Η µορφή του, επιβλητική. Συνήθως είναι σοβαρός, αποπνέοντας ευγένεια, ηρεμία και γλυκύτητα.

Λατρεύει τα παιδιά του, κάνει τα πάντα ακούγοντας µουσική, τον χαλαρώνουν οι βόλτες µε τη µηχανή, προσπαθεί να κόψει το κάπνισµα, τρώει τα νύχια του, δεν έχει τηλεόραση και δεν θα µπορούσε να είναι κάτι άλλο πέρα από ηθοποιός. ∆εν αντέχει µε τίποτα το κουτσοµπολιό και τη βλακεία και τον γοητεύουν οι άνθρωποι µε χαµόγελο και γενναιοδωρία.

Ο λόγος για τον Γιάννη Στάνκογλου που φέτος πρωταγωνιστεί σε ένα από τα κορυφαία έργα του Αισχύλου, στο πρώτο έργο της τριλογίας της Ορέστειας όπου αφηγείται την επιστροφή του βασιλιά Αγαμέμνονα στο Άργος, μετά το τέλος του Τρωικού Πολέμου, στον «Αγαμέμνων».

Ένα έργο που όπως μας λέει ο ηθοποιός «είναι κλασικό». «Ουσιαστικά δεν κάνουμε κάτι μοντέρνο, το κείμενο παραμένει ατόφιο, δεν έχουμε πειράξει το κλασικό του κειμένου. Σκοπός μας είναι άλλωστε να περάσει στο θεατή ο λόγος έτσι όπως γράφτηκε και να ακούσει ο θεατής αυτό τον ουσιαστικό λόγο του Αισχύλου»

Μιλήσαμε για την προσέλευση στο θέατρο τα τελευταία χρόνια και ο ηθοποιός παραδέχτηκε ότι «ο κόσμος τελευταία αγκαλιάζει τις καλές παραστάσεις, αυτές που έχουν αλήθεια και ποιότητα»

Τον ρώτησα αν πιστεύει ότι ένα «μεγάλο» όνομα στην μαρκίζα προσελκύει περισσότερο κόσμο.

«Δεν είναι όπως παλιά που κάποιος περίμενε να αναγνωρίσει ένα πρόσωπο -Ίσως από την τηλεόραση -για να πάει να το δει και στο θέατρο. Έχουν αλλάξει λίγο θα τα στερεότυπα. Νομίζω ότι πλέον ο κόσμος έχει εκπαιδευτεί θεατρικά έχει αναθεωρήσει κάποια πράγματα, Κυνηγάει περισσότερο την αλήθεια»

Και καθώς μιλούσαμε για τις φορές που τον έχω δει να παίζει, η κουβέντα έφτασε στην τηλεόραση όπου η αποκάλυψη του με άφησε άφωνη…

«Δεν έχω τηλεόραση τα τελευταία χρόνια. Βασικά δεν έχω κάνει το σήμα ψηφιακό για να πιάνει. Αν ακούσω βέβαια για κάποια καλή δουλειά την ψάχνω στο διαδίκτυο και την βλέπω. Σίγουρα όμως η τηλεόραση δεν είναι κάτι που μου γεμίζει την ψυχή και το κεφάλι» μου είπε με τρόπο σχεδόν φυσικό.

Οσο για το αν θα τον δούμε σύντομα στην μικρή οθόνη; Μάλλον όχι.
«Θα έπαιζα σε κάτι που θα ήταν ιδιαίτερο, που θα μου έκανε το κλικ ή κάτι που θα ήταν πολύ τρελό, ανατρεπτικό και θα με δελέασε» είπε.

Ενώ μου απάντησε σχεδόν κατηγορηματικά τι δεν αντέχει να βλέπει και τι δεν θα έκανε ο ίδιος στην τηλεόραση.

« Δεν θα έκανα με τίποτα καθημερινό αλλά ποτέ μη λες ποτέ. Με μεγαλύτερη σιγουριά μπορώ να πω ότι δεν θα έκανα κάποιου είδους ριάλιτι αφού δεν αντέχω ούτε να τα βλέπω»

Μοιάζει πολύ συγκεντρωμένος στην δουλειά του, σαν να ξέρει ακριβώς γιατί έγινε ηθοποιός.

«Η δουλειά του ηθοποιού είναι δύσκολη. Θέλει συγκέντρωση, θέλει ισορροπία. Μπορεί να αναπτύξει τον εσωτερικό κόσμο. Είναι μία δουλειά που Εγώ Ευτυχώς που τη βρήκα. Τεχνικά ένας ηθοποιός πρέπει να είναι συνέχεια σε εγρήγορση. Να ασχολείται με το μυαλό, με το σώμα του, με τη φωνή του, με την ενέργειά του. Πρέπει συνέχεια να βρίσκεται εν δυνάμει»

Όσο για το αν η Ελλάδα έχει χώρο για ηθοποιούς…

«Στην Ελλάδα έχουμε εξαιρετικούς ηθοποιούς, που θα μπορούσαν να σταθούν άψογα σε μία παραγωγή του εξωτερικού. Αυτό που μας λείπει είναι οι παραγωγές, δεν τολμάμε, φοβούνται, βολεύονται στην ασφάλεια! Είδατε όμως τι έγινε με το «νησί»; Ήταν μία πολύ καλή δουλειά που έχει παίξει σε όλο τον κόσμο».