Προεξοφλούν την εκλογική πρωτιά της Ν.∆., αναζητώντας τον δεύτερο

Σε σχεδόν όλες τις δηµοσκοπήσεις, συµπεριλαµβανοµένης αυτής που δημοσίευσαν το Σάββατο τα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ», προκύπτει µια εµφανής (έπειτα από µεγάλο χρονικό διάστηµα) ανάκαµψη του κυβερνώντος κόµµατος. Μέσα σε (περίπου) έναν µήνα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατάφερε να προσδώσει εκ νέου δυναµική στην κυβέρνησή του, πρωτίστως µε τις αλλαγές που έκανε στην κυβερνητική δοµή και δευτερευόντως µε την ανακοίνωση του πακέτου µέτρων. Το βασικό στοιχείο που οδήγησε στην ανάκαµψη των δηµοσκοπικών ποσοστών της Ν.∆. είχε να κάνει µε την αίσθηση που εξέπεµψε ο πρωθυπουργός, ότι πήρε το µήνυµα της οργής του κόσµου, λαµβάνοντας σειρά από πρωτοβουλίες, που έστειλαν µήνυµα σταθερότητας, εκτός από εκείνο της αποφασιστικότητας, που είναι αναγκαίο για την άµεση υλοποίηση του κυβερνητικού έργου. ∆εν χρειάζεται να έχει κάποιος εξειδικευµένες γνώσεις για να καταλάβει ότι η σηµερινή κυβέρνηση δείχνει να είναι πολύ πιο αποτελεσµατική από την προηγούµενη. Πρόκειται περί µιας οφθαλµοφανούς πραγµατικότητας, που, όσο περνά ο χρόνος, φέρνει ακόµα πιο απτά αποτελέσµατα.

Κακά τα ψέµατα, αυτό που άλλαξε µέσα σε ελάχιστο χρόνο είναι ότι η κυβέρνηση άρχισε να κυβερνά. Οι υπουργοί, υπό την καθοδήγηση του αντιπροέδρου Χατζηδάκη, έχουν στοχοπροσηλωθεί σε τέτοιον βαθµό ώστε θέµατα που έδειχναν να χρονίζουν έχουν πλέον δροµολογηθεί προς επίλυση Και όλα αυτά συνέβησαν µε την ανάληψη δύο απλών πρωτοβουλιών, που σίγουρα δεν είναι ούτε οι µεγαλύτερες ούτε, φυσικά, και οι τελευταίες. Απεναντίας, όπως έχει ήδη προαναγγελθεί, το πακέτο που ετοιµάζεται να ανακοινώσει στη ∆ΕΘ ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πολλαπλάσιο των όσων ανακοινώθηκαν πριν από λίγες ηµέρες. Οι παροχές δεν είναι το βασικό γνώρισµα της στρατηγικής που σκοπεύει να ακολουθήσει από σήµερα µέχρι τις εκλογές ο πρωθυπουργός. Απεναντίας, θα έλεγα ότι είναι χαµηλά στις προτεραιότητες που έχει θέσει. Γιατί εκείνο που προέχει σε αυτή τη χρονική συγκυρία για τον επικεφαλής της κυβέρνησης είναι να προχωρήσουν όλα τα µεγάλα έργα ταυτόχρονα µε τα µικρότερα (που φαντάζουν όµως µεγάλα) των τοπικών κοινωνιών.

Ο Μητσοτάκης έχει βαλθεί µέχρι τις αρχές του ’27 να έχει στήσει και από ένα εργοτάξιο, ενώ παράλληλα επιθυµεί να εγκαινιάσει και έργα µεγάλης σηµατοδότησης. Ολα αυτά έχουν έναν και µόνο στόχο, που δεν είναι άλλος από την ενίσχυση του ηγετικού του προφίλ και κυρίως της καταλληλότητάς του να εξακολουθήσει να κρατά το τιµόνι της διακυβέρνησης της χώρας. Αν κοιτάξει προσεκτικά κανείς τα ευρήµατα των δηµοσκοπήσεων, θα διαπιστώσει ότι επί της ουσίας δεν έχει αντίπαλο. Στα δίπολα καταγράφει σαφές προβάδισµα από τον δεύτερο, που επί της ουσίας δεν υφίσταται. Αυτή είναι και η µεγάλη στρέβλωση που παρατηρείται εδώ και µεγάλο χρονικό διάστηµα στην πολιτική σκηνή. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει δεύτερος και κυρίως ότι δεν προβάλλεται εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης, ικανή να γίνει πλειοψηφικό ρεύµα στις επόµενες εκλογές. Γιατί αυτό που αναλύουµε εκτενώς το τελευταίο διάστηµα δεν είναι ποιος θα πρωτεύσει στις κάλπες του ’27, αλλά ποιος θα αναδειχθεί δεύτερος. Ως σύστηµα, αλλά και κατ’ επέκταση ως κοινωνία δείχνουµε σαν να έχουµε χάσει το πρωτεύον, που δεν είναι άλλο από το ποιος θα µας κυβερνήσει µετά τον Μητσοτάκη, αναζητώντας τον δεύτερο των εκλογών, προεξοφλώντας ταυτόχρονα ποιος θα είναι ο πρώτος. ∆υστυχώς, όµως, πουθενά ο δεύτερος δεν λαµβάνει µετάλλιο, ούτε παίρνει πρωτάθληµα, ούτε εν προκειµένω δύναται να συγκροτήσει κυβέρνηση.

Ολα τα παραπάνω τα απολαµβάνει ο πρώτος. Οσο λοιπόν εξακολουθεί να υφίσταται αυτή η παιδική χαρά στα κόµµατα της αντιπολίτευσης, από ηγέτες που φιλοδοξούν κάτι παραπάνω στη ζωή τους, θα µετατρέπονται σε «χορηγούς» του Μητσοτάκη. Ο καταγγελτικός λόγος και η ταύτιση µε την πλατεία δηµιουργούν πρόσκαιρους ενθουσιασµούς, αφού µετά έρχονται ο ρεαλισµός και η ανάγκη για την ύπαρξη σταθερότητας, για να επαναφέρουν το δίληµµα «Μητσοτάκης ή χάος». Κι όσο κι αν επιπόλαια κάποιοι τώρα επιλέγουν το δεύτερο, όταν έρθει η κρίσιµη ώρα που θα βρεθούν αντιµέτωποι µε την ακυβερνησία, είναι προφανές πως θα επιλέξουν το πρώτο.

Αξίζει...

Στο Μαξίµου αγνοούσαν το γεγονός ότι ο επικεφαλής του ΕΛΟΤ, Λευτέρης Κρητικός (αν και από τα Τρίκαλα), διατηρούσε παράλληλα (επ’ αµοιβή) και τη θέση του στο ∆.Σ. της ΑΑ∆Ε. Και αφού το έµαθαν, έχουν ήδη δροµολογήσει τα δέοντα.

Στην Κρήτη (την ερχόµενη Παρασκευή) για τον ΒΟΑΚ ο Κυριάκος Μητσοτάκης

Ενα από τα (σχεδόν) προσωπικά στοιχήµατα που έχει θέσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι η έναρξη των εργασιών, και δη άµεσα, του µεγαλύτερου οδικού έργου που θα εκτελεστεί σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης τα προσεχή χρόνια και που δεν είναι άλλο από τον Βόρειο Οδικό Αξονα Κρήτης. Από την πρώτη στιγµή που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, κατέστησε σαφές προς πάσα κατεύθυνση ότι θέλει να προχωρήσει το συγκεκριµένο έργο. Επειτα από (περίπου) έξι χρόνια και έχοντας ξεπεράσει την πολυδαίδαλη γραφειοκρατία, την ερχόµενη Παρασκευή ο Μητσοτάκης θα υπογράψει (επιτέλους) µε την ανάδοχο εταιρεία, τη ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ του Περιστέρη, τη σχετική σύµβαση, που θα ανοίξει διάπλατα τον δρόµο για την υλοποίηση του έργου. Παρά τις δυσκολίες, κυρίως µε τις απαλλοτριώσεις, στην κυβέρνηση πιστεύουν ότι µέχρι τις αρχές του ’27 θα έχουν ολοκληρωθεί πολλά τµήµατα του ΒΟΑΚ. Αλλωστε, δεδοµένου ότι 200 εκατ. ευρώ από τα 2 δισ. θα προέλθουν από το Ταµείο Ανάκαµψης, επιβάλλεται µέχρι τα τέλη του ’26 να έχουν τελειώσει οι εργασίες, προκειµένου να µη χαθούν τα χρήµατα.

Ενδιαφέρει...

Τώρα που βρίσκονται σε εξέλιξη διάφορες αλλαγές στα media, δεν σας κρύβω ότι σκέφτοµαι ολοένα και περισσότερο αυτό τα ανεκδιήγητο τηλεοπτικό πάνελ µε την Ακριβοπούλου και τον Καψώχα στην ΕΡΤ.

Στη χόβολη

  • Εκτός από την επίσκεψη στην Κρήτη, µε αφορµή τις υπογραφές για τον ΒΟΑΚ, ο Μητσοτάκης σκοπεύει να συνεχίσει τις επισκέψεις του εντός και εκτός Αττικής. Βλέπετε, είναι ο µόνος που µπορεί να πει κάτι και να το κάνει, σε αντίθεση µε τους αδύναµους αρχηγούς της αντιπολίτευσης, που απλώς υπόσχονται.
  • Ειλικρινά, έχω αρχίσει να λυπάµαι τον Πολάκη, ο οποίος, εκτός από τις καταδικαστικές αποφάσεις, που άρχισε (πλέον) να µετρά, έχει να αντιµετωπίσει και τη δύσκολη πραγµατικότητα της µη επανεκλογής του. Εκτός κι αν πιστεύει ότι µε 5% ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρει να εκλέξει βουλευτή στα Χανιά.
  • Και επειδή ήδη άρχισε να κυκλοφορεί ένα σενάριο που τον θέλει να µετακοµίζει στην Αθήνα, βλέποντας ότι δεν εκλέγεται στα Χανιά, προσωπικά το αποκλείω, αφού δεν µπορώ να πιστέψω ότι ο Πολάκης θα «πουλήσει» τους Κρητικούς για µια έδρα στη Βουλή. Απεναντίας, στοιχηµατίζω ότι θα δώσει λεβέντικα τη µάχη στην Κρήτη, ακόµα κι αν αυτό εµπεριέχει το ρίσκο να τη χάσει.
  • Μου λένε ότι ο πρόεδρος Καµµένος σκέφτεται να φτιάξει (µόνος του) ένα «τραµπικό» κόµµα στην Ελλάδα. Επειδή µου έκανε εντύπωση όταν το άκουσα, ζήτησα να µάθω αν ο «τραµπισµός» λειτουργεί πλέον και µε όρους franchise, αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερα.
  • Με αφορµή κάτι δηµοσιεύµατα των τελευταίων ηµερών, σκέφτηκα αν θα ήταν φρόνιµο να γίνει ένας διαχειριστικός έλεγχος στα λεφτά που δόθηκαν στις επιχειρήσεις media του ΣΥΡΙΖΑ. Οχι τίποτ’ άλλο, εδώ µιλάµε για απευθείας ροή χρήµατος από τα κρατικά ταµεία σε µέσα ενηµέρωσης.
  • Επί τη ευκαιρία, µπορεί κάποιος εκ των λαλίστατων της Κουµουνδούρου να µας πει τι απέγινε η εφηµερίδα που εξέδωσε ο Ηλίας Λιβάνης και στην οποία είχαν προσληφθεί όλοι οι «αποθεωτές» του Τσίπρα; Εκτός του ότι έκλεισε γιατί σταµάτησε να ρέει η κρατική διαφήµιση, έχει πληρώσει τις υποχρεώσεις προς τρίτους και δη προς το ∆ηµόσιο;

Δημοσιεύτηκε στο Secret των Παραπολιτικών