Κάρλος Κάιζερ: Ο άνθρωπος που δεν έπαιξε ποτέ... μπάλα αλλά πληρώθηκε ως ποδοσφαιριστής!

Στο ποδόσφαιρο έχουμε δει μεγάλους σταρ, χαμένα ταλέντα, τραυματισμούς που έκοψαν σπουδαίες καριέρες, σκανδαλώδεις μεταγραφές και αξέχαστα γκολ. Όμως, ο Κάρλος "Κάιζερ" Ενρίκε Ραποσέλ Φερνάντες έχει γράψει τη δική του, εντελώς μοναδική σελίδα στην ιστορία του αθλήματος.

Όχι για όσα έκανε με την μπάλα στα πόδια, αλλά για όλα όσα κατάφερε χωρίς αυτήν. Από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 μέχρι τα μέσα των ’90s, ο Βραζιλιάνος φόρεσε τις φανέλες μερικών από τις μεγαλύτερες ομάδες της χώρας του, χωρίς να αγωνιστεί ποτέ σε αυτές. Δεν «έγραψε» στην καριέρα του ούτε έναν επίσημο αγώνα, ούτε ένα γκολ.

Και όμως, απέκτησε χρήματα, συμβόλαια και τη φήμη ενός ανερχόμενου αστέρα. Πώς το κατάφερε αυτό; Με ψέματα, εξυπνάδα, πλαστά έγγραφα και μια δόση... καλλιτεχνίας που καλό θα ήταν να μη «διδάσκεται» σε μικρά παιδιά στα σχολεία.

H γέννηση του ονόματος "Κάιζερ" 

Γεννημένος το 1963 στο Ρίο ντε Τζανέιρο, ο Κάρλος Ενρίκε δεν είχε το ταλέντο που απαιτείται για να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και το σημαντικό είναι πως το ήξερε και ο ίδιος. Διέθετε, όμως, κοινωνικές δεξιότητες, αυθόρμητο χαμόγελο και μια μοναδική ικανότητα να πείθει τους άλλους ότι είναι κάτι που δεν ήταν και δεν θα γινόταν ποτέ.

Το παρατσούκλι "Κάιζερ" το κέρδισε χάρη στην υποτιθέμενη ομοιότητά του με τον Γερμανό θρύλο Φραντς Μπέκενμπάουερ – γνωστό και ως «Kaiser». Με το θράσος που τον διακατείχε μάλιστα, δεν δίστασε να το υιοθετήσει, προσθέτοντας κύρος στην πλαστή του εικόνα.

Με τη βοήθεια προσωπικών σχέσεων και διάσημων φίλων, όπως ο Ρομάριο και ο Μπεμπέτο, ο Κάιζερ κατάφερε να υπογράψει επαγγελματικά συμβόλαια και να κάνει... περατζάδα σε ομάδες όπως οι Φλαμένγκο, Βάσκο ντα Γκάμα, Φλουμινένσε και Μποταφόγκο, ενώ η "χάρη" του έφτασε μέχρι και την Αζαξιό στη Γαλλία.

Ο κανόνας που είχε υιοθετήσει ήταν πάντα ο ίδιος: Εμφανιζόταν, δημιουργούσε προσδοκίες, αλλά όταν ερχόταν η ώρα να μπει στο γήπεδο, κάτι «στράβωνε». Φρόντιζε είτε να δήλωνει τραυματίας, είτε να επιδεικνύει πλαστά ιατρικά πιστοποιητικά. Υπήρχε όμως και το αποκορύφωμα όπου κοίταξε να προκαλέσει καυγά στις εξέδρες λίγο πριν περάσει αλλαγή, με στόχο να αποβληθεί προτού καν πατήσει χορτάρι.


Για να μπορέσει να γίνει πιστευτός σε όλους ο Κάιζερ έπρεπε να βρίσκει κάθε φορά και διαφορετικά τεχνάσματα. Αρχικά μπήκε στην διαδικασία των ψεύτικων τραυματισμών, όπου ισχυριζόταν μυϊκά προβλήματα τα οποία μάλιστα ήταν δύσκολα στην ανίχνευση εκείνη την εποχή. Όταν άρχισαν να γίνονται πιο "σκούρα" τα πράγματα ξεκίνησε να χρησιμοποιεί πλαστογραφημένα έγγραφα. Συνήθως ήταν ιατρικές γνωματεύσεις ή επιστολές μάνατζερ που μέχρι σήμερα δεν είδε κανείς... ποτέ.

Για να γίνει αρεστός αναφορικά με την καριέρα που είχε κάνει μέχρι πρότινος, είχε φροντίσει να βάζει ανθρώπους να τον παίρνουν τηλέφωνο όπου και σκηνοθετούσε σαν άλλος... Στίβεν Σπίλμπεργκ μια κλήση, ενώ φρόντιζε στ' αποδυτήρια να είναι ιδιαίτερα αγαπητός, ευχάριστος και κοινωνικός.

Εκεί που οι περισσότεροι περίμεναν πως θα υπαρξει μια αντίδραση, κανένας δεν έμπαινε στο τρυπάκι να τον κατηγορήσει. Το πιο εντυπωσιακό μάλιστα είναι ότι πολλοί προπονητές και πρόεδροι γνώριζαν ή υποπτεύονταν την αλήθεια, αλλά προτιμούσαν να τον αφήσουν ήσυχο. Κάποιοι τον έβρισκαν διασκεδαστικό κι άλλοι απλώς δεν ήθελαν να παραδεχτούν ότι εξαπατήθηκαν από τον μεγαλύτερο απατεώνα του ποδοσφαίρου.

Η παρουσία του Κάιζερ στη Γαλλία και το ντοκιμαντέρ που επιβεβαίωσε τον... Μύθο

Δεν φτάνει που έκανε... καριέρα στην Βραζιλία, πήγε και στη Γαλλία για να δει τον... Πύργο του Άιφελ. Η περίπτωση της Αζαξιό είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική απ' όλες. Εκεί, η παρουσία του στην πρώτη προπόνηση έγινε σόου αφού μοίραζε μπάλες στην κερκίδα, υπέγραφε αυτόγραφα και χαιρετούσε φιλάθλους χωρίς εννοείται να παίξει λεπτό, ενώ έφυγε πριν καν ολοκληρωθεί η σεζόν.

Ανάλογες ιστορίες υπήρχαν και από τις βραζιλιάνικες ομάδες στις οποίες «αγωνίστηκε». Όπου πήγαινε, άφηνε πίσω του αμηχανία, αλλά και ένα είδος συμπάθειας. Ήταν ο τύπος που δεν "έβλαψε κανέναν", αλλά κατάφερε να ξεγελάσει ένα ολόκληρο σύστημα, σιγοψυθίριζαν εκείνη την περίοδο μεταξύ τους οι παίκτες.

Ο Κάιζερ δεν αρνήθηκε τίποτα, ακόμη και στις συνεντεύξεις που έδωσε μετέπειτα. Αντιθέτως, περιέγραφε τις εμπειρίες του με χαμόγελο και σχεδόν υπερηφάνεια. "Δεν ήθελα να παίζω. Ήθελα απλώς να είμαι ποδοσφαιριστής. Δεν έκλεψα. Αυτοί με υπέγραφαν, εγώ απλώς τους έδινα αυτό που ήθελαν να δουν".

Το 2018, η απίθανη ιστορία του, έγινε ντοκιμαντέρ με τίτλο "Kaiser: The Greatest Footballer Never to Play Football". Το φιλμ αποκάλυψε στο παγκόσμιο κοινό έναν μύθο που, μέχρι τότε, κυκλοφορούσε κυρίως ως ανέκδοτο στους ποδοσφαιρικούς κύκλους της Βραζιλίας.


Μια ιστορία που καλό είναι να μη μαθαίνουν οι νεότεροι, για να μην ακολουθήσουν το παράδειγμα του. Δεν απέκτησε ποτέ μεγάλη περιουσία, ούτε έμεινε στην ιστορία για κάποιο αθλητικό κατόρθωμα. Όμως, ο Κάιζερ απέδειξε πως, σε έναν κόσμο βασισμένο στη φήμη, η εικόνα μπορεί να ξεπεράσει την ουσία.

Μιλώντας για εκείνον, προφανώς δεν αναφέρεται κανείς ούτε στον Ροναλντίνιο, ούτε στον Πελέ, αλλά ήταν μια φιγούρα που παραβίασε όλους τους κανόνες, όχι για να νικήσει, αλλά για να επιβιώσει στο παιχνίδι. Η ιστορία του μοιάζει με φάρσα, όμως λέει πολλά για τις ψευδαισθήσεις και τις αδυναμίες του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Ίσως, τελικά, ο Κάιζερ να ήταν ένας ήρωας που αγαπά ο κόσμος... ακόμη κι αν είναι ψεύτικος...!


Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην "Κυριακάτικη Απογευματινή"