Στην τελετή χοροστάτησε ο μητροπολίτης Νέας Σμύρνης κ. Συμεών, ενώ μεταξύ άλλων παραβρέθηκαν η περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου, ο αντιπεριφερειάρχης Νοτίου Τομέα Αθηνών Χρήστος Καπάταης και ο δήμαρχος Παλαιού Φαλήρου Διονύσης Χατζηδάκης. Το κλειστό γυμναστήριο ονομάστηκε "Σοφίας Μπεφόν".

Οι αθλητικές εγκαταστάσεις, που βρίσκονται στην περιοχή του Τροκαντερό (μεταξύ του θωρηκτού «Αβέρωφ» και του γηπέδου Τάε Κβο Ντο), χρηματοδοτήθηκαν εξ ολοκλήρου από την Περιφέρεια Αττικής. Αναπτύσσονται σε έκταση 30 στρεμμάτων που παραχωρήθηκαν από τα ΕΛΤΑ με σκοπό τη δημιουργία ενιαίου αθλητικού κέντρου μαζί με τις υπάρχουσες αθλητικές εγκαταστάσεις του κολυμβητηρίου στην παραλιακή ζώνη Παλαιού Φαλήρου.

Το έργο περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, κλειστό γυμναστήριο πολλαπλών χρήσεων 800 σταθερών θέσεων με δυνατότητα ανάπτυξης σε 1.200, ένα γήπεδο ποδοσφαίρου για αγώνες και προπονήσεις Ακαδημιών, τέσσερα γήπεδα τένις και δύο κτίρια αποδυτηρίων.

Αναλυτικά ο χαιρετισμός του Προέδρου της Δημοκρατίας

Σεβασμιώτατε,
Κύριοι Υπουργοί,
Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και Κύριοι Βουλευτές,
Κυρία Περιφερειάρχης,
Κύριε Δήμαρχε,
Κυρίες και κύριοι, και κυρίως,
Αγαπητά μας παιδιά,

Ίσως να διερωτάται κανείς για ποιο λόγο βρίσκομαι σήμερα εδώ με την ιδιότητά μου ως Προέδρου της Δημοκρατίας. Άραγε σε κάθε εγκαίνια θα πρέπει να παρίσταται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Φυσικά και όχι. Η παρουσία μου εδώ έχει ένα συγκεκριμένο νόημα, το οποίο οφείλω να εξηγήσω. Στο πρόσωπο του Δημάρχου του Παλαιού Φαλήρου, του κ.Διονύση Χατζηδάκη και του Δημοτικού Συμβουλίου, καθώς και όλων των συνεργατών του, βρίσκομαι εδώ για να τιμήσω πραγματικά την Αυτοδιοίκηση σε μια κορυφαία στιγμή της. Σε μια υποδειγματική, πραγματικά, ολοκλήρωση ενός εγχειρήματος. Ενός εγχειρήματος, το οποίο δείχνει τι μπορεί να καταφέρει η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ενός εγχειρήματος, το οποίο δείχνει πώς συνεργάζεται η Τοπική Αυτοδιοίκηση Α΄ και Β΄ βαθμού. Γιατί όπως ακούσατε - και δεν χρειάζεται να επεκταθώ περισσότερο - αν δεν υπήρχε αυτή η υποδειγματική, πραγματικά, συνεργασία μεταξύ Περιφέρειας και Δήμου, ό,τι βλέπουμε σήμερα εδώ, στο Παλαιό Φάληρο, δεν θα ήταν δυνατό να γίνει.

Αλλά εδώ πρέπει να τονίσω για την Τοπική Αυτοδιοίκηση δεύτερου Β΄ βαθμού και την Περιφέρεια πόσο σημαντική είναι η έννοια της συνέχειας γι’αυτήν. Πώς δύο Περιφερειάρχες, που μάλιστα αντιπαρατέθηκαν στις τελευταίες εκλογές, πώς αυτοί κατάφεραν να συνεχίσουν ο ένας το έργο του άλλου. Ο Γιάννης ο Σγουρός που το ξεκίνησε, η Ρένα η Δούρου που το ολοκληρώνει, δείχνοντας ότι σε αυτές τις περιπτώσεις η Τοπική Αυτοδιοίκηση ξέρει να έρχεται πάνω και πέρα από τις όποιες προσωπικές αντιπαραθέσεις. Και αυτή είναι η σημασία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αυτή είναι η μεγάλη της διαφορά σε σχέση με την κεντρική πολιτική. Και η κεντρική πολιτική πολλά πρέπει να διδαχθεί απ’ αυτή την συμπεριφορά των ανθρώπων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Έζησα όλη αυτή την αναδημιουργία σε αυτή την περιοχή πριν από το 2004 - ιδίως το 2004 – όταν διετέλεσα Υπουργός Εσωτερικών έως το 2009. Θυμάμαι από τις πρώτες ενέργειες, την θεμελίωση του Δημαρχείου, τα πρώτα έργα στον Φλοίσβο και παρακαλώ εσείς, οι Δημότες, θυμηθείτε πως ήταν όλη η περιοχή τότε, πώς είναι σήμερα και ιδίως αυτή η περιοχή την οποία βλέπετε εδώ σήμερα. Πώς ξαναγεννήθηκε, πώς έγινε φιλική σε ολόκληρο το περιβάλλον – το ανθρωπογενές περιβάλλον – και πώς, κυρίως, εμπλουτίσθηκε από χώρους που ανήκουν σ’αυτά τα παιδιά. Γιατί, πράγματι, αυτοί οι χώροι πρέπει να δώσουν σ’αυτά τα παιδιά την διέξοδο που πρέπει να έχουν. Για να μην υπάρχουν άλλοι δρόμοι, άλλοι πειρασμοί - για να το πω όπως συνηθίζουμε να το λέμε εμείς οι γονείς, που έχουμε παιδιά και εγγόνια, οι οποίοι θα μπορούσαν να τα αποπροσανατολίσουν.

Και όλα αυτά η Τοπική Αυτοδιοίκηση, κυρίες και κύριοι, τα κάνει σε μια πολύ δύσκολη περίοδο. Γιατί να καταλάβω, αν θέλετε, αυτά τα επιτεύγματα σε περιόδους ευμάρειας για την Πολιτεία. Σήμερα, η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει ελάχιστους πόρους. Αρκεί να κάνει κανείς την σύγκριση μεταξύ της εποχής του 2008-2009 και σήμερα, διότι η κρίση έχει στην κυριολεξία περιορίσει δραματικά τους πόρους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Και όμως, η Τοπική Αυτοδιοίκηση συνεχίζει. Και όχι μόνο συνεχίζει ν’ασκεί στο ακέραιο τις αρμοδιότητες που τις έχουν ανατεθεί, ασκεί και αρμοδιότητες που κανονικά έπρεπε ν’ασκήσει το Κράτος και δεν καταφέρνει να τις ασκήσει. Υποκαθιστά το Κράτος. Και της το οφείλουμε - και το λέω ανυπόκριτα γιατί το έχω επαναλάβει πολλές φορές - το ότι αν δεν έχει υπάρξει ρήξη του κοινωνικού ιστού, ένας από τους παράγοντες προς την ευεργετική αυτή κατεύθυνση είναι και η Τοπική Αυτοδιοίκηση, που ανέλαβε ένα μεγάλο κομμάτι του Κοινωνικού Κράτους, το οποίο στα χέρια του κεντρικού Κράτους δυστυχώς καταρρέει.

Να λοιπόν ένα υπόδειγμα: Και με πολλούς πόρους κάποτε ήταν μπροστά και με λίγους σήμερα, πολύ λιγότερους απ’αυτούς που της αναλογούν, καταφέρνει να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Αυτό ήρθα να τιμήσω μαζί με τους συντελεστές, όπως είπα πριν, τον Δήμαρχο και το Δημοτικό Συμβούλιο.

Ο δεύτερος λόγος, αφορά τον κορυφαίο συμβολισμό που επέλεξε ο Διονύσης Χατζηδάκης και το Δημοτικό Συμβούλιο για το όνομα που φέρει αυτό εδώ το κλειστό Γυμναστήριο. Από σήμερα φέρει το όνομα της Σοφίας Μπεφόν. Δεν θα χρειαστεί να πω πολλά γιατί γνωρίζετε την Σοφία Μπεφόν. Την ζήσατε. Είναι ένα κομμάτι της ζωής και της Ιστορίας, τολμώ να πω, του Παλαιού Φαλήρου. Ένα χαρισματικό παιδί, μια χαρισματική μαθήτρια που τιμήθηκε από τότε για τις επιδόσεις της. Μπήκε στην Ιατρική, ειδικεύθηκε στην Αναισθησιολογία, αλλά έδωσε τον εαυτό της στην κορυφαία πτυχή της Ιατρικής, η οποία αγγίζει τον Άνθρωπο και τον Συνάνθρωπο. Και αυτό είναι η Επείγουσα Ιατρική. Ειδικεύθηκε ως και στην Αεροπορική Ιατρική, για να μπορέσει ακριβώς να είναι κοντά στον Άνθρωπο στις αεροδιακομιδές, που είναι η πιο συγκλονιστική στιγμή για όσους το έχουν ζήσει, για τον γιατρό που είναι πάνω στον πάσχοντα, που παίζεται στην κυριολεξία η ζωή του μέχρι να φτάσει στο νοσοκομείο που πρέπει να φτάσει. Δεκάδες οι συμβολές της, θα θυμίσω μόνο την συμβολή της στη διάσωση των ανθρώπων στη RICOMEX.

Ώσπου ήρθε εκείνο το βράδυ της 14ης Ιανουαρίου του 2001. Εκείνο το βράδυ της καταιγίδας εδώ ιδίως στη νότια Αττική, όταν η Σοφία μαζί με άλλους συναδέλφους της έκανε το καθήκον της. Σε μια αεροδιακομιδή μετείχε και εκείνη. Παρά τις καιρικές συνθήκες πήραν την απόφαση να την κάνουν, ξέροντας τον κίνδυνο αλλά έχοντας εμπιστοσύνη στις ανθρώπινες δυνάμεις και στις δυνάμεις της μηχανής. Δεν υπολόγισαν ή δεν θέλησαν να υπολογίσουν τον καιρό και την καταιγίδα. Και ήταν εκείνη που έβαλε τέρμα στη ζωή της Σοφίας και των συναδέλφων της. Η Σοφία εκείνο το βράδυ στην κυριολεξία έπεσε για το καθήκον. Έπεσε επιτελώντας το καθήκον. Μια πράξη ουσιαστικά αυτοθυσίας. Δείχνοντας τι; Τον ανθρωπιστικό της χαρακτήρα, τα βαθιά χαρακτηριστικά του ανθρωπισμού που τη διέπουν. Ανθρωπισμού ο οποίος υπερβαίνει το απλό «αγαπάτε αλλήλους» και φτάνει ως την κορυφαία, Σεβασμιώτατε, έκφραση του Ανθρωπισμού και της Αλληλεγγύης, της οικείωσης, για να χρησιμοποιήσω ένα εκκλησιαστικό όρο, την κορυφαία πράξη που είναι το «αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν». Αυτό έκανε η Σοφία εκείνο το βράδυ. Έδωσε τον εαυτό της θυσία για να σωθεί ένας συνάνθρωπος. Δεν σώθηκε. Αλλά εκείνη έδωσε την ζωή της.

Αυτής το όνομα φέρει αυτός ο χώρος. Και δεν είναι ότι αποτελεί αυτό το πράγμα τιμή στη μνήμη της Σοφίας Μπεφόν. Είναι, κύριε Δήμαρχε - και αυτό πραγματικά σας τιμά ακόμα περισσότερο - το γεγονός ότι ακούγοντας αυτά τα παιδιά, τώρα και στο μέλλον, που θα αθλούνται εδώ το όνομα της Σοφίας Μπεφόν και ελπίζω να διδάσκουν οι γονείς και οι συγγενείς σ’αυτά τα παιδιά τι σημαίνει αυτό το όνομα. Θα διδάσκουν ταυτόχρονα ποιες είναι οι μεγάλες αρχές και αξίες ημών των Ελλήνων, ημών των Ευρωπαίων. Οι μεγάλες αξίες που είναι η Πίστη στον Άνθρωπο, η Αλληλεγγύη προς τον Άνθρωπο, η Αγάπη προς τον Άνθρωπο. Αυτό, που αυτούς τους κρίσιμους καιρούς πρέπει να το εμπνεύσουμε ιδίως στη νέα γενιά για να μπορέσουμε να υπερασπιστούμε τούτο τον Τόπο και την μεγάλη μας Ευρωπαϊκή Οικογένεια από τους κινδύνους οι οποίοι ελλοχεύουν καθημερινά. Να γιατί αυτό το όνομα σ’αυτό τον χώρο δεν είναι – το επαναλαμβάνω - μια τιμή στη μνήμη της Σοφίας, αλλά είναι και ένας μεγάλος συμβολισμός για το τι πρέπει να θυμόμαστε για να μπορέσουμε να συμπεριφερθούμε όπως πρέπει σε ένα μέλλον, το οποίο μπορεί να φαντάζει αβέβαιο αλλά μπορούμε πραγματικά να το δαμάσουμε, αρκεί να υπερασπιστούμε τις αρχές και τις αξίες με τις οποίες και εμείς γαλουχηθήκαμε.

Και πάλι, κύριε Δήμαρχε, συγχαρητήρια θερμά, καλή δύναμη. Ξέρω ότι έχετε πολλά να δώσετε και εσείς και η Περιφέρεια. Κρατήστε μπροστά, συμπληρώστε αυτά που δεν μπορεί να κάνει το Κράτος. Όλοι θα είμαστε δίπλα σας σε αυτή την μεγάλη πορεία. Και πάλι σας ευχαριστώ πολύ και συγχαρητήρια. Καλή δύναμη παιδιά.-