Η Γκλόρια (Αν Χάθαγουεϊ), μια γυναίκα που πίνει και παρτάρει πολύ, αρχίζει να κατρακυλάει στον αλκοολισμό. Μια μέρα θα ξυπνήσει με hangover και θα παρακολουθήσει στις ειδήσεις τις τρομακτικές εικόνες ενός τεράστιου τέρατος που καταστρέφει τη Σεούλ της Κορέας, ενώ σύντομα θα ανακαλύψει ότι, με κάποιον ανεξήγητο, παράδοξο τρόπο, ο καταρρακωμένος ψυχικός της κόσμος έχει συνδεθεί με αυτό το τεράστιο ερπετό, κάνοντάς το να υπακούει στις εντολές της και να μιμείται τις πράξεις της.

Αυτά αποτελούν τα βασικά συστατικά της παράξενης, αλλά στο τέλος μάλλον υπέροχης μαύρης κωμωδίας του Ισπανού σκηνοθέτη Νάτσο Βιγκαλόντο.

Η πλοκή ακολουθεί την οικονομική καταστροφή κάποιου που έχει χάσει τη δουλειά του, μια κατάσταση που πολλοί βιώνουμε σήμερα. Η ανεργία συναντάει την πρωταγωνίστρια σε μία από τις πιο δύσκολες στιγμές στη ζωή ενός νέου ανθρώπου, στη δεκαετία των 30, όταν δηλαδή ξαφνικά καλείσαι να ενηλικιωθείς απότομα.

Η ζωή της Γκλόρια είχε πάρει τον δρόμο της παρακμής πριν «συναντήσει» τον Γκοτζίλα. Χάνει ξαφνικά τη δουλειά και τον φίλο της, τον Τιμ (Νταν Στίβενς). Απελπισμένη, επιστρέφει στη μικρή κωμόπολη όπου γεννήθηκε και επανασυνδέεται με τον παιδικό της φίλο, Οσκαρ (Τζέισον Σουντέικις), έναν καλοπροαίρετο ιδιοκτήτη μπαρ, ο οποίος μαζί με τους φίλους του (Τιμ Μπλέικ Νέλσον, Οστιν Στόουνγελ) την παρασύρουν στο ποτό. Και τότε είναι που η Σεούλ ισοπεδώνεται και τα πάντα κάνουν μια στροφή προς το μεταφυσικό και το παράξενο.

Στο πρώτο μισό, η ταινία κινείται διασκεδαστικά, αν και σε κάποιες στιγμές λίγο αμήχανα, μεταξύ μιας έξυπνης κωμωδίας και μιας εκκεντρικής ταινίας καταστροφής. Το φιλμ, όμως, μπαίνει σε άλλη διάσταση όταν η πρωταγωνίστρια αποφασίζει να αποκαλύψει το περίεργο μυστικό της στην παρέα για να ανακαλύψει πως ακόμη ένα μέλος της παρέας «εμφανίζεται» στη Σεούλ ως ένα γιγαντιαίο ρομπότ. Οταν το ρομπότ προκαλεί χάος απλώς για να περάσει η ώρα, η Γκλόρια αποφασίζει να πάρει θέση.

Το σκηνικό για την επική αναμέτρηση του Kaiju με το ρομπότ, ή μια φιλονικία μεταξύ μεθυσμένων αποτυχημένων σε μια μικρή πόλη, έχει στηθεί. To «Colossal» είναι μια ταινία στην οποία μια αναγνωρίσιμη ιστορία ξετυλίγεται στη μεγάλη οθόνη, διά μέσου μιας ένωσης διαφορετικών ειδών. Από τη μία πλευρά, καθρεφτίζει τον κωμικό ρομαντισμό, που έχει γίνει σχεδόν ταυτόσημος με τις αμερικανικές ανεξάρτητες παραγωγές τις τελευταίες τρεις δεκαετίες σε θρυλικές ταινίες, όπως το «Σεξ, ψέματα και βιντεοταινίες», το «Ομορφα κορίτσια» και το «Ξέφρενες νύχτες». Από την άλλη πλευρά, γίνεται αναφορά στις ταινίες με τα γιγάντια τέρατα, οι οποίες, από τον «Κινγκ Κονγκ» μέχρι και σήμερα, έχουν γίνει σύμβολα του φανταστικού και καταστροφικού σινεμά.

Ο Βιγκαλόντο, σε αντίθεση με άλλους σκηνοθέτες, αποφεύγει να μεταφέρει το μακελειό που προκύπτει από την παρουσία του τέρατος στο επίκεντρο της ταινίας και σου δίνει την αίσθηση ότι η παρουσία του είναι δευτερεύουσα, σε σχέση με τη «μελέτη» του χαρακτήρα της Γκλόρια. Προτιμά να δώσει έμφαση στις αναποδιές της ζωής της και στις συνέπειες, που είναι αποτέλεσμα της απερίσκεπτης συμπεριφοράς της, δημιουργώντας μια ιστορία προσωπικής ενδυνάμωσης. Επιλέγει να μην ασχοληθεί με το πραγματικό τέρας, αλλά με το μεγαλύτερο τέρας, αυτό που κρύβεται μέσα μας, χωρίς να γνωρίζουμε καν την ύπαρξή του.

Το «Colossal» αποτελεί μια ταινία που συνάδει με την προσέγγιση αυτού του εφευρετικού σκηνοθέτη, ο οποίος τολμά να θολώνει τα όρια μεταξύ της ανοησίας και της σοβαρότητας, μια ταινία που σαν αυτή δεν θα έχετε ξαναδεί – κάτι που από μόνο του αποτελεί μια ισχυρή σύσταση για να επισκεφτείτε μια κινηματογραφική αίθουσα