Ημέρα περισυλλογής και χαλάρωσης, όπως παραδοσιακά σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις, είναι και το σημερινό Σάββατο πριν την ψηφοφορία της Κυριακής 26 Ιουνίου στην Ισπανία. Έπειτα από μία κοπιώδη προεκλογική εκστρατεία, οι υποψήφιοι των κομμάτων, αντί για δηλώσεις αυτή την ημέρα, παραδοσιακά, δείχνουν στα μέσα ενημέρωσης και τους πολίτες την ανθρώπινη και πιο προσιτή πλευρά τους.

Άλλωστε, ο ευρύτερος πολιτικός κι οικονομικός σεισμός που έχει προκαλέσει το αποτέλεσμα στο δημοψήφισμα της Βρετανίας, έχει μεταστρέψει το ενδιαφέρον από το εσωτερικό στο παγκόσμιο επίπεδο. Επιπλέον, οι συνέπειες του Brexit δίνουν τροφή σε σκέψεις για το τι μέλλει γενέσθαι από εδώ και μπρος, δεδομένου ότι ικανό κομμάτι από εμπορικά, τουριστικά, και άλλα συμφέροντα της Ισπανίας συνδέονται άμεσα με τη Βρετανία, και μία πιθανή έξοδος της τελευταίας από την ΕΕ θα προκαλούσε ένα σημαντικό πλήγμα στο ισοζύγιό της.

Ένα άλλο στοιχείο, που τις τελευταίες ημέρες έχει μονοπωλήσει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, είναι οι αποκαλύψεις της ψηφιακής εφημερίδας El Publico, για τη χειραγώγηση στοιχείων από την επιτροπή κατά της διαφθοράς της Καταλωνίας κι υπό την άμεση εποπτεία και προτροπή του υπουργού Εσωτερικών Χόρχε Φερνάντεθ Ντίαθ, με στόχο να απαξιώσει ηθικά και πολιτικά τοπικές παρατάξεις που προωθούν την ανεξαρτησία της μεγάλης και ευημερούσας Αυτονομίας. Η τελευταία πράξη του δράματος ήταν η εισβολή—χωρίς εισαγγελική παραγγελία—της αστυνομίας στα γραφεία της El Publico, με τη διαταγή να της παραδώσουν τις εγγραφές με τις συνομιλίες: πράγμα που, καθώς ήταν έωλο νομικά, δεν έγινε.

Χθες, όλα τα κόμματα έκλεισαν τις προεκλογικές τους εκστρατείες με τις μεγάλες συγκεντρώσεις τους, με τις οποίες πάντοτε θέλουν να επιδείξουν ότι έχουν ρεύμα, παλμό κι αποφασιστικότητα. Ό,τι χαρακτήρισε την τωρινή προεκλογική εκστρατεία, φάνηκε επίσης και την ύστατη στιγμή στις εκδηλώσεις αυτές. Όλα τα κόμματα επιζητούν να αποσπάσουν ψήφους από τις «συγγενείς» παρατάξεις και να πείσουν τους αναποφάσιστους.
Ο πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι, στη δική του εκδήλωση, κάτω από τη σκιά της μεγαλύτερης σημαίας στην Ισπανία (294 μέτρα και βάρους 35 κιλών) και μπροστά σε ένα τεράστιο πλήθος από μπλε και κιτρινοκόκκινες σημαίες—του κόμματός του και της χώρας—προσπάθησε να μεταδώσει το μήνυμα ότι ψηφίζοντας Ciudadanos είναι το ίδιο με το να ψηφίσεις το ΡΡ, με τη διαφορά ότι του αποστερείς τη δυνατότητα αυτοδυναμίας και σχηματισμού μονοκομματικής κυβέρνησης.
Από την πλευρά του, ο ηγέτης των Σοσιαλιστών Πέδρο Σάντσεθ έκλεισε την εκστρατεία του με μία μεγάλη συγκέντρωση στην Ανδαλουσία—παραδοσιακό φέουδο του Psoe—όπου όμως πρωταγωνιστής ήταν η εσωκομματική αντίζηλός του Σουσάνα Ντίαθ, που ήταν εκείνη που έκανε τις επιθέσεις στους αντιπάλους. Η Ντίαθ, με αφορμή τις πρόσφατες αποκαλύψεις για τη χειραγώγηση στοιχείων από τον υπουργό Εσωτερικών και τις αρχές κατά της διαφθοράς στην Καταλωνία για να απαξιωθούν τα εκεί αποσχιστικά κόμματα, κατηγόρησε τον Ραχόι για άμεση και ακόμη πιο εκτεταμένη εμπλοκή του σε τέτοιες υποθέσεις και σ’ άλλες περιοχές της Ισπανίας. Παράλληλα, ξιφούλκησε κατά της συμμαχίας των Unidos Podemos (των «επιγόνων του {Χούλιο} Ανκγίτα», παραδοσιακού ηγέτη του Κομμουνιστικού Κόμματος, όπως τους απεκάλεσε), που κατ’ αυτήν «καλλιεργούν την ψήφο του μίσους» κατά των Σοσιαλιστών. Ο Σάντσεθ από την πλευρά του, που βλέπει τη δεύτερη θέση, αλλά και την καρέκλα του προέδρου του κόμματος, να γλιστρούν ακατάσχετα, κατηγόρησε τους Unidos Podemos για λαϊκισμό, τον Ραχόι για ‘ακινησία’ και διατράνωσε πως οι ψήφοι των Σοσιαλιστών έναν μόνο σκοπό έχουν: να τον φέρουν στο Μέγαρο Μονκλόα, έδρα της κυβέρνησης.
Οι Σοσιαλιστές ελπίζουν πως την ύστατη στιγμή θα κατορθώσουν να πείσουν το μεγαλύτερο τμήμα από τους αναποφάσιστους, «άλλωστε το ποσοστό τους είναι πολύ υψηλό (μεταξύ 12-15% ανεβάζουν τα ποσοστά τους οι διάφορες σφυγμομετρήσεις) και μπορεί να κάνει τη διαφορά υπέρ των Σοσιαλιστών, που είναι δυνατόν να διατηρήσουν τη δεύτερη θέση και να καταστούν οι μόνοι εγγυητές για τον σχηματισμό κυβέρνησης», όπως εμπιστεύθηκε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και τον απεσταλμένο του, ο Έδου Μαδίνα—προβεβλημένο στέλεχός του και διεκδικητής της προεδρίας του Psoe στις εσωκομματικές εκλογές που ανέδειξαν τον Σάντσεθ.

Μπροστά σε δέκα χιλιάδες ανθρώπους και σε μία συγκέντρωση με ιδιαίτερο παλμό, ο επικεφαλής των Unidos Podemos, έχοντας στο πλάι του όλα τα σημαίνοντα στελέχη του κινήματος και τον, επίσης νέο και χαρισματικό, ηγέτη της Ενωμένης Αριστεράς (IU) Αλβέρτο Γκαρθόν, εκστόμισε έναν λόγο που στόχο είχε να πείσει αναποφάσιστους, μετανοημένους Σοσιαλιστές, διστακτικούς Αριστερούς, κι αγανακτισμένους από τη διαφθορά και τη λιτότητα πολίτες. Ο λόγος του τα είχε όλα, από τα δύσκολα χρόνια του Εμφυλίου Πολέμου, τους αγώνες των κινημάτων, τον υγιή Σοσιαλισμό (που θα πρέπει να επιλέξουν οι αγνοί πρώην ψηφοφόροι του Psoe), το κίνημα των Αγανακτισμένων («η 15η Μαΐου θα έπρεπε να κηρυχθεί εθνική εορτή», πρότεινε ο Ιγκλέσιας, σκορπίζοντας ενθουσιασμό). Η μόνη ευκαιρία για να πέσει η κυβέρνηση του Ραχόι και να τερματιστεί η διαφθορά 40 χρόνων, είναι η ψήφος στους Unidos Podemos, τόνισε.

Την τεχνητή πόλωση της εκλογικής αναμέτρησης ανάμεσα στο PP και τους Unidos Podemos, προσπάθησε να διατρήσει στην συγκέντρωσή του ο ηγέτης των Ciudadanos Άλμπερτ Ριβέρα, καταγγέλλοντας αφ’ ενός το κράτος διαφθοράς που συντηρεί ο Ραχόι κι αφ’ ετέρου τον λαϊκισμό του Ιγκλέσιας, ενώ προέβαλε διάτορα τη δική του ανδραγαθία, την πρόσφατη μετάβασή του στη Βενεζουέλα για να στηρίξει την εκεί αντιπολίτευση που στενάζει κάτω από τον ζυγό της κυβέρνησης του Νικολάς Μαδούρο, που στηρίζουν ασμένως οι Podemos, όπως κατήγγειλε.