριο Καρεμπέ, τον κύριο Ιμπαγάσα, τον κύριο Μαυρογενίδη, τον κύριο Παπαδόπουλο, τον κύριο Μανιάτη, με όλους. Επειδή ακριβώς έχουν παίξει ποδόσφαιρο, έχουν κουβαλήσει το βάρος της ευθύνης ως παίκτες του Ολυμπιακού μας βοηθούν πάρα πολύ στο να εξελισσόμαστε".
"Στη Νιόν καταλάβαμε όλοι πόσο πολύ σέβονται τον Ολυμπιακό στο εξωτερικό"
Ο Σταύρος Πνευμονίδης προσπαθεί μάταια να ταξινομήσει τα συναισθήματά και τις εμπειρίες που έζησε με τους συμπαίκτες του στη Νιόν. "Θυμάμαι τον πρόεδρο να έρχεται στο γήπεδο μαζί μας και στα αποδυτήρια, να είμαστε όλοι ένα κουβάρι αγκαλιασμένοι. Τι να πω;"…
Υπάρχει, όμως, μια εικόνα που δεν λέει να βγει από τη σκέψη του 17χρονου άσου: «Ξέρετε τι μου έκανε μεγάλη εντύπωση όλες αυτές τις μέρες που ήμασταν στη Νιόν; Ο σεβασμός που είχαν όλοι για τον Ολυμπιακό. Γνωρίζουμε το μέγεθος του συλλόγου μας, αλλά είναι άλλο πράγμα να το εισπράττεις από παιδιά που αγωνίζονται σε ομάδες όπως η Μίλαν. Επειδή μέναμε όλες οι ομάδες στο ίδιο ξενοδοχείο, κάθε βράδυ μιλάγαμε με τους αντιπάλους μας σαν να ήμασταν μια παρέα. Και εκεί καταλάβαινες με πόσο μεγάλο σεβασμό αντιμετωπίζουν το όνομα του Ολυμπιακού στο εξωτερικό".
Πόσο όμορφο είναι αλήθεια να ακούς Ελληνόπουλα να εκφράζουν με τέτοια λόγια την περηφάνια για το σύλλογο που αγωνίζονται και να μην αισθάνονται την ανάγκη να μεταναστεύσουν για να βρουν το δικό τους ποδοσφαιρικό παράδεισο.
"Ο Ολυμπιακός έχει φτάσει πλέον σε τέτοιο επίπεδο οργάνωσης που καλύπτει πλήρως τα όνειρα κάθε Έλληνα ποδοσφαιριστή. Προσωπικά δεν αισθάνομαι την ανάγκη να φύγω στο εξωτερικό για να ζήσω στιγμές που δεν μπορώ να ζήσω με την ομάδα που αγωνίζομαι. Ειδικά μετά την εμπειρία της Νιόν, νιώθω πάρα πολύ περήφανος που αγωνίζομαι σε αυτό το σύλλογο. Νιώθω ότι εδώ μπορώ να εκπληρώσω όλα μου τα όνειρα". Και ποιο είναι το πιο… τρελό που ονειρεύεται να ζήσει ο Σταύρος Πνευμονίδης την επόμενη δεκαετία;
"Να αγωνιστούμε σε τελικό Champions League και να το κατακτήσουμε, αλλά αυτή τη φορά με την ανδρική ομάδα του Ολυμπιακού!"…
