Η Ελλάδα έχει στρατηγική σχέση µε το Ισραήλ. Υψίστης σηµασίας, τόσο για τα εθνικά της συµφέροντα όσο και για τις προτεραιότητες στη γεωπολιτική περιοχή. Οι σκληρές τακτικές που χρησιµοποιεί το Ισραήλ στη Γάζα δηµιουργούν προκλήσεις ισορροπίας στην Ελλάδα, ειδικά στο ζήτηµα της ανθρωπιστικής βοήθειας, αφού -στη βάση των αρχών του πολέµου- δεν µπορεί η λιµοκτονία να αποτελεί επιλογή.

Για µία ακόµη φορά το Ισραήλ χάνει τον επικοινωνιακό πόλεµο απέναντι στους τροµοκράτες της Χαµάς και τα διεθνή δίκτυα της Τζιχάντ. Ευρωπαϊκές δυνάµεις, µε πρώτη τη Μ. Βρετανία (που είναι γνωστό ότι διατηρεί ιστορικά στρατηγική σχέση µε την Τουρκία και οι µυστικές υπηρεσίες της οποίας εµπλέκονται στα δίκτυα της Τζιχάντ, προκειµένου να έχει επιρροή στις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή µε τη διαιώνιση των συγκρούσεων) και συνακόλουθες τη Γαλλία, την Ολλανδία, την Ισπανία, ακόµη και τον µακρινό Καναδά, προώθησαν πλαίσιο κυρώσεων σε βάρος του Ισραήλ για τις πρακτικές του στη Γάζα. Οι κυρώσεις επικεντρώνονται στη διακοπή των εµπορικών και οικονοµικών σχέσεων µεταξύ Ευρώπης και Ισραήλ. Υπέρ των κυρώσεων αυτών τάχθηκαν 19 χώρες από τις «27». Ενάντια 7, µεταξύ των οποίων η Ελλάδα και η Κύπρος.

Η εσπευσµένη διακοπή των οικονοµικών σχέσεων Ευρώπης - Ισραήλ συµπίπτει χρονικά µε την προσπάθεια συµπερίληψης της Τουρκίας στα κονδύλια επανεξοπλισµού της Ευρώπης. Η επιλογή της Ιερουσαλήµ και της κυβέρνησης Νετανιάχου να υπάρξει κλιµάκωση των επιχειρήσεων στη Λωρίδα της Γάζας και να γίνει ό,τι είναι δυνατόν, ώστε η διαχείριση της ανθρωπιστικής βοήθειας προς τους Παλαιστίνιους να είναι απολύτως ελεγχόµενη, προσάπτει µεγάλο κόστος στο Ισραήλ. Εκτός από το ισχυρό πλήγµα στο διεθνές προφίλ του, η δολοφονία δύο στελεχών της πρεσβείας του στις ΗΠΑ, του Γιάρον Λεσίνκι και της Σάρα Μίλγκραµ, στο κέντρο της Ουάσινγκτον από «µοναχικό λύκο» από το Σικάγο µε το αίτηµα «ελευθερώστε την Παλαιστίνη», δείχνει τις όλο και πιο σύνθετες περιπλοκές που δηµιουργούνται.

Η βάση της στρατηγικής του Ισραήλ είναι η εκ νέου πλήρης κατάληψη και έλεγχος των εδαφών της Γάζας. Το όραµα Τραµπ για αποχώρηση των Παλαιστινίων από την -κατεστραµµένη στις στρατιωτικού τύπου συγκρούσεις των τελευταίων δύο ετών- περιοχή υλοποιείται από το Ισραήλ µε τον πιο σκληρό τρόπο. Η πάγια διπλωµατική θέση της Ελλάδας ευθυγραµµίζεται µε τις αποφάσεις του ΟΗΕ περί δύο κρατών στην περιοχή, ως µοντέλο επίλυσης του Παλαιστινιακού. Στην παρούσα φάση, η Ελλάδα δυσκολεύεται επιπλέον επειδή είναι µη µόνιµο µέλος του Συµβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, και µάλιστα τον Μάιο ασκεί την προεδρία του Συµβουλίου. Προσπαθεί, λοιπόν, να κινηθεί θεσµικά εντός του ΟΗΕ, διατηρώντας τη στενή σχέση µε το Ισραήλ, χωρίς να διαταράξει τις ισορροπίες µε τις αραβικές ηγεσίες ή την Αίγυπτο.

Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, και ειδικά η ηγεσία του, δεν διαθέτουν ούτε την εµπειρία ούτε την αποφασιστικότητα για τέτοιου είδους σκληρές ισορροπίες στη διεθνή πολιτική, όπου όλα επιτρέπονται και όλα απαγορεύονται. Παρά ταύτα, υπάρχει προσπάθεια. Η ελληνική τακτική θα πρέπει να αποκτήσει σχήµα και δυναµισµό. Για παράδειγµα, το Ισραήλ δεν εµπιστεύεται την UNRWA του ΟΗΕ -και δικαιολογηµένα- για τη διανοµή της ανθρωπιστικής βοήθειας. Η Ελλάδα και η Κύπρος θα πρέπει να προτείνουν εναλλακτικές ασφαλείας που θα αποδεχθεί το Ισραήλ και εν ανάγκη να εµπλακούν στη διανοµή µαζί µε δυνάµεις και ΜΚΟ από τα Εµιράτα. Η Ελλάδα θα πρέπει να δηλώνει την προσήλωσή της στη σηµασία των «συµφωνιών του Αβραάµ» και να θέσει σε όλα τα fora ως κύρια προϋπόθεση, για να υπάρξει επόµενη ηµέρα στη Γάζα, τον αφοπλισµό και τη διάλυση της Χαµάς, στο µοντέλο PKK και Χεζµπολάχ. Το ανιαρό αναµάσηµα των αρχών του ΟΗΕ περί ανθρωπισµού και ειρηνικής συνύπαρξης δεν δίνει λύσεις. Θυµίζει από πού ξεκίνησε η εµπλοκή…

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή