Κανένα άλλο βιβλίο, του συνόλου των βιβλίων της Αγίας Γραφής δεν χρησιμοποιήθηκε τόσο στην καθημερινή λατρεία και την ζωή των πιστών, όσο το βιβλίο των Ψαλμών. Ο ίδιος ο Χριστός προσευχόταν με τους Ψαλμούς στις συναγωγές όπου δίδασκε, ενώ στίχους από αυτούς χρησιμοποιούσε στο δημόσιο κήρυγμα και την διδασκαλία του. 

Οι Ψαλμοί ή Βίβλος των Ψαλμών ή Ψαλτήριον, είναι οι συνηθέστεροι τίτλοι που χρησιμοποιούμε εδώ και αιώνες για να δηλώσουμε την ποιητική συλλογή των 150 ψαλμών  - ποιημάτων που ως ενιαίο σώμα συγκροτούν ένα από τα «Ποιητικά – Διδακτικά» βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης. Ονομάστηκαν έτσι, διότι οι περισσότεροι από αυτούς απαγγέλλονταν ή ψάλλοντας με την συνοδεία ενός έγχορδου οργάνου, του ψαλτηρίου.

Οι περισσότεροι ψαλμοί είναι δημιουργήματα του προφήτου και βασιλέως Δαυίδ και δια τον λόγο αυτό, πολλές φορές χαρακτηρίζουμε το Ψαλτήριο ως έργο εξ ολοκλήρου δικό του. Συγκεκριμένα, στον Δαυίδ αποδίδονται 87 ψαλμοί, στον Ασάφ 12, στους υιούς Κορέ 10 στον Αγγαίον και τον Ζαχαρία 4 και από ένας στον Αϊμάν, τον Αϊθάν, τον Μωυσή και τον Σολομώντα, ενώ δεν υπάρχουν στοιχεία για τον συγγραφέα σε 33 από αυτούς.