Η μεγάλη πρόκληση για τον Μητσοτάκη: Τι κρύβει το "αντάρτικο" για τα ΕΛΤΑ - Το μήνυμα της δεύτερης τετραετίας και η κρίσιμη ώρα των μεταρρυθμίσεων
Πολιτικός καφές
Οι βουλευτές της ΝΔ και ο καθρέπτης της Ιστορίας - Τα γινάτια, το αίσθημα της αυτοσυντήρησης και η ροπή στον λαϊκισμό


Οι βουλευτές της ΝΔ και ο καθρέπτης της Ιστορίας
Τα γινάτια, το αίσθημα της αυτοσυντήρησης και η ροπή στον λαϊκισμόΜε αφορµή τον λανθασµένο χειρισµό από πλευράς κυβέρνησης του θέµατος των ΕΛ.ΤΑ., οµάδα βουλευτών άδραξε την ευκαιρία προκειµένου να στείλει µήνυµα προσωπικά στον Κυριάκο Μητσοτάκη, αφού κανείς δεν µπορεί να πιστέψει ότι η κριτική είχε ως αποδέκτες τον Σκλήκα και τους συναρµόδιους υπουργούς. Οι βουλευτές που σταθερά και διαχρονικά λειτουργούν µε κύριο γνώµονα το αίσθηµα της προσωπικής (πολιτικής) επιβίωσης απλώς εκµεταλλεύτηκαν τη συγκυρία για να καταγράψουν (στο µυαλό του πρωθυπουργού) την αντίδρασή τους.
Διαβάστε: "Μύδροι" Σαμαρά κατά Μητσοτάκη: "Έχει μετατρέψει τη Νέα Δημοκρατία σε υβρίδιο Σημιτικού ΠΑΣΟΚ με μπλε χρώμα - Με διέγραψε άρον άρον" (Βίντεο)
Ενδεχοµένως και πολλοί εξ αυτών που είδαµε να εξοργίζονται να µην έχουν ακόµη κατανοήσει την ουσία της επίµαχης µεταρρύθµισης. Ωστόσο, ο σκοπός αγιάζει τα µέσα και πέραν τούτου τίποτα περισσότερο. Μπροστά σε αυτή την κυνική παραδοχή και βλέποντας ετερόκλητες (οµολογώ) δυνάµεις να ρέπουν στον λαϊκισµό, επιδιώκοντας το πρόσκαιρο κέρδος, νοµίζω ότι είναι χρήσιµο να αποτυπωθούν κάποιες σκέψεις. Ότι ήταν λάθος το timing που επελέγη να έρθει το θέµα της µεταρρύθµισης των ΕΛ.ΤΑ. νοµίζω ότι δεν το αµφισβητεί κανείς. Όπως ελάχιστοι είναι εκείνοι που, αν κοιτάξουν ρεαλιστικά τα όσα δροµολογεί η κυβέρνηση στο συγκεκριµένο πεδίο, όχι µόνο δεν θα διαφωνήσουν µε τα προφανή, αλλά ενδεχοµένως να ζητήσουν και κάµποσα ακόµα. Καλώς ή κακώς, την όποια σπατάλη στα δηµόσια οικονοµικά στο τέλος την πληρώνουµε όλοι εµείς.
Αν, λοιπόν, για κάτι θα έπρεπε να κατηγορήσουν οι κυβερνητικοί βουλευτές τον Μητσοτάκη και την παρέα του είναι ότι δεν τόλµησε να προχωρήσει στη διάρκεια της πρώτης τετραετίας τις αναγκαίες µεταρρυθµίσεις, κάνοντας τη ζωή των πολιτών πιο εύκολη. Στο δεύτερο µισό της δεύτερης τετραετίας είναι λογικό κάθε δύσκολη απόφαση να βρίσκει αντίσταση απέναντι σε βουλευτές που το µόνο που τους απασχολεί από δω και πέρα είναι είτε η συµµετοχή τους στο επόµενο κυβερνητικό σχήµα είτε ο τρόπος που θα καταφέρουν να επανεκλεγούν. Οµως, όλα αυτά µπορεί και να είχαν αξία κατά το παρελθόν, τότε που το ρουσφέτι και το χάιδεµα του αυτιού έφερναν ψήφους και ταυτόχρονα υποθήκευαν το µέλλον των επόµενων γενεών. Η υπόθεση των ΕΛ.ΤΑ. ήρθε να αναδείξει το δοµικό πρόβληµα του πολιτικού συστήµατος, που συνδέεται µε τη µικροπολιτική και τον διαρκή φόβο του πολιτικού κόστους. Αν αποµακρύνεται από την πολιτική και τους πολιτικούς ο κόσµος, είναι γιατί αντιλαµβάνεται τον καιροσκοπισµό τους. Αυτό που άλλαξε και, δυστυχώς, δεν το έχουν καταλάβει οι βουλευτές είναι ότι η κοινωνία βρίσκεται πολύ πιο µπροστά από τους πολιτικούς.
Τα παλιά τα χρόνια, το κλείσιµο 200 καταστηµάτων των ΕΛ.ΤΑ. θα γέµιζε τις πλατείες ανά την επικράτεια. Τώρα η µόνη πλατεία που γεµίζει είναι του Κολωνακίου από κάτι βουλευτές που συνωµοτούν µεταξύ τους, επειδή δεν τους ενηµέρωσε εγκαίρως ο Χατζηδάκης και επειδή δεν ασχολήθηκε µαζί τους, όσο θα ήθελαν, ο Πιερρακάκης. Κι όταν εκείνοι που συγκροτούν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία βγαίνουν στο αντάρτικο, σχεδόν αυτόµατα προστίθενται δυνάµεις που για τους δικούς τους λόγους θα ήθελαν είτε να επιταχύνουν τις πολιτικές εξελίξεις είτε να δηµιουργήσουν σκηνικό αστάθειας. Μπροστά στην πραγµατικότητα που βιώνουµε τις τελευταίες µέρες, αποτελεί µονόδροµο για τον Μητσοτάκη να επιµείνει στον σωστό δρόµο και να µην υποκύψει στις Σειρήνες του λαϊκισµού. Ενας ηγέτης µε τα χαρακτηριστικά του σηµερινού πρωθυπουργού είναι υποχρεωµένος απέναντι στην Ιστορία να µη συµµετέχει σε επικίνδυνα παιχνίδια. Επειδή από το ’19 µέχρι και σήµερα ο Μητσοτάκης έχει αποδείξει ότι δεν συµβιβάζεται µε το παλιό, το µικροκοµµατικό και κυρίως τολµά να αναλάβει ρίσκα, δεν νοµίζω ότι θα αργήσει η ώρα που θα στείλει το µήνυµα εντός και εκτός κόµµατος. Αλλωστε, αυτό επιτάσσουν οι συνθήκες.
Αυτό απαιτεί η κοινωνία. Αυτό χρειάζεται η χώρα για να γυρίσει σελίδα. Αν ο πρωθυπουργός δεν σηκώσει το γάντι που του πέταξαν προ ηµερών οι βουλευτές του, χωρίς να το καταλάβει, θα αρχίσει η αντίστροφη µέτρηση για τον ίδιο και την κυβέρνησή του. Και το µήνυµα που οφείλει να στείλει είναι ότι ο τόπος πλήρωσε πανάκριβα την ατολµία των ηγετών του και το γεγονός ότι επικράτησαν τα µικρά έναντι των µεγάλων. Οταν το ρολόι του χρόνου θα έχει αποµακρυνθεί από τον σηµερινό χρόνο, κανείς δεν θα θυµάται πόσοι και ποιοι βουλευτές βγήκαν στο αντάρτικο για τα ΕΛ.ΤΑ., σε αντίθεση µε το αν δεν προχωρήσει η µεταρρύθµιση, οπότε όλοι θα κληθούµε να πάµε στο ταµείο για να πληρώσουµε τα σπασµένα ενός οργανισµού που αποτελεί ανάµνηση των παιδικών µας χρόνων.
Ο Σαµαράς στο κανάλι του Κυριακού
Σε ανύποπτο χρόνο σάς είχα γράψει για τις εξαιρετικά διαχρονικά σχέσεις που διατηρεί ο Αντώνης Σαµαράς µε δυο-τρεις (δεν είναι, άλλωστε, και πολλοί) καναλάρχες. Μάλιστα, είχα επισηµάνει ότι ο πρώην πρωθυπουργός, πολύ πριν διαγραφεί από τον Μητσοτάκη, είχε ξεκινήσει να συζητά µαζί τους διάφορες εναλλακτικές που θα δηµιουργούσαν µια αντίρροπη δύναµη απέναντι στη µονοκρατορία του σηµερινού πρωθυπουργού. Με αφορµή την αυριανή συνέντευξη Σαµαρά στον ΑΝΤ1, ένας φίλος από αυτούς που αρέσκονται στις ιστορικές επισηµάνσεις έσπευσε να µου θυµίσει ότι το κανάλι του Κυριακού, σε κρίσιµες καµπές, διαδραµάτισε καταλυτικό ρόλο στην ηγετική διαδροµή του Μεσσήνιου πολιτικού. Χαρακτηριστικότερη περίπτωση αποτελεί η στάση που κράτησε ο ΑΝΤ1 όταν ο Σαµαράς διεκδίκησε την αρχηγία της Ν.∆. απέναντι στην Ντόρα Μπακογιάννη. Αντε µε όλα αυτά να µην πιστέψω ότι η ιστορία πολλές φορές επαναλαµβάνεται και ως φάρσα. Σε κάθε περίπτωση, εκείνο που αποτελεί αδιαµφισβήτητο γεγονός είναι η στενή (διαχρονικά) σχέση της οικογένειας Κυριακού µε τον Αντώνη Σαµαρά.
Στη χόβολη
- Νεύρα, και µάλιστα πολλά, µαθαίνω ότι έχει εσχάτως ο υπουργός ∆ένδιας, διαπιστώνοντας ότι κάποιοι προσπαθούν να παίξουν παιχνίδια στην πλάτη του. Και προφανώς δεν αναφέροµαι στα µικροκοµµατικά, αλλά στα άλλα του Πενταγώνου, µε κάτι δουλειές που πίστεψαν ότι µπορούν να τις ντιλάρουν ερήµην του Κερκυραίου. Τώρα που τους πήρε χαµπάρι, κάτι µου λέει ότι θα τους απογειώσει, και όχι µε αεροπλάνο…
- Το χειρότερο για τον ∆ένδια, που δεν σηκώνει µύγα στο σπαθί του, είναι ότι, όταν τους έκανε τσακωτούς, οι ζαβολιάρηδες προσπάθησαν να αποποιηθούν τις ευθύνες τους ψελλίζοντας κάτι ονόµατα συνεργατών του. Ο,τι περιέχεται στις αντενδείξεις του υπουργού Νίκου.
- Μιας και αναφέρθηκα στην αυριανή συνέντευξη Σαµαρά στην τηλεόραση του ΑΝΤ1, να σας πω ότι από κάτι φίλους που έχω και συνοµιλούν µε τον πρώην πρωθυπουργό έµαθα πως σκοπεύει να µιλήσει για όλους και για όλα. Μάλιστα, όσοι πιστεύουν ότι είναι τυχαίο το timing που επέλεξε ο πρώην πρωθυπουργός απλώς δεν τον γνωρίζουν.
- Αυτοί οι βουλευτές που βγήκαν στα κάγκελα για τα ΕΛ.ΤΑ. και που τον ελεύθερο χρόνο τους τον σπαταλούν συνοµιλώντας µε τον πρόεδρο Αντώνη, θυµούνται άραγε ότι, όταν κυβερνούσε ο τελευταίος, είχαν κλείσει σχεδόν όλες οι µικρές ∆ΟΥ; Προφανώς, τότε τα λουκέτα ήταν ωραία και βοηθούσαν στο νοικοκύρεµα, ενώ τώρα µε τον Μητσοτάκη είναι έως και προδοτικά.
- Εψαχνα να βρω µια καλή λογίστρια και εσχάτως µου είπαν για µια κυρία που δηµιούργησε µια (νέα) εταιρεία, η οποία (εταιρεία) συνεργάζεται µε υπουργούς, υφυπουργούς (νυν και πρώην) και φυσικά µε περιφερειάρχες (µικρούς και µεγάλους).
- Αν κάτι µε στεναχώρησε τις τελευταίες µέρες έχει να κάνει µε το γεγονός ότι εκεί που είχα πιστέψει πως ο Τραµπ θα στηρίξει είτε τον Σαµαρά είτε τη Λατινοπούλου, προέκυψε µια γενναία ψήφος εµπιστοσύνης των Αµερικανών στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Εκτός κι αν πιστέψω ότι οι υπουργοί των ΗΠΑ ήρθαν για να ρίξουν στάχτη στα µάτια του Κυριάκου…
- Εχω καιρό να δω αυτόν τον φοβερό και τροµερό εκπρόσωπο του Τσίπρα, ∆ηµήτρη Τζανακόπουλο, που, όταν κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ µε τον Καµµένο, είχε πιστέψει στην ισοβιότητά του. Επειδή όµως το πίστεψε βαθιά, έχω την αίσθηση ότι κινδυνεύει να ακολουθήσει τη γνωστή διαδροµή των πολιτικών που χάνουν την εξουσία. Αυτή τη διαδροµή από την αλαζονεία στην κατάθλιψη.
Δημοσιεύτηκε στο ένθετο Secret των Παραπολιτικών