Το αλεξίσφαιρο τρένο ξεκίνησε από την Πιονγκγιάνγκ την περασµένη ∆ευτέρα, µε προορισµό το Πεκίνο. Με ταχύτητα 60 χιλιοµέτρων την ώρα έφτασε στην κινεζική πρωτεύουσα 20 ώρες αργότερα. Εξέχων επιβάτης, ο πρόεδρος της Βόρειας Κορέας Κιµ Γιονγκ Ουν -παρέα µε την κόρη του Κιµ Ζου Αε, που ήδη προορίζεται για διάδοχός του-, σε µια από τις σπάνιες εξόδους του από τη χώρα. Η παρουσία του στην επιβλητική παρέλαση της Τετάρτης, για την επέτειο της παράδοσης της Ιαπωνίας και τη λήξη του Β' Παγκοσµίου Πολέµου, σηµατοδότησε την προβολή ενός ευρύτερου φόρουµ που δείχνει τις τεκτονικές αλλαγές στο παγκόσµιο γεωπολιτικό στερέωµα.

Με άλλα λόγια, την εβδοµάδα που πέρασε βιώσαµε αυτό που συµβαίνει σχεδόν καθηµερινά τους τελευταίους µήνες. Ξηµερώνει και βλέπουµε µια νέα τάξη πραγµάτων, που δεν αποκλείεται να ανατραπεί µέσα σε λίγα 24ωρα. Ενα παγκόσµιο ταξίδι αβεβαιότητας, που κανείς δεν µπορεί να µαντέψει την έκβασή του. Εδώ όµως κάτι αχνοφαίνεται στον ορίζοντα. ∆εν ήταν µόνο ο Κιµ Γιονγκ Ουν, που τίµησε µε την παρουσία του τις πρωτοβουλίες του Κινέζου προέδρου Σι Τζινπίνγκ. Θα λέγαµε πως δεν ήταν απλώς µια συνάντηση κορυφής ρουτίνας. Θα χρειαστεί χρόνος για να διαπιστωθούν οι επιπτώσεις του «κινέζικου πειράµατος», που ξετυλίγεται τα τελευταία 24ωρα. Ωστόσο, µερικά πρώτα συµπεράσµατα µπορούν να εξαχθούν -και να µας κάνουν να ανησυχούµε.

-Ο Σι Τζινπίνγκ έδωσε θέση δίπλα του τόσο στον Βορειοκορεάτη ηγέτη όσο και στον Βλαντίµιρ Πούτιν, τον «παλιό του φίλο», όπως τον προσφώνησε. Στην τριµερή επαφή τους στάλθηκε ένα µήνυµα δηµιουργίας ενός «άξονα ανατροπής», ενάντια στην υπεροχή της ∆ύσης. Παράλληλα, το Πεκίνο συµφώνησε µε τη Μόσχα στην κατασκευή του αγωγού Power of Siberia 2, που θα διοχετεύει ετησίως 50 δισ. κυβικά µέτρα ρωσικού αερίου στην Κίνα. Βαθιά ανάσα για τον Πούτιν, αλλά και αντιπερισπασµός στις επανειληµµένες προσπάθειες της ∆ύσης να αποµονώσουν µε αλλεπάλληλα εµπάργκο τον Πούτιν, λόγω της εισβολής στην Ουκρανία...

-Η επιβολή δασµών 50% από τον Τραµπ στην Ινδία ήταν µια µνηµειώδης κίνηση, που έστειλε τον πρωθυπουργό Μόντι να φωτογραφίζεται µε τους πρόεδρους Κίνας και Ρωσίας και να φλερτάρει µε την ιδέα µιας σύγκλισης συµφερόντων µε τις δύο χώρες. Οι δασµοί πέτυχαν να αµβλύνουν τις βαθιές διαφορές Κίνας και Ινδίας -ο Ινδός πρωθυπουργός δεν είχε επισκεφθεί το Πεκίνο εδώ και επτά χρόνια- και να δοθεί η εντύπωση ότι οι δύο πολυπληθέστερες χώρες του κόσµου -µαζί µε τη Ρωσία- αναζητούν συµπλεύσεις, στο πλαίσιο των συνοµιλιών στη Σύνοδο Κορυφής του Οργανισµού Συνεργασιών της Σανγκάης. Ο πρόεδρος Σι δεν έχασε την ευκαιρία να κάνει λόγο για ένα νέο πολυπολικό και δίκαιο παγκόσµιο σύστηµα διακυβέρνησης, ενάντια στους οικονοµικούς αποκλεισµούς και τους ηγεµονισµούς... Ενα εναλλακτικό σχέδιο, αυτό του «Παγκόσµιου Νότου», ανατέλλει στο Πεκίνο. Κι αυτό όχι µόνο ως όραµα, αλλά ως πεδίο ευρύτερης συνεργασίας στην οικονοµία, την τεχνολογία και την άµυνα.

-Θλιβερό: µε την εξαίρεση του Μόντι, που έχει εκλεγεί δηµοκρατικά στη χώρα του, το δηµοκρατικό έλλειµµα της συνάντησης κορυφής στο Πεκίνο είναι κάτι παραπάνω από εµφανές. Θα έλεγε κανείς πως στα σχέδια για ένα εναλλακτικό µοντέλο απέναντι στη ∆ύση κυριαρχούν ηγέτες καθεστώτων που είτε είναι κατ’ επίφαση δηµοκρατίες είτε απροκάλυπτα δικτατορικές. Ετσι, στα κοινά ανακοινωθέντα, ενώ καταδικάζονται οι δραµατικές εξελίξεις στη Γάζα, δεν γίνεται κουβέντα για τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Παράλληλα, ενεργή παρουσία στην παρέλαση είχαν -εκτός από τον Πούτιν και τον Κιµ- οι ηγέτες του Ιράν, της Κούβας, της Ζιµπάµπουε, της Λευκορωσίας και άλλων «δηµοκρατικών» δυνάµεων ανά την υφήλιο. Τώρα θα αναρωτηθείτε, πόσο µας αφορούν όλα αυτά που γίνονται στο µακρινό Πεκίνο; Η αλήθεια είναι πως η προβολή των όσων γίνονται εξαντλήθηκε σε µεγάλο βαθµό στα πλάνα της επιβλητικής στρατιωτικής παρέλασης. Κατά τα άλλα, το έλλειµµα αναλύσεων για τις επιπτώσεις στην περιοχή µας και τη χώρα µας είναι εµφανές διά γυµνού οφθαλµού.

Κι όµως, τα όσα έγιναν και αποφασίστηκαν στην κινεζική πρωτεύουσα θα έπρεπε να µας απασχολήσουν σοβαρά. ∆εν είναι µόνο το πώς θα αντιδράσει ο Τραµπ, που τώρα βλέπει συνωµοσίες Κίνας - Β. Κορέας - Ρωσίας εις βάρος των ΗΠΑ. Ούτε αφορά µόνο τις Βρυξέλλες και το πώς θα αντιδράσει η Ε.Ε., βλέποντας τον γρίφο Πούτιν να περιπλέκεται αλλά και, γενικότερα, τη θέση της στο παγκόσµιο στερέωµα να αµφισβητείται περαιτέρω -παρεµπιπτόντως, ας µη λησµονούµε ότι ανήκουµε στην Ε.Ε. Είναι και δικό µας χρέος να αναλύσουµε τι θα συµβεί εάν τα µεγαλεπήβολα σχέδια του προέδρου Σι πάρουν, συν τω χρόνω, σάρκα και οστά. Αρκεί να δούµε πως στη Σύνοδο Κορυφής πήρε ενεργό µέρος ο Ερντογάν, αρκεί να αναλογιστούµε τι σηµαίνει η αλλαγή πλεύσης του Μόντι σε σχέση µε τα φιλόδοξα σχέδια της Ινδίας στην περιοχή µας, αλλά και την κινέζικη επενδυτική παρουσία στη χώρα µας. Ο «Παγκόσµιος Νότος» δεν είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.


Δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Απογευματινή