Η προώθηση του θεσµού του γάµου µεταξύ ατόµων του ίδιου φύλου έχει προκαλέσει διχασµό της ελληνικής κοινωνίας -που από τη φύση της είναι συντηρητική- και αναβρασµό, βεβαίως, στα κόµµατα. Λογικό, εκ πρώτης όψεως, διότι κατά πολλούς άλλο η εξασφάλιση της δυνατότητας συµβίωσης µε κάποιου είδους νοµική κατοχύρωση και άλλο η θρησκευτική τελετουργία, κατά το πρότυπο των γάµων των ετερόφυλων.

Οι αντιδρώντες επιχειρηµατολογούν λέγοντας ότι ο ορισµός του γάµου είναι η τελετή που περιβάλλεται από τη θρησκευτική ευλογία και αναγνωρίζει µια νόµιµη γενετήσια ένωση, που θα οδηγήσει στη δηµιουργία µιας οικογένειας. Προφανώς, η έννοια αυτή του γάµου µεταξύ ατόµων του ίδιου φύλου δεν καλύπτει κάποια γενετήσια ένωση, ενώ, αντιθέτως, η ανάλογη τελετουργία θα καθιστούσε νόµιµη την κατά παρέκκλιση σεξουαλική ένωση.

∆εδοµένου ότι το ζήτηµα έχει λάβει και κάποια πολιτική διάσταση, από τη στιγµή που έχει προκαλέσει και αναβρασµό µέσα στα ίδια τα κόµµατα και κυρίως στο κυβερνητικό, προφανώς έχει τη σηµασία της η θεωρητική, έστω, προσέγγιση της στάσης που θα τηρούσε ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραµανλής, αν ήταν ακόµη στην πολιτική. Κι αυτό διότι οι σχετικές θέσεις του µακροβιότερου αρχηγού στην ηγεσία της Νέας ∆ηµοκρατίας θα επηρέαζαν µερίδα των µελών της Κοινοβουλευτικής Οµάδας, αριθµός των οποίων ούτως ή άλλως έχει πάρει τις αποστάσεις του.

Κώστας Καραμανλής: Απών από την ψήφιση του σύµφωνυ συµβίωσης το 2015

Εν πρώτοις, όπως υπογραµµίζουν συνοµιλητές του πρώην πρωθυπουργού, αλλά και όσοι τον γνωρίζουν καλά από παλιά και ακόµα περισσότερο τις ηθικοκοινωνικές πεποιθήσεις της οικογένειας, που κινούνται διαχρονικά στα όρια του προοδευτικού συντηρητισµού, ο Κώστας Καραµανλής είναι ευθυγραµµισµένος στο συγκεκριµένο ζήτηµα µε τις απόψεις ενός άλλου πρώην πρωθυπουργού, του Αντώνη Σαµαρά. Και δεν εννοούν, βεβαίως, την παρατήρηση Σαµαρά στο ζήτηµα της αποχής των διαφωνούντων βουλευτών, που ως δυνατότητα τους την έδωσε ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης. Αλλά στην ουσία του όλου θέµατος, που αφορά τον γάµο µεταξύ ατόµων του ιδίου φύλου. Αλλωστε, ας µην ξεχνάµε ότι στις τελευταίες δηµόσιες τοποθετήσεις του Κώστα Καραµανλή αυτές συνέπιπταν µε τις ανάλογες απόψεις που σε άλλες δηµόσιες εκδηλώσεις είχε διατυπώσει ο Αντώνης Σαµαράς.

Να υπενθυµίσουµε ακόµα ότι το 2015, όταν είχε έρθει στη Βουλή προς ψήφιση το σύµφωνο συµβίωσης, ο Κώστας Καραµανλής µαζί µε άλλους 27 βουλευτές της Ν.∆. είχαν απουσιάσει από τη σχετική ψηφοφορία, µη έχοντας µάλιστα στείλει ούτε επιστολική ψήφο!

Είναι δε περιττό να ειπωθεί οτιδήποτε για τις απόψεις Καραµανλή περί τεκνοθεσίας από άτοµα του ίδιου φύλου. Το παιδί πρέπει να έχει πατέρα και µητέρα.

Επειδή έγινε πιο πάνω αναφορά στις ηθικοκοινωνικές πεποιθήσεις, διαχρονικά, της οικογένειας Καραµανλή, αξίζει να επισηµανθούν τα εξής:

  • Τρέφουν σεβασµό στον άνθρωπο, αλλά απεχθάνονται τις προκλήσεις, όπως αυτές που προέρχονται, µε ακραίες, επιδεικτικές συµπεριφορές, από ορισµένους εκπροσώπους της κοινότητας των ΛΟΑΤΚΙ+.
  • Παρά την ανοχή στις ιδιαιτερότητες ατόµων διαφορετικού σεξουαλικού προσανατολισµού, απέφευγαν να συγχρωτίζονται µαζί τους.
  • Οπως προαναφέρθηκε, παρά τον συγκρατηµένο χαρακτήρα τους, η οικογένεια Καραµανλή τις προκλητικές συµπεριφορές τις αποδοκιµάζει.
  • Το βέβαιο είναι ότι ο Κώστας Καραµανλής όχι απλώς δεν θα συνηγορούσε υπέρ του γάµου µεταξύ ατόµων του ίδιου φύλου, αλλά ούτε καν θα άνοιγε το θέµα προκειµένου να τύχει και σχετικής νοµοθέτησης

Διαφοροποίηση από τη νεότερη γενιά

Αυτές οι παραδοσιακές αρχές µιας οικογένειας που πρωταγωνίστησε στα πολιτικά πράγµατα της χώρας στα χρόνια της Μεταπολίτευσης ταυτίζονται µε την πλειοψηφικά µεγάλη µερίδα των οπαδών της νεοδηµοκρατικής παράταξης. Παρ’ όλα αυτά, διαπιστώνεται κάποια διαφοροποίηση από τη νεότερη γενιά, όπως αυτή εκπροσωπείται από έναν άλλο Κώστα Καραµανλή, τον γιο του Αχιλλέα και πρώην υπουργό. Παρά το γεγονός ότι εκπροσωπεί έναν συντηρητικών αρχών νοµό, η δική του προσέγγιση είναι, όπως λέγεται, υπέρ της νοµοθέτησης του γάµου. Οµως η συγκεκριµένη στάση µπορεί να οφείλεται όχι τόσο στις πεποιθήσεις του όσο στην ανάγκη να είναι θεσµικός και κοµµατικά πειθαρχηµένος. Αλλωστε, όπως και ο ξάδελφός του, πρώην πρωθυπουργός, το 2015, όταν είχε έρθει στη Βουλή από τον ΣΥΡΙΖΑ το σύµφωνο συµβίωσης, ήταν και αυτός µεταξύ των 27 συναδέλφων του που δεν είχαν πάει στη Βουλή, ενώ δεν είχε στείλει ούτε επιστολική ψήφο.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά»