Το τριήµερο 19-21 Ιουνίου έχει «µαρκάρει» στο ηµερολόγιό του ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, καθώς, σύµφωνα µε τις πληροφορίες, στο διάστηµα αυτό προσανατολίζονται οι εισηγήσεις που δέχεται από τους στενούς συνεργάτες του προκειµένου να ζητήσει από τον Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας σύγκληση του Συµβουλίου Πολιτικών Αρχηγών, µε κεντρικό θέµα την υπόθεση του δηµόσιου χρέους.

Το συγκεκριµένο εναλλακτικό σχέδιο της κυβέρνησης, που θα οδηγήσει σε Συµβούλιο Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας, Πρ. Παυλόπουλο, όπως είχε συµβεί και πέρυσι τον Μάρτιο για τη χάραξη της εθνικής στρατηγικής στο Μεταναστευτικό, βασίζεται στον ορατό κίνδυνο να µη βρεθεί ικανοποιητική λύση για τη διευθέτηση του δηµόσιου χρέους στο Eurogroup της 15ης Ιουνίου.

Ως αποτέλεσµα, ο πρωθυπουργός θα ζητήσει την εξουσιοδότηση των πολιτικών αρχηγών για να θέσει το ζήτηµα στη Σύνοδο Κορυφής της 22ας Ιουνίου. Ακόµη µία παράµετρος που εξετάζεται µε βάση το συγκεκριµένο σενάριο είναι ο Αλ. Τσίπρας να δώσει εντολή στον «τσάρο» της οικονοµίας, Ευ. Τσακαλώτο, να µην υπογράψει την αναθεωρηµένη πρόταση που θα καταθέσουν οι οµόλογοί του στο Eurogroup της 15ης Ιουνίου, αλλά, επικαλούµενος το ότι πρόκειται για υπόθεση εθνικού χαρακτήρα, να ζητήσει παράταση ολίγων ηµερών, προκειµένου να λάβουν γνώση επί του περιεχοµένου της και οι πολιτικές δυνάµεις της χώρας.    

TO ΠΡΟΣΧΗΜΑ

Είναι προφανές ότι στόχος του πρωθυπουργού, εφόσον υιοθετήσει τη συγκεκριµένη επιλογή, όπως του εισηγούνται στενοί συνεργάτες του -µεταξύ αυτών οι υπουργοί Επικρατείας Αλ. Φλαµπουράρης και Ψηφιακής Πολιτικής Ν. Παππάς-, αλλά και του έχουν ζητήσει πολλοί κυβερνητικοί βουλευτές, θα είναι εκτός των άλλων να καταστήσει «συνυπεύθυνα» τα κόµµατα της αντιπολίτευσης. Επίσης, µε πρόσχηµα το επιχείρηµα ότι είναι ένα θέµα µείζονος εθνικής σηµασίας, που υπερβαίνει τη θητεία της σηµερινής κυβέρνησης, να «µοιράσει» την «ιδιοκτησία» της συµφωνίας σε όλες τις πολιτικές κατευθύνσεις. Επίσης, στο Μαξίµου γνωρίζουν πολύ καλά πως το σύνολο των πολιτικών αρχηγών δύσκολα θα αρνηθεί µια πρόσκληση από τον Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας και, ασχέτως εάν στο τέλος δεν καταστεί εφικτό να υπάρξει κοινό ανακοινωθέν, η ίδια η διαδικασία θα δώσει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να «καταγγείλει» για υπονόµευση της εθνικής προσπάθειας όσους δεν βάλουν πλάτη.

Οι πληροφορίες αναφέρουν πως και στα επιτελεία των κοµµάτων της αντιπολίτευσης προετοιµάζονται για να αντιµετωπίσουν µια τέτοια πρωτοβουλία εκ µέρους του πρωθυπουργού και θα πράξουν αναλόγως εφόσον δροµολογηθεί πριν από τη Σύνοδο Κορυφής της 22ας Ιουνίου. Οι ενδείξεις που έχουν ότι επίκειται η ανάληψη µιας τέτοιας πρωτοβουλίας στηρίζονται και στα «κρυµµένα» µηνύµατα που εµπεριέχονται σε σειρά κυβερνητικών και κοµµατικών ανακοινώσεων. Οπως η πρόσφατη δήλωση του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα, ότι «η διεκδίκηση µιας οριστικής διεξόδου από την κρίση, βιώσιµης και κοινωνικά δίκαιης, µετά από επτά χρόνια ύφεσης και σκληρής προσαρµογής, δεν αφορά απλά τον πολιτικό στόχο µιας κυβέρνησης ή την προοπτική µιας κυβερνητικής θητείας. Αφορά το µέλλον του τόπου. ∆εν είναι πολιτικός στόχος.

Είναι εθνικός στόχος». Επίσης, η παρέµβαση του υπουργού Επικρατείας Αλ. Φλαµπουράρη, ο οποίος έδωσε εθνική υπόσταση στη διαπραγµατευτική προσπάθεια για το χρέος, αναφέροντας: «Ταυτόχρονα η κυβέρνηση ανάµεσα στη σύγκρουση ∆ΝΤ και Σόιµπλε προσπαθεί να πετύχει µια λύση για το χρέος που θα το καθιστά βιώσιµο. Γνωρίζουµε πολύ καλά ότι αυτή η σύγκρουση δεν βοηθά την πατρίδα µας, παρ’ όλα αυτά εµείς επιδιώκουµε και ελπίζουµε. Η ζωή όµως συνεχίζεται και κυβέρνηση, πολιτικές δυνάµεις και ελληνικός λαός πρέπει όλοι να συµµετέχουν στην τιτάνια προσπάθεια».    

ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ

 Τέλος, άλλο ένα µήνυµα ήταν η πρόσφατη ανακοίνωση της Πολιτικής Γραµµατείας του ΣΥΡΙΖΑ, µε την οποία απηύθυνε προσκλητήριο στους Ελληνες πολίτες να στηρίξουν την εθνική προσπάθεια για επίτευξη του στόχου βιωσιµότητας του δηµόσιου χρέους, αλλά και σε όλες τις πολιτικές δυνάµεις να τοποθετηθούν µε σαφήνεια για τη ρύθµιση του χρέους, όπως και για την ευθύνη των εταίρων µας να εκπληρώσουν το χρέος τους απέναντι στην Ελλάδα.

Το αίτηµα για σύγκληση του Συµβουλίου Πολιτικών Αρχηγών µε σκοπό τη χάραξη εθνικής γραµµής για την υπόθεση του δηµόσιου χρέους ούτως ή άλλως έχει αρχίσει να προβάλλεται ως αναγκαιότητα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς πολλοί κυβερνητικοί βουλευτές αναζητούν εκ των υστέρων «άλλοθι» για να δικαιολογήσουν το «ναι σε όλα» που είπαν πρόσφατα στη Βουλή κατά την ψηφοφορία για τα µέτρα. Η εµπλοκή και των άλλων κοµµάτων στην όλη συζήτηση θα διευκολύνει τους κυβερνητικούς βουλευτές, ώστε στην κριτική που δέχτηκαν όλο το προηγούµενο διάστηµα, ότι ψήφισαν µονοµερώς τα µέτρα µε την προσδοκία της επίλυσης του χρέους αµέσως µετά, να έχουν να αντιπαραθέσουν το επιχείρηµα πως η κατάσταση ήταν τόσο πολύπλοκη που απαιτούσε «διευρυµένη» συνεννόηση.