Ο Αιμίλιος Χειλάκης δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Με μια πορεία γεμάτη σημαντικούς ρόλους στο θέατρο και την τηλεόραση, αποτελεί σταθερό σημείο αναφοράς για το ελληνικό κοινό. Όμως, πίσω από τις μεγάλες ερμηνείες και το φωτεινό βλέμμα της σκηνής, κρύβεται μια πορεία δύσκολη, φορτωμένη με προσωπικές ευθύνες, οικονομικά ρίσκα και αποφάσεις που διαμόρφωσαν τον άνθρωπο και τον καλλιτέχνη. Καλεσμένος στην εκπομπή Buongiorno και τη Φαίη Σκορδά, με αφορμή την πρεμιέρα της παράστασης «Μόνος με τον Άμλετ» στο Κηποθέατρο Παπάγου στις 20 Ιουνίου, ο γνωστός ηθοποιός προχώρησε σε μια σπάνια κατάθεση ψυχής. Μίλησε όχι μόνο για το θεατρικό του εγχείρημα, αλλά και για μια σκληρή περίοδο του παρελθόντος, όταν ήρθε αντιμέτωπος με την οικονομική καταστροφή. Όμως, όπως λέει, η τέχνη του έμεινε αλώβητη.

Αιμίλιος Χειλάκης: για την απόφαση να αναλάβει την παράσταση «Μόνος με τον Άμλετ» και την έννοια της ευθύνης

«Αναλαμβάνω την ευθύνη να σας πω την ιστορία του Άμλετ. Έτυχε να το κάνω γιατί κάποιος δεν κράτησε την υπόσχεσή του, μου κατέστρεψε τη σεζόν μου τότε, το 2013, και το μόνο που έμεινε ήταν να αναλάβω την ευθύνη του κύρους μου. Οφείλουμε να αναλάβουμε την ευθύνη του κύρους μας και όταν τα πράγματα καταρρέουν, να αναλάβουμε να τα σηκώσουμε».

 

Για τις δυσκολίες, την οικονομική καταστροφή και την ακεραιότητα απέναντι στους συνεργάτες του

«Είναι και βιοποριστικό να μείνω εκτός για έναν χειμώνα, δεν γινόταν να γίνει εκείνη τη στιγμή. Ανέλαβα την ευθύνη μου από μικρό παιδί και καταστράφηκα οικονομικά, αλλά όχι όμως καλλιτεχνικά. Ακόμα και αν είχα υποστεί οικονομική καταστροφή, πάντα πλήρωνα τους συνεργάτες μου. Προσδιορίζω τον εαυτό μου ως "κοινωνιστή"».

O Αιμίλιος Χειλάκης ξανά «Μόνος με τον Άμλετ» σε καλοκαιρινή περιοδεία: Οι σταθμοί της Περιοδείας

Μια παράσταση που είχε ανεβάσει πριν από οκτώ χρόνια, ενθουσιάζοντας κοινό και κριτικούς, το «Μόνος με τον Άμλετ», επέλεξε να επαναλάβει ο Αιμίλιος Χειλάκης στην φετινή καλοκαιρινή του περιοδεία που θα ξεκινήσει την Παρασκευή 20 Ιουνίου στο Κηποθέατρο Παπάγου.

Βασισμένο στον «Άμλετ» του Σαίξπηρ, το έργο αποτελεί μια τολμηρή διασκευή του εμβληματικού βασισμένη στη μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά, με τη σκηνοθετική υπογραφή του Μανώλη Δούνια και του ίδιου του Αιμίλιου Χειλάκη, ο οποίος ξεδιπλώνει επί σκηνής τα πάθη, τις εσωτερικές συγκρούσεις και την τραγική ειρωνεία που διατρέχει την ιστορία του Άμλετ.

Ο ίδιος ενσαρκώνει όλους τους βασικούς ρόλους, γίνεται Άμλετ, Οφηλία, Κλαύδιος, Γερτρούδη, Πολώνιος, Λαέρτης, Οράτιος, το Φάντασμα του βασιλιά –κρατώντας το θεατή σε εγρήγορση. Δίπλα του, ο Δημήτρης Καμαρωτός δημιουργεί επί σκηνής έναν ηχητικό κόσμο που λειτουργεί σαν εσωτερική φωνή, σαν αντίλαλος του τραγικού ήρωα.

Όταν ο βασιλιάς της Δανίας πεθαίνει αιφνίδια, τον θρόνο σφετερίζεται ο αδελφός του, Κλαύδιος — καταλαμβάνοντας όχι μόνο την εξουσία, αλλά και τη σύζυγο του νεκρού βασιλιά, Γερτρούδη. Η βασίλισσα και μητέρα του Άμλετ ενδίδει σε έναν βιαστικό, σχεδόν ανίερο γάμο, αφήνοντας τον γιο της βυθισμένο στο πένθος και τη σύγχυση. Η εύθραυστη ισορροπία διαλύεται όταν εμφανίζεται το Φάντασμα του βασιλιά: δεν πέθανε φυσικά, αποκαλύπτει — δολοφονήθηκε. Φονιάς ο ίδιος του ο αδελφός, με ύπουλο τρόπο και στόχο του τον θρόνο. Ο Άμλετ ορκίζεται εκδίκηση -ούτε καν ο έρωτάς του για την τρυφερή Οφηλία, δεν θα τον αποσπάσει από το σκοπό του. Για να βεβαιωθεί για την ενοχή του Κλαύδιου, προσκαλεί έναν θίασο περιπλανώμενων ηθοποιών να ανεβάσουν μια παράσταση που αναπαριστά τη δολοφονία του πατέρα του. Η αντίδραση του Κλαύδιου στα όσα συμβαίνουν, θα τον προδώσει και η εκδίκηση του Άμλετ θα είναι φοβερή, αλλά και αυτοκαταστροφική.

Η παράσταση «Μόνος με τον Άμλετ» παρακολουθεί την προσπάθεια του νεαρού πρίγκιπα να διανύσει την απόσταση από τη Σκέψη στην Πράξη. Συνειδητοποιώντας πως το σύστημα αξιών στο οποίο πίστευε και η επίπλαστη ευδαιμονία που απολάμβανε έχουν πεθάνει, ο Άμλετ πασχίζει να διατηρήσει την αξιοπρέπεια και τα ιδανικά του μέσα σε μια κοινωνία που ιδεολογικά καταρρέει. Παράδοξο – ή και προφητικό – το πόσο αυτή η κοινωνία μοιάζει με τη δική μας, τέσσερις αιώνες μετά. Το ερώτημα δεν είναι πια «να ζει κανείς ή να μη ζει», αλλά «πώς να ζει»: Είναι προτιμότερο να ζει άπραγος ή να πεθαίνει πράττοντας; Αυτό το ερώτημα διατρέχει την παράσταση και γίνεται η ραχοκοκαλιά της.

Οι σταθμοί της Περιοδείας

ΙΟΥΛΙΟΣ 2025

ΤΡΙΤΗ 1/7 Θέατρο Ανατολικής Τάφρου, Χανιά

ΤΕΤΑΡΤΗ 2 /7 Ανοιχτό Θέατρο Πλαζ ΕΟΤ, Άγιος Νικόλαος

ΠΕΜΠΤΗ 3 /7 Θέατρο Ερωφίλη, Φορτέτζα, Ρέθυμνο

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4 /7 Κηποθέατρο Ν. Καζαντζάκης, Ηράκλειο

ΔΕΥΤΕΡΑ 7/7 Θέατρο Δάσους, Θεσσαλονίκη

ΤΡΙΤΗ 8/7 Υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο στο Φρούριο, Τρίκαλα

ΤΕΤΑΡΤΗ 9/7 Δημοτικό Κηποθέατρο ΑΛΚΑΖΑΡ, Λάρισα

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11/7 Υπαίθριο θέατρο Ε.Η.Μ. Φρόντζου, Ιωάννινα

ΣΑΒΒΑΤΟ 12/7 2ο Φεστιβάλ Παραμυθιάς, Κατασκήνωση, Παραμυθιά

ΔΕΥΤΕΡΑ 14/7 Υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο Κοζάνης, Κοζάνη

ΤΡΙΤΗ 15/7 Δημοτικό Θέατρο «Μελίνα Μερκούρη», Βόλος

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2025

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1/8 Παλαιό Φρούριο Κέρκυρας, Κέρκυρα

ΣΑΒΒΑΤΟ 2/8 Ρωμαϊκό Ωδείο Νικόπολης, Νικόπολη

ΤΡΙΤΗ 5 & ΤΕΤΑΡΤΗ 6/8 Ρόδος

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 8/8 Τεχνολογικό Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου, Λαύριο

ΚΥΡΙΑΚΗ 10/8 Αμφιθέατρο Νέων Μουδανιών, Θεσσαλονίκη

ΔΕΥΤΕΡΑ 11/8 Αμφιθέατρο Σίβηρης, Χαλκιδική

ΤΡΙΤΗ 12/8 Θέατρο Αλτιναλμάζη, Αλεξανδρούπολη

ΣΑΒΒΑΤΟ 16/8 Θέατρο Ορέστης Μακρής, Χαλκίδα

ΚΥΡΙΑΚΗ 17/8 Θέατρο Φρύνιχος, Δελφοί

ΔΕΥΤΕΡΑ 18/8 Υπαίθριο Θέατρο Γ. Παππάς, Αίγιο

ΤΡΙΤΗ 19/8 Θέατρο Αρχαίας Ήλιδας, Ήλιδα

ΤΕΤΑΡΤΗ 20/8 Ανοιχτό Θέατρο Καλαμάτας, Καλαμάτα

ΚΥΡΙΑΚΗ 24/8 Αθλητικό & Πολιτιστικό Πάρκο Ν.Μάκρης, Νέα Μάκρη