Τελικά, αυτός ο Τσίπρας δεν έχει ούτε ιερό ούτε όσιο. ∆εν µπορώ να εξηγήσω διαφορετικά τη δυσάρεστη είδηση που έφτασε στ’ αυτιά µου, σύµφωνα µε την οποία ο πάλαι ποτέ πολιτικός µέντορας του προέδρου Αλέξη, Θανάσης Καρτερός, εσχάτως δεν βρίσκεται και τόσο κοντά στο κέντρο λήψης των κοµµατικών αποφάσεων.

Απεναντίας, ο αρχηγός ακολουθεί εν προκειµένω την τακτική του «µακριά κι αγαπηµένοι», έχοντας αφήσει την Ιστορία να κρίνει τη διαχρονική προσφορά στην πατρίδα, στη δηµοσιογραφία και, φυσικά, στην Αριστερά του µπαρµπα-Θανάση. Αν και προσωπικά δεν σας κρύβω ότι κάπως µε πληγώνει (και µάλιστα κάπου βαθιά στην ψυχούλα µου) η συµπεριφορά του Τσίπρα, παρά ταύτα, έπειτα από δεύτερη σκέψη, την κατανοώ απολύτως.

Για την ακρίβεια, αν και ολίγον δεξιούλης και όχι και τόσο επιτυχηµένος δηµοσιογραφικά (και κυρίως διευθυντικά) όσο ο Καρτερός, καταλαβαίνω ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, έστω και µε κάµποση χρονοκαθυστέρηση, κατάλαβε ότι µε τους µπαρµπα-Θανάσηδες δεν έχει κάνει και καµιά σούπερ (πολιτική) καριέρα. Ετσι, αποφάσισε να αρχίσει να συνοµιλεί και να συµβουλεύεται και λίγους (πρώην) Νεοδηµοκράτες, όπως, για παράδειγµα, τον Μαύρο της MRB.

 Αυτό δεν σηµαίνει ότι ο Καρτερός δεν θα εξακολουθεί να γράφει τις αµπελοφιλοσοφίες του στην επιτυχηµένη επιχειρηµατικά και εκδοτικά «Αυγή», δίνοντας «γραµµή» στους 700 αναγνώστες της.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά» στις 8/4/23