Ο αυταρχισµός στην Ευρώπη θα οδηγήσει στο χάος
Άρθρο γνώμης
Οι εκλογικοί αποκλεισµοί που επιλέγουν ηγετικές ελίτ θα έχουν ανάλογες απαντήσεις από τους λαούς ή θα ενθαρρύνουν την πολιτική αβεβαιότητα
Μενελαος Τασιοπουλος
Η επονοµαζόµενη και ως «Γηραιά Ήπειρος» µετά το τέλος του Ψυχρού Πολέµου διαρθρώθηκε σε επίπεδο δηµοκρατιών και συνταγµάτων µε άψογο τρόπο, µε την ώριµη πολιτειακά ∆υτική Ευρώπη να ενσωµατώνει την απελεύθερη Ανατολική. Αυτά µέχρι πρότινος, όπου άρχισαν να παρουσιάζονται δικαστικές αποφάσεις που απέκλειαν από τη µαζική ψηφοφορία των πολιτών κόµµατα ή πρόσωπα που αµφισβήτησαν τον κώδικα πολιτικής ευπρέπειας και ορθότητας, τον οποίο οι φιλελεύθερες ελίτ της παγκοσµιοποίησης, λειτουργώντας ως καθεστώτα «φωτισµένης δεσποτείας», είχαν επιβάλει. Η πρώτη εµπλοκή είναι ότι η πολιτεία των «φωτισµένων» ή «ιλουµινάτι» δεν είναι δηµοκρατία αλλά τυραννία, αν ακολουθήσουµε τα µοντέλα πολιτευµάτων που άφησε πίσω της στον πολιτισµό και την κοινωνική τάξη των ανθρώπων η αρχαία Ελλάδα.
Η δεύτερη αλλά και εξόχως επίσης σηµαντική εµπλοκή είναι ότι εφόσον οι ηγέτες ή τα κόµµατα είχαν ποσοστά επιρροής στα έθνη τους που ακουµπούσαν τη διακυβέρνηση ή αποτελούσαν τους κύριους πόλους µιας µείζονος αντιπολίτευσης, ο αποκλεισµός τους από τις εκλογές αποτέλεσε εκτροπή για τις µεγάλες µάζες των πληθυσµών. Πιο συγκεκριµένα ο αποκλεισµός της Μαρίν Λεπέν µε δικαστική απόφαση από τις επερχόµενες προεδρικές εκλογές στη Γαλλία δεν βοηθά τη χώρα ούτε τη δηµοκρατία αλλά την άναρχη αντίδραση στο θεσµικό σύστηµα διακυβέρνησης. Πολύ περισσότερο αφού η ηγέτιδα της Εθνικής Συσπείρωσης καταγράφεται στις δηµοσκοπήσεις ως η πιθανότερη επόµενη ένοικος στα Ηλύσια Πεδία.
Ανάλογο είναι και το κλίµα που διαµορφώνεται από χθες στη Γερµανία. Για πρώτη φορά καταψηφίσθηκε σχήµα «µεγάλου συνασπισµού» µε τη συµµετοχή Χριστιανοδηµοκρατών - Σοσιαλδηµοκρατών, που υπεστήριζε την υποψηφιότητα του Φρίντριχ Μερτς για την καγκελαρία, µετά την προγραµµατική συµφωνία των δύο κοµµάτων. Καταψήφισαν 18 βουλευτές από τον συµφωνηµένο συνασπισµό πλειοψηφίας. Και µπορεί ο Φρ. Μερτς έξι ώρες µετά να εξελέγη καγκελάριος µε 15 µάλιστα επιπλέον θετικές ψήφους από όσες απαιτούνταν, αλλά η πολιτική κρίση και η αστάθεια είναι πλέον προβλέψιµη και για τη Γερµανία. Κρίσιµο σηµείο είναι ότι ενώ παραδοσιακά το σύστηµα διακυβέρνησης της οµοσπονδίας της Γερµανίας στηριζόταν στα δύο µεγάλα κόµµατα, συµπληρωµένο από κάποια µικρότερα, κατά περίπτωση τους Πράσινους ή τους Φιλελεύθερους, στην παρούσα φάση αξιωµατική αντιπολίτευση είναι το νεοδεξιό ή κατ’ άλλους εξτρεµιστικό AfD. Στη φυσική εξέλιξη των πραγµάτων για τα ειωθότα της Γερµανίας θα έπρεπε να περιµένουµε διαβουλεύσεις για κυβέρνηση συνασπισµού Χριστιανοδηµοκρατών - AfD. Αυτό ως σενάριο παρακάµφθηκε, αλλά το χειρότερο είναι ότι, ενώ στις µετεκλογικές δηµοσκοπήσεις η Εναλλακτική για τη Γερµανία (AfD) δείχνει ότι αυξάνει την επιρροή της ακόµη και έναντι των Χριστιανοδηµοκρατών του Μερτς, αναπτύσσονται δυναµικές υπέρ της αντίληψης να κηρυχθεί εκτός νόµου ως εξτρεµιστικό, ναζιστικό κόµµα το AfD. Και στην περίπτωση αυτή το «κράτος των δικαστών» θα υποκαταστήσει και θα ακυρώσει την ψήφο των πολιτών, επιχειρώντας έτσι να προκαθορίσει το µέλλον και την ισορροπία του κοµµατικού συστήµατος αλλά και την καγκελαρία στη χώρα.
Με τον αυταρχισµό αυτό που επιδεικνύεται, η οµαλή λειτουργία της δηµοκρατίας δεν υπηρετείται και οι ισχυρισµοί του Έλον Μασκ και σηµαντικών πολιτικών κυβερνητικών παραγόντων στην Ουάσινγκτον από την οµάδα Τραµπ δικαιώνονται. Το τοπίο αποκτά ακόµη πιο θολό σχήµα αν υπολογίσουµε όσα συµβαίνουν στη Βρετανία, όπου το πολιτικό σχήµα του Φάρατζ δείχνει να αποκτά πλεονέκτηµα έναντι των Τόρις, µε την κυβέρνηση των Εργατικών να δείχνει εξαιρετικά αναιµική από πλευράς επιρροής. Επίσης όσα συµβαίνουν στη Ρουµανία, όπου εκ των υστέρων ακυρώθηκε η υποψηφιότητα του κυρίαρχου για την προεδρία της ∆ηµοκρατίας της χώρας Γκεοργκέσκου µε δικαιολογία τα φιλορωσικά αισθήµατά του. Ο τρόπος που αντέδρασαν οι πολίτες µόλις τους δόθηκε ευκαιρία προσέφερε σαφές πλεονέκτηµα στον επίσης λογιζόµενο ως εθνικιστή, θιασώτη του Τραµπ και της Μελόνι στη συγκεκριµένη περίπτωση, Ζορζ Σιµιόν, αποδεικνύοντας ότι οι ασκήσεις αυταρχισµού και εκλογικών αποκλεισµών που επιλέγουν ηγετικές ελίτ στην Ευρώπη θα έχουν ανάλογες απαντήσεις από τους λαούς ή θα ενθαρρύνουν το πολιτ ικό χάος.
Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή
Η δεύτερη αλλά και εξόχως επίσης σηµαντική εµπλοκή είναι ότι εφόσον οι ηγέτες ή τα κόµµατα είχαν ποσοστά επιρροής στα έθνη τους που ακουµπούσαν τη διακυβέρνηση ή αποτελούσαν τους κύριους πόλους µιας µείζονος αντιπολίτευσης, ο αποκλεισµός τους από τις εκλογές αποτέλεσε εκτροπή για τις µεγάλες µάζες των πληθυσµών. Πιο συγκεκριµένα ο αποκλεισµός της Μαρίν Λεπέν µε δικαστική απόφαση από τις επερχόµενες προεδρικές εκλογές στη Γαλλία δεν βοηθά τη χώρα ούτε τη δηµοκρατία αλλά την άναρχη αντίδραση στο θεσµικό σύστηµα διακυβέρνησης. Πολύ περισσότερο αφού η ηγέτιδα της Εθνικής Συσπείρωσης καταγράφεται στις δηµοσκοπήσεις ως η πιθανότερη επόµενη ένοικος στα Ηλύσια Πεδία.
Ανάλογο είναι και το κλίµα που διαµορφώνεται από χθες στη Γερµανία. Για πρώτη φορά καταψηφίσθηκε σχήµα «µεγάλου συνασπισµού» µε τη συµµετοχή Χριστιανοδηµοκρατών - Σοσιαλδηµοκρατών, που υπεστήριζε την υποψηφιότητα του Φρίντριχ Μερτς για την καγκελαρία, µετά την προγραµµατική συµφωνία των δύο κοµµάτων. Καταψήφισαν 18 βουλευτές από τον συµφωνηµένο συνασπισµό πλειοψηφίας. Και µπορεί ο Φρ. Μερτς έξι ώρες µετά να εξελέγη καγκελάριος µε 15 µάλιστα επιπλέον θετικές ψήφους από όσες απαιτούνταν, αλλά η πολιτική κρίση και η αστάθεια είναι πλέον προβλέψιµη και για τη Γερµανία. Κρίσιµο σηµείο είναι ότι ενώ παραδοσιακά το σύστηµα διακυβέρνησης της οµοσπονδίας της Γερµανίας στηριζόταν στα δύο µεγάλα κόµµατα, συµπληρωµένο από κάποια µικρότερα, κατά περίπτωση τους Πράσινους ή τους Φιλελεύθερους, στην παρούσα φάση αξιωµατική αντιπολίτευση είναι το νεοδεξιό ή κατ’ άλλους εξτρεµιστικό AfD. Στη φυσική εξέλιξη των πραγµάτων για τα ειωθότα της Γερµανίας θα έπρεπε να περιµένουµε διαβουλεύσεις για κυβέρνηση συνασπισµού Χριστιανοδηµοκρατών - AfD. Αυτό ως σενάριο παρακάµφθηκε, αλλά το χειρότερο είναι ότι, ενώ στις µετεκλογικές δηµοσκοπήσεις η Εναλλακτική για τη Γερµανία (AfD) δείχνει ότι αυξάνει την επιρροή της ακόµη και έναντι των Χριστιανοδηµοκρατών του Μερτς, αναπτύσσονται δυναµικές υπέρ της αντίληψης να κηρυχθεί εκτός νόµου ως εξτρεµιστικό, ναζιστικό κόµµα το AfD. Και στην περίπτωση αυτή το «κράτος των δικαστών» θα υποκαταστήσει και θα ακυρώσει την ψήφο των πολιτών, επιχειρώντας έτσι να προκαθορίσει το µέλλον και την ισορροπία του κοµµατικού συστήµατος αλλά και την καγκελαρία στη χώρα.
Με τον αυταρχισµό αυτό που επιδεικνύεται, η οµαλή λειτουργία της δηµοκρατίας δεν υπηρετείται και οι ισχυρισµοί του Έλον Μασκ και σηµαντικών πολιτικών κυβερνητικών παραγόντων στην Ουάσινγκτον από την οµάδα Τραµπ δικαιώνονται. Το τοπίο αποκτά ακόµη πιο θολό σχήµα αν υπολογίσουµε όσα συµβαίνουν στη Βρετανία, όπου το πολιτικό σχήµα του Φάρατζ δείχνει να αποκτά πλεονέκτηµα έναντι των Τόρις, µε την κυβέρνηση των Εργατικών να δείχνει εξαιρετικά αναιµική από πλευράς επιρροής. Επίσης όσα συµβαίνουν στη Ρουµανία, όπου εκ των υστέρων ακυρώθηκε η υποψηφιότητα του κυρίαρχου για την προεδρία της ∆ηµοκρατίας της χώρας Γκεοργκέσκου µε δικαιολογία τα φιλορωσικά αισθήµατά του. Ο τρόπος που αντέδρασαν οι πολίτες µόλις τους δόθηκε ευκαιρία προσέφερε σαφές πλεονέκτηµα στον επίσης λογιζόµενο ως εθνικιστή, θιασώτη του Τραµπ και της Μελόνι στη συγκεκριµένη περίπτωση, Ζορζ Σιµιόν, αποδεικνύοντας ότι οι ασκήσεις αυταρχισµού και εκλογικών αποκλεισµών που επιλέγουν ηγετικές ελίτ στην Ευρώπη θα έχουν ανάλογες απαντήσεις από τους λαούς ή θα ενθαρρύνουν το πολιτ ικό χάος.
Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή
