Καλεσμένος στην εκπομπή Χαμογέλα και Πάλι, ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης έδωσε μια από τις λίγες και ουσιαστικές συνεντεύξεις του. Με λόγο μεστό και στοχαστικό, αναφέρθηκε στην ανάγκη του να κρατά την προσωπική του ζωή μακριά από τη δημοσιότητα, στην εσωτερική του μεταστροφή ως καλλιτέχνης, αλλά και στον φόβο που, όπως λέει, «έχει κατακλύσει τη σύγχρονη κοινωνία». Ο αγαπημένος ηθοποιός δεν επιδιώκει την προβολή για την προβολή. Έχει επιλέξει τον δρόμο της σιωπής και της δημιουργίας, αποφεύγοντας την υπερέκθεση και τα εύκολα σχόλια για την επικαιρότητα.


Πυγμαλίων Δαδακαρίδης: «Άρχισα να με βαριέμαι – Προτιμώ να μιλάω μέσα από ρόλους»

Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης παραδέχτηκε ότι σταδιακά απομακρύνθηκε από τη δημόσια έκθεση, καθώς αισθάνθηκε πως οι συνεχείς δηλώσεις και απόψεις τον απομάκρυναν από την ουσία της τέχνης του: «Φτάνεις σε ένα ερωτηματικό στη ζωή σου. Καταλαβαίνεις ότι πράγματα που έχεις πει τα αναιρείς μεγαλώνοντας. Άρχισα να με βαριέμαι. Δεν ξέρω αν έπρεπε να ειπωθούν κάποια πράγματα. Καλύτερα να μιλάω μέσα από τη δουλειά μου με βαθύτερο τρόπο. Μπορεί να είμαι και λίγο βαρετός κάπου». Παράλληλα, ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης εξήγησε γιατί αποφεύγει να μιλά για την προσωπική του ζωή: «Θεωρώ το κομμάτι της ζωής μου λίγο πιο δικό μου. Δεν ξέρω ποιον αφορά. Είμαι καλά στην προσωπική μου ζωή και μου αρκεί αυτό».


«Ο φόβος δεν με εκφράζει – Αν δεν πράξουμε, θα μείνουμε στο χάος»

Ο ηθοποιός αναφέρθηκε και στο διάχυτο αίσθημα φόβου που νιώθει πως κυριαρχεί στην κοινωνία, επισημαίνοντας την ανάγκη για ουσιαστική αλλαγή και όχι για κενές απόψεις: «Ζούμε σε μια κοινωνία που πρεσβεύεται από ένα συναίσθημα που δεν με εκφράζει – τον φόβο. Προσπαθώ να τον σβήσω με ένα ερωτηματικό. Βλέπεις ειδήσεις και αρχίζεις να φοβάσαι τον διπλανό σου. Γιατί δεν υπάρχει κάτι θετικό;». Μιλώντας ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης για την τραγωδία στα Τέμπη, ανέδειξε τη ματαίωση που νιώθει από την απουσία αλλαγής: «Βλέπεις όλη την ασυδοσία για τα Τέμπη και λες: θα μπορούσε να είμαι εγώ, ο αδελφός μου. Και βλέπεις ότι δεν αλλάζει τίποτα. Αν μπορούμε όλοι μαζί να αλλάξουμε κάτι, τότε να το κάνουμε πρακτικά. Όχι απλώς να μιλάμε». Τέλος, αναφέρθηκε στο πώς η ανάγκη για συνεχή άποψη θολώνει τη σκέψη και την πρόθεση:«Αν έχεις γνώμη για όλα, γίνεται μια Βαβυλώνα πραγμάτων. Χάνεται η ουσία. Δεν πρέπει να υπάρχει θυμός για να γίνεις αρεστός – πρέπει να υπάρχει πράξη».