Σε έναν χώρο γνώριµο για εκείνον, στο γήπεδο της Καισαριανής, όπου έπαιζε για τρία χρόνια µε τη φανέλα του Εθνικού Αστέρα, συνάντησα τον Γιώργο Αγγελόπουλο.

∆εν ήρθε µε «αυλικούς», αλλά µόνος. ∆εν «φορούσε» ύφος, αλλά ένα πλατύ χαµόγελο. ∆εν ρώτησε «Πότε ξεκινάµε;», αλλά µόλις είδε την µπάλα στο χόρτο «απογειώθηκε» µαζί της. Γιατί όλο αυτό όχι µόνο δεν το βλέπει σαν αγγαρεία, αλλά το ευχαριστιέται. Με την ψυχή του.

Ο «Ντάνος» µε τους χιλιάδες θαυµαστές, που βγαίνοντας από το «Survivor» γνώρισε την αποθέωση του κόσµου, ικανή να του πάρει τα µυαλά, δείχνει ότι συνεχίζει να πατά στη γη. Παρόλο που είχαµε µιλήσει αρκετές φορές πριν από την ηµέρα της συνέντευξης και όλα έγιναν όπως εξαρχής µου είχε πει, περίµενα να δω ένα ίχνος έπαρσης. Ενα σχόλιο που να δείχνει υπεροψία. Εστω ένα νεύµα που να µαρτυρά ότι «την έχει ψωνίσει». Με διέψευσε πανηγυρικά.

Συµπέρασµα; Ο κόσµος τελικά ξέρει. Ξέρει καλύτερα από όλους. Εδωσε τη νίκη σε αυτόν που ήταν «κοντά» του, και ας βρισκόταν τόσο µακριά. Στον «Ντάνο», που έβγαλε την ανθρώπινη πλευρά του στον Αγιο ∆οµίνικο. Αυτόν τον άνθρωπο που κουβαλούσε µέσα του. Τον ίδιο άνθρωπο που έδειξε και µέσα στο γήπεδο και που δεν επηρεάστηκε από τη δηµοσιότητα…

Δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη του Ντάνου στη Σπυριδούλα Τριάντου: