Ο Θανάσης Παπαγεωργίου, μετά από μια πανηγυρική διετία στο Θέατρο Στοά, όπου απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και μετά από τις συγκινητικές παραστάσεις στη Σύρο, τη γενέτειρα του Μάρκου, όπου το κοινό τον αποθέωσε για την ερμηνεία του, θεώρησε απαραίτητη την παρουσίαση του μονολόγου «ΕΓΩ, Ο ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ» ως φόρο τιμής - στην πόλη που λάτρεψε και τον λάτρεψε – τον Πειραιά.

Ήταν μια υπόσχεση που είχε δώσει από την αρχή στα παιδιά του Μάρκου, να παρουσιάσει την παράστασή του οπωσδήποτε στη Σύρο, στον τόπο που τον γέννησε, αλλά και στον Πειραιά, εκεί που ουσιαστικά μεγάλωσε, εργάστηκε, έζησε τα περισσότερα και πιο δύσκολα χρόνια της ζωής του και κυρίως δημιούργησε αυτό το τεράστιο καλλιτεχνικό μέγεθος που ονομάστηκε ‘’Πατριάρχης’’ του ρεμπέτικου.

Tο έργο της Νάνσης Τουμπακάρη βασισμένο πάνω στην αυτοβιογραφία του Μάρκου, έτσι όπως την κατέγραψε η Αγγελική Βέλλου-Κάϊλ, είναι η φωτογράφηση μιας από τις σκληρότερες περιόδους της Ελλάδας, με τρεις δικτατορίες, δύο παγκόσμιους πολέμους, τους Βαλκανικούς, τη Μικρασιατική καταστροφή, την Κατοχή, την Απελευθέρωση, τα Δεκεμβριανά, τον Εμφύλιο. Μέσα σ’ αυτό το άστατο πολιτικό σκηνικό ο Μάρκος γράφει στίχους και μουσικές και χωρίς να το ξέρει, γίνεται αυτός που θα σφραγίσει από τότε και για πάντα το ελληνικό λαϊκό τραγούδι.Περνάει απ’ όλα τα στάδια. Σε μια περίοδο απαγόρευσης του μπουζουκιού, ζει τον ανηλεή πόλεμο όλων των μπουζουξήδων και φυσικά του δικού του, περνάει στη δειλή καθιέρωσή του ανάμεσα στους ‘μυημένους’, φτάνει στον κολοφώνα της δόξας του, αρρωσταίνει, παραγκωνίζεται, αλλά επιστρέφει πανηγυρικά για να καθίσει πάνω στον θρόνο που του στήσανε οι άξιοι που τον είχανε δάσκαλο.