Μπορεί να απασχολεί την Ελλάδα η βασιλικού τύπου επίσκεψη του προεδρικού ζεύγους των ΗΠΑ στη Βρετανία; Ναι. Από το ιδιότυπο πρωτόκολλο που ακολουθείται, τα deals των δισ. δολαρίων που θα συµφωνηθούν, την επιβεβαίωση της ιδιαίτερης σχέσης µεταξύ Ηνωµένου Βασιλείου και Ηνωµένων Πολιτειών, ακόµη και το πολιτικό παρασκήνιο αφού είναι δεδοµένο ότι η ηγεσία Τραµπ στις ΗΠΑ προτιµά στη θέση του πρωθυπουργού της Βρετανίας τον αιρετικό των συντηρητικών και υπερασπιστή του Brexit, Νάιτζελ Φάρατζ, αντί του συστηµικού των Εργατικών, Κιµ Στάρµερ. Θα εξαιρεθεί ο χάλυβας και το αλουµίνιο της Βρετανίας από τους δασµούς που έχουν ανακοινωθεί; Τι θα γίνει µε τα «µικρά πυρηνικά» που θα αλλάξουν την εικόνα της ενέργειας στην Ευρώπη και θα εξελίξουν σε διαφορετικές διαδροµές την «πράσινη οικονοµία» των προηγούµενων δεκαετιών; Στην αποστολή Τραµπ στη Βρετανία συµµετέχουν κορυφαία ηγετικά στελέχη από τις κύριες διεθνείς εταιρείες αµερικανικής ταυτότητας, όπως οι Open AI, Google, Microsoft, Nvidia. Στη Βρετανία ανησυχούν γιατί οι Αµερικανοί έχουν την ισχύ και το χρήµα να εξαγοράζουν όλες εκείνες τις νεοφυείς εταιρείες καινοτοµίας που παράγουν εργαλεία και εφαρµογές τεχνητής νοηµοσύνης αξιοσηµείωτες και ανταγωνιστικές. Αυτό συµβαίνει σε όλη την Ευρώπη. Με τον τρόπο αυτό οι ΗΠΑ συγκεντρώνουν όλο τον δυναµισµό της ∆ύσης στα δικά τους δίκτυα και διατηρούν ή καλύτερα εµπεδώνουν την ηγεσία τους επί αυτής. Αυτό πρόκειται να συµβεί και τώρα µε την παρουσία Τραµπ στη Βρετανία.

Από την άλλη, τα κέντρα δεδοµένων ή η τεχνητή νοηµοσύνη χρειάζονται µεγάλες ενεργειακές εφεδρείες. Αυτές δεν θα προκύψουν µέσα από τις ακριβές λύσεις που προκρίνει η Ευρώπη. Πολύ περισσότερο µε δεδοµένα τα γεωπολιτικά κριτήρια που τίθενται εξαιτίας της συνέχειας του πολέµου στην Ουκρανία. Για να έχουν αποτελέσµατα οι δυτικές κυρώσεις στα οικονοµικά της Ρωσίας επιλέγονται από την Ουάσινγκτον οι δευτερεύοντες δασµοί για τις χώρες που εισάγουν ρωσικό πετρέλαιο. Αυτό για παράδειγµα αφορά τόσο την Ινδία και την Κίνα όσο όµως και την Τουρκία έστω κι αν αυτό δεν προβάλλεται αναλόγως. Τέτοιου τύπου στρατηγικές στις οποίες ήδη η Ευρώπη ως Ένωση ευθυγραµµίζεται µε τις ΗΠΑ επηρεάζουν την όψη της παγκόσµιας τάξης. Για παράδειγµα, οι «συµφωνίες του Αβραάµ» στις οποίες έχει συµφέροντα και η χώρα µας χάνουν τον τελικό προορισµό τους στην Ανατολή που είναι η Ινδία.

Ο κόσµος χωρίζεται στα δύο µε νέο δίπολο την Κίνα και τις ΗΠΑ. Αυτό το κατανοεί πολύ καλά πλέον το Πεκίνο που µπορεί να µην επιτίθεται στρατιωτικά στην Ταϊβάν επί τους παρόντος, απαγορεύει όµως την εισαγωγή από τις κινεζικές τεχνολογικές εταιρείες, τσιπς της αµερικανικής Nvidia. Η Ευρώπη από την πλευρά της εµµένει στη δόµηση ενός νέου «σιδηρούν παραπετάσµατος» στην Ανατολή µε τη Ρωσία µε στρατεύµατα του ΝΑΤΟ της τάξης των 40.000 στρατιωτών και ενός τείχους αµυντικών εξοπλισµών. Ξεκινά δηλαδή ένας νέος Ψυχρός Πόλεµος πλήρους έντασης µε τη Ρωσία, µε την Ευρώπη να χάνει την Ασία της. Έστω και αν σε µια ύστερη φάση οι ΗΠΑ ανακτήσουν τη σχέση τους µε τη Ρωσία του Πούτιν στη βάση µιας ειρηνευτικής συµφωνίας στην Ουκρανία.

Φυσικά όλα θα γίνουν διαφορετικά στην περίπτωση που το αµερικανικό µάνατζµεντ εµπλακεί στις ρωσικές πετρελαϊκές. Τότε η Ευρώπη θα γίνει συνακόλουθη των ΗΠΑ στη σχέση της µε τη Ρωσία, χωρίς πλεονεκτικές σχέσεις όµως όπως αυτές που διατηρούσε τις προηγούµενες δεκαετίες η Γερµανία µε τη Ρωσία. Όλες οι εξελίξεις συντείνουν σε κάτι που στην Ελλάδα δεν δείχνει αντιληπτό. Η πορεία της Ευρώπης δεν είναι προς την κατεύθυνση των Ηνωµένων Εθνών της Ευρώπης, αλλά στη συγκρότηση µιας ενωµένης ∆ύσης υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Η Ουάσινγκτον, άλλωστε, συζητά διµερώς µε κάθε ευρωπαϊκή χώρα σε εθνική βάση και όχι πολυµερώς µέσω Βρυξελλών.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή