Το «µέτωπο» που επιχειρούν να ανοίξουν η Λιβύη και η προσωρινή και απολύτως φιλοτουρκική κυβέρνηση Ντµπειµπά, µε αφορµή τις έρευνες του νορβηγικού σκάφους που λειτουργεί για λογαριασµό της αµερικανικής Exxon Mobil αναζητώντας κοιτάσµατα υδρογονανθράκων νοτιοδυτικά της Κρήτης, δεν θα πρέπει να απασχολήσει σοβαρά την ελληνική διπλωµατία και πολιτική πέραν των τυπικών.

Είναι µια προσπάθεια από την Τρίπολη να µείνουν τα πράγµατα σε αδράνεια σε όλο το εύρος της Ανατολικής Μεσογείου, προκειµένου η Τουρκία να βρίσκει έδαφος για τους «εκβιασµούς» προς όλες τις παράλιες χώρες, του τύπου «βάλτε µε στο παιχνίδι για να επιτρέψω τις εξελίξεις».

Η Ελλάδα στην παρούσα φάση, µε το βαλκανικό µέτωπο να προστίθεται στα υπόλοιπα, τόσο σε σχέση µε τον πόλεµο στην Ουκρανία όσο και µε τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, που προβλέπεται να φέρουν τελικά γεωπολιτικό «τσουνάµι» επαναδιατύπωσης συνόρων και ζωνών επιρροής, δεν έχει χρόνο και περιθώρια να ασχοληθεί και µε τη Λιβύη. Το πλέον κρίσιµο είναι ότι πράγµατι στο συγκεκριµένο πεδίο η προετοιµασία είναι άρτια.

Υπάρχει ο νόµος Μανιάτη από παλιά, περισσότερο από µια δεκαετία. Στη βάση αυτής της απολύτως επιτυχηµένης ευέλικτης στρατηγικής η Ελλάδα χωρίζει στη µέση την απόσταση µε τη Λιβύη στο πεδίο της χάραξης ζωνών οικονοµικής εκµετάλλευσης (ΑΟΖ, υφαλοκρηπίδα), νοµικά καταξιωµένη διαδικασία στο πλαίσιο του ∆ιεθνούς ∆ικαίου της Θάλασσας και της µεθοδολογίας που προβλέπεται. Ακολουθεί η Αθήνα δηλαδή τη διαδικασία της «µέσης γραµµής». Από εκεί και πέρα προκήρυξε θαλάσσια «οικόπεδα» για έρευνα εντός της «µέσης γραµµής» στα δικά της ύδατα. Μιλάµε για την περιοχή νοτιοδυτικά της Κρήτης.

Την παραχώρηση διεκδίκησε και ανέλαβε ο αµερικανικός κολοσσός Exxon Mobil. Εξελίσσονται έρευνες από το 2022, µε ισχυρές πιθανότητες σύµφωνα µε τους ειδικούς και τις πληροφορίες να υπάρξουν θετικά αποτελέσµατα. Αν δεν υπήρχαν προσδοκίες, δεν θα είχε αναλάβει το κόστος του «ρίσκου» η Exxon Mobil. Αν έχουµε πράγµατι τα επόµενα χρόνια θετικές εξελίξεις µε τις έρευνες, τη «δουλειά» θα την κρατήσει, ούτως ή άλλως, η Exxon Mobil. Η εταιρεία όπως παντού στον κόσµο συµβαίνει να έχει την προστασία των Ενόπλων ∆υνάµεων των ΗΠΑ.

∆εν πρόκειται δηλαδή να αποτελέσουν στόχο οι έρευνες ούτε από το «failed state» Λιβύη ούτε από την τυχοδιωκτική Άγκυρα. Η Ελλάδα χρειάζεται θετικά δεδοµένα για αύξηση του ΑΕΠ της µε χρονικό ορίζοντα το 2030. ∆εν υπάρχουν περιθώρια για άλλες καθυστερήσεις. Οι ηγεσίες της θα πρέπει να γίνουν πιο πρακτικές και η πολιτική της λιγότερο επικοινωνιακά δραµατική.

Στον «ενεργειακό πόλεµο» της Μεσογείου θα πρέπει να γίνει η Αθήνα πιο δηµιουργική και λιγότερο παθητική ή αδρανής. Η πρακτική του νόµου Μανιάτη θα πρέπει να αποτελέσει οδηγό για το σύνολο των περιοχών, στη βάση του υπολογισµού της «µέσης γραµµής». Από τις τελευταίες συζητήσεις µε το Κάιρο προκύπτει η διάθεση για οριοθέτηση στη βάση του ισχύοντος δικαίου των περιοχών µεταξύ µας.

Στη βάση της αναβαθµισµένης σχέσης που έχει η Ελλάδα αλλά και η Αίγυπτος µε τις ΗΠΑ θα πρέπει σε επίπεδο κρατών και κεντρικών εταιρειών, κρατικών ή ιδιωτικών, να υπάρξουν συµφωνίες για έρευνες και εκµετάλλευση των δυνατοτήτων που ενδεχοµένως υπάρχουν. Ως νεύµα ενθάρρυνσης από την Ουάσινγκτον θα πρέπει να εκτιµηθεί και η συµµετοχή του θεσµικού fund DFC στην ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, καθοριστικής γεωοικονοµικής σηµασίας για την Ανατολική Μεσόγειο, την Εγγύς Ανατολή και φυσικά την Ευρώπη.

Το ίδιο συνέβη και µε την επανεκκίνηση των ναυπηγείων µας, σε σχέση µε την Ελευσίνα και το Νεώριο. Ας µην περιµένουµε άλλο την επίλυση της ελληνοτουρκικής διαφοράς, που δεν θα υπάρξει σε ορατό ορίζοντα ούτως ή άλλως. Υπάρχει ζωή και πέραν της εµπλοκής µε την Τουρκία...