Υπάρχουν µια σειρά κινήσεις από την πλευρά της Ελλάδας σε σχέση µε το µέτωπο της Γάζας και εν γένει το Παλαιστινιακό που δηµιουργούν απορίες και ερωτήµατα για τις προθέσεις και τις επιλογές της ηγεσίας του υπουργείου Εξωτερικών. Η Ελλάδα συνεχίζει να στηρίζει και να στηρίζεται στην Ιερουσαλήµ και στο σχήµα 3+1 µε τις ΗΠΑ στα πλάνα της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής ή έχουν αποφασίσει οι Γεραπετρίτης, Παπαδοπούλου να ακολουθήσουν στρατηγική «ίσων αποστάσεων» ανάµεσα στην Άγκυρα και την Ιερουσαλήµ; Και έχουν τις ευλογίες του πρωθυπουργικού γραφείου γι’ αυτό ή δρουν από µόνοι τους, αναλαµβάνοντας πλήρη ευθύνη των πράξεών τους; Θα συµφωνήσουµε όλοι ότι οι συνθήκες στη Γάζα είναι δύσκολες και ότι οι επιλογές της κυβέρνησης Νετανιάχου επιθετικές.

Όµως οι πολιτικές των κρατών, στην προκειµένη περίπτωση της Ελλάδας, δεν µπορούν να θυµίζουν προσεγγίσεις διοικητικού συµβουλίου ανθρωπιστικής ΜΚΟ µε αδιευκρίνιστα κονδύλια τύπου Σόρος και αριστερίστικες εµµονές. Επίσης το διεθνές παίγνιο ειδικά στη Μέση Ανατολή δεν αποτελεί το καλύτερο πεδίο για διαλέξεις αρχών ∆ιεθνούς ∆ικαίου σε αµφιθέατρο πρωτοετών. Τα συµφέροντα της Ελλάδας δεν θα υπηρετηθούν, όπως αποδεικνύεται και από την τελευταία διετία, µε ευχολόγια και επιπολαιότητες. Γιατί πώς βρεθήκαµε εδώ από εκείνη τη συγκυρία επί της ίδιας διακυβέρνησης Μητσοτάκη που ο πρωθυπουργός µιλούσε στο αµερικανικό Κογκρέσο και η Τουρκία βρισκόταν σε επιφυλακή για να εξισορροπήσει στη βάση των δικών της συµφερόντων την ελληνική κινητικότητα στη Μεσόγειο και την Εγγύς Ανατολή. Στην παρούσα φάση η Ελλάδα διπλωµατικά µετρά ήττες και συµβιβασµούς και δεν γίνεται ανεκτό ότι το λάθος στις επιλογές και τις τακτικές θα συνεχιστεί.

Μιλώντας συγκεκριµένα. Θα πρέπει κάποιος να εξηγήσει τη σκοπιµότητα της συνυπογραφής από την Ελλάδα της κοινής καταδικαστικής δήλωσης µε τις άλλες τέσσερις ευρωπαϊκές χώρες -Γαλλία, Βρετανία, ∆ανία, Σλοβενία- των αποφάσεων του Ισραήλ για νέα φάση επιχειρήσεων στη Γάζα. Η δήλωση εκδόθηκε την ίδια ώρα που ο πρωθυπουργός Νετανιάχου έκανε κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες δηλώσεις για την επόµενη ηµέρα στη Γάζα στη βάση µιας µεταβατικής κυβέρνησης µε εµπλοκή αραβικών χωρών, που θα δώσει λύση ασφαλείας και για το Ισραήλ και για τους Παλαιστινίους, αφού έχει αφοπλισθεί η Χαµάς. Το άτοπο της συνυπογραφής της δήλωσης από την Ελλάδα είναι εµφανές. Ανάλογου περιεχοµένου ήταν και οι τοποθετήσεις του υπουργού Εξωτερικών Γεραπετρίτη στην τηλεδιάσκεψη των οµολόγων του της ΕΕ. Γιατί η Ελλάδα ζητά άµεσα, χωρίς εγγυήσεις ασφάλειας, εκεχειρία στη Γάζα; Γιατί στο θέµα της ανθρωπιστικής βοήθειας εµµένει να εξελιχθεί αυτή «σε πλήρη συνεργασία µε τον ΟΗΕ» και δεν στηρίζει και συµπληρωµατικές διαδικασίες που εµπιστεύονται περισσότερο η Ιερουσαλήµ και η Ουάσιγκτον; Μάλιστα η Ελλάδα το Σάββατο εξέλιξε επιχείρηση ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα από αέρος µε πολεµικά µεταγωγικά της, που είναι µια διαφορετική µεθοδολογία αποστολής βοήθειας.

Τον ισχυρισµό ότι η βοήθεια δεν µπορεί να ελέγχεται από τους τροµοκράτες της Χαµάς δεν τον λαµβάνει υπόψη η Αθήνα; Και γιατί δεν διαβουλεύεται µε το Ισραήλ και τις ΗΠΑ για έναν ανθρωπιστικό διάδροµο ασφάλειας για την Ιερουσαλήµ µέσω Κύπρου; Γιατί η Ελλάδα παγίως µιλά για µόνη λύση τα δύο κράτη; Με ποιους όρους και σε ποια βάση ρεαλισµού; Να γίνει και στη Γάζα ή την Ιερουσαλήµ ό,τι και στη Συρία µε εγγυήσεις Τουρκίας; Ποιες οι κυρώσεις στην πρεσβεία µας στο Λουξεµβούργο για την επίσηµη ανάρτησή της σε σχέση µε αντιισραηλινές συγκεντρώσεις στην Ελλάδα από περιθωριακές οµάδες αριστεριστών; Ποια η εξήγηση από πλευράς αντικατασκοπείας για τις οµάδες και την πρόσβαση στα κοινωνικά δίκτυα που οργανώνουν την τροµοκρατία σε βάρος των Ισραηλινών και των Εβραίων εν γένει τουριστών στα λιµάνια και τα εστιατόρια της χώρας µας; Μήπως να σοβαρευτούµε πριν να είναι αργά;


Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή