«Η Ελλάδα, ρεαλιστικά, χρειάζεται 30 με 40 δισεκατομμύρια ευρώ νέων χρηματοδοτήσεων» δήλωσε ο οικονομολόγος Νουριέλ Ρουμπινί, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην ιταλική εφημερίδα «Λα Ρεπούμπλικα».

Ο Ρουμπινί, όμως, θεωρεί απαράδεκτο να υπάρξει τρίτο μνημόνιο, «δεδομένων όλων των απωλειών κυριαρχίας που κάτι τέτοιο συνεπάγεται».
Τα χρήματα αυτά, εν μέρει, σύμφωνα με τον διεθνούς φήμης οικονομολόγο, «θα πρέπει να τα εγγυηθεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, διαμέσου διαφόρων οδών, ενώ το ΔΝΤ θα πρέπει να διατηρήσει μόνον έναν ρόλο απλής τεχνικής υποστήριξης».

Σύμφωνα με τον Ν. Ρουμπινί θα πρέπει να αυξηθούν να "Emergency Liquidity Agreement" (που δημιουργήθηκαν δια της ηλεκτρονικής οδού από την Τράπεζα της Ελλάδος υπό τον έλεγχο της Φρανκφούρτης) και στη συνέχεια, σε ένδειξη ελπίδας αλλά και άμεσης ανάγκης, να ξαναλειτουργήσει το λεγόμενο "waiver", η εξαίρεση που επιτρέπει την αποδοχή των ελληνικών ομολόγων ως εγγύηση για χρηματοδότηση σε μετρητά, σε ευρώ, έστω και αν δεν διαθέτουν το "investment grade" του Μοοdy's.

H δε καθοριστική φάση, σύμφωνα με τον οικονομολόγο του New York University, είναι να συμπεριληφθεί η Ελλάδα στην ποσοτική χαλάρωση.

Ο τρόπος, σύμφωνα με τον Ρουμπίνι, είναι ο εξής: «Τα μέλη του Ευρωπαϊκού Ταμείου Διάσωσης αποφασίζουν μια χρηματοδότηση-γέφυρα υπέρ της Αθήνας, πέρα από κάθε μνημόνιο. Το Ταμείο θα εκδώσει ειδικά ομόλογα που θα πρέπει να αγοραστούν και από την ΕΚΤ, η οποία έχει την δυνατότητα να το πράξει διότι προβλέπεται ότι μπορεί να αγοράσει -στα πλαίσια της ποσοτικής χαλάρωσης- και ένα ποσοστό ομολόγων που εκδίδονται από υπερεθνικούς θεσμούς, όπως την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων ή, ακριβώς, το Ευρωπαϊκό Ταμείο Διάσωσης».

Σύμφωνα με τον Αμερικανό οικονομολόγο, τέλος, ο «Γιάνης Βαρουφάκης χρησιμοποιήθηκε ως ένας "κακός αστυνόμος" ο οποίος κάνει την έφοδο στον στόχο που έχει τεθεί και στη συνέχεια αφήνει το πεδίο ελεύθερο σε πιο διπλωματικούς συναδέλφους».

«Πρέπει όμως να ληφθεί υπόψη, όμως, ότι αν ο Βαρουφάκης δεν έπαιζε τον ρόλο αυτό του κακού και υιοθετούσε μια πιο συγκαταβατική στάση, ο Τσίπρας θα έπρεπε να βρεθεί σε αντιπαράθεση με τον Σόϊμπλε, ενώ, τώρα, τέθηκε εκ των πραγμάτων ως απευθείας συνομιλητής της Μέρκελ, με μια διαπραγμάτευση πολιτικού χαρακτήρα» καταλήγει ο Νουριέλ Ρουμπινί.