Μόλις πληροφορήθηκα την υφ’ όρον απόλυση του Α. Φλώρου «για λόγους υγείας», το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν η ρήση του Ανάχαρσι, φιλόσοφου και ηγεμόνα του 6ου αι. π.Χ.: «Οι Νόμοι είναι σαν τους ιστούς της αράχνης· τα μικρά έντομα πιάνονται, ενώ τα μεγάλα σχίζουν το δίχτυ και φεύγουν».

Όταν κάποιος ισχυρός καταδικάζεται σε πολυετή κάθειρξη για υπεξαίρεση εκατομμυρίων σε βάρος του δημοσίου ταμείου και ηθική αυτουργία σε απόπειρα δολοφονίας, και μετά από λίγο κυκλοφορεί ελεύθερος, εύλογα αναρωτιέται κανείς για ποια Δικαιοσύνη μπορεί να γίνεται λόγος σήμερα.

Ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση προξενεί το γεγονός ότι ΚΕ.Π.Α. έδωσε πιστοποίηση αναπηρίας άνω του 67% για την αποφυλάκισή του! Ενώ, συγχρόνως, είναι γνωστή η «πρακτική» των ΚΕ.Π.Α. να αρνούνται αντίστοιχη πιστοποίηση σε χιλιάδες πολίτες που πάσχουν από εξαιρετικά σοβαρές ή ακόμα και ανίατες νόσους, μόνο και μόνο για να μη μπορούν να διεκδικήσουν τίποτα από το κράτος!

Εύχομαι να γίνουν οι απαραίτητες έρευνες -προς τις κατευθύνσεις που όλοι καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να γίνουν- και να καταλήξουν σε συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Οι μόνοι που προφανώς θα πρέπει να εξαιρεθούν από τις έρευνες στην συγκεκριμένη υπόθεση είναι οι δικαστές οι οποίοι -κατόπιν της τροποποίησης του νόμου - δεν είχαν καμία διακριτική ευχέρεια και ήταν υποχρεωμένοι να διατάξουν την υφ’ όρον απόλυση εφόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις του Ν. 4356/2015 («νόμου Παρασκευόπουλου»).

Ενόψει των ανωτέρω, καθίσταται πλέον εμφανής -ακόμη και σε αυτούς που νομοθέτησαν- η ανάγκη τροποποίησης του Ν. 4356/2015, αφού ληφθούν υπόψη και οι σχετικές επισημάνσεις της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων. Συγκεκριμένα, πρέπει - έστω με αφορμή αυτή την υπόθεση - να προβλεφθούν εγγυήσεις ορθής εφαρμογής της υφ’ όρoν απόλυσης για λόγους υγείας, αλλά και να αποκατασταθεί η αξιοπρέπεια της Πολιτείας -αυτό που οι αρχαίοι Ρωμαίοι ονόμαζαν «dignitas rei publicae - και βεβαίως το κοινό περί δικαίου αίσθημα.

Το ποινικό δίκαιο και η ποινική δικονομία πρέπει να τροποποιούνται όταν δεν ανταποκρίνονται στις επιταγές της Δικαιοσύνης. Υπενθυμίζω λ.χ. την αλλαγή του πλαισίου προσωρινής κράτησης με αφορμή την «υπόθεση Ψωμιάδη», ο οποίος, εκμεταλλευόμενος τη διαφωνία ανακριτή και εισαγγελέα, είχε προλάβει να διαφύγει στο εξωτερικό. Τότε τα νομοθετικά αντανακλαστικά ήταν ταχύτατα και πλέον, ως γνωστόν, όταν συντρέχει τέτοια περίπτωση, ο κατηγορούμενος κρατείται μέχρι να αποφασίσει -άμεσα- το Δικαστικό Συμβούλιο.

Σήμερα, είναι αν μη τι άλλο εντελώς υποκριτικό να εμφανίζονται εξοργισμένοι οι ίδιοι οι οποίοι ψήφισαν αυτό το εξάμβλωμα νόμου, απλώς και μόνο επειδή η εν λόγω αποφυλάκιση δεν εξυπηρετεί τα κοινωνικο-ιδεολογικά τους συμφέροντα.

* Ο Βενιαμίν Μπατής είναι δικηγόρος, αν. Σύμβουλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, τ. αντιπρόεδρος της Ένωσης Ασκουμένων και Νέων Δικηγόρων Αθηνών