∆εν ήταν µόνον η συνέντευξη στον τηλεοπτικό AΝΤ1. Αλλά όλες οι κινήσεις του πρωθυπουργού από τη ∆ΕΘ και µετά που δείχνουν ότι ανακτά τη χαµένη αυτοπεποίθησή του. Μπορεί τα ζητήµατα που πιέζουν ασφυκτικά την εικόνα και τη δηµοφιλία της κυβέρνησης, έτσι όπως επιβεβαιώνονται στις δηµοσκοπήσεις, να παραµένουν. Ακρίβεια και διαφθορά των «λευκών κολάρων» µε άρωµα πολιτικής. Μάλιστα και οι δύο εµπλοκές κρίνονται δυσεπίλυτες. Όµως η µείωση της άµεσης φορολογίας είναι µια σταθερή στρατηγική, παρά το γεγονός ότι η επικοινωνιακή προσέγγιση της κεντρικής κυβέρνησης δεν µπορεί να ξεφύγει από τη συνήθεια να µιλά µε όρους επιδοµάτων και φοροαπαλλαγών ώστε να εντάξει τη συγκεκριµένη στρατηγική σε όρους µέλλοντος. Πότε θα την καταλάβουν οι πολίτες; Τους επόµενους µήνες. Τον επόµενο χρόνο. Είναι µια στρατηγική η µείωση των άµεσων φόρων, για την οποία έχει δεσµευτεί ο πρωθυπουργός και η διακυβέρνησή του. Υλοποιείται λοιπόν όπως και η βαθµηδόν αύξηση µισθών και συντάξεων. Αυτό µπορεί να δώσει επιχειρήµατα στη Νέα ∆ηµοκρατία όταν αρχίσει η προεκλογική περίοδος σε έναν περίπου χρόνο. Αλλά δεν αποτελεί αυτή η υλοποίηση των κεντρικών αυτών δεσµεύσεων από το 2019 ακόµη ανάσχεση στα κύµατα της ακρίβειας που πλήττει στην καθηµερινότητα τους Έλληνες. Η µείωση φόρων και η αύξηση εισοδηµάτων µε βάση τους µισθωτούς και τους συνταξιούχους κινούνται πιο αργά από ό,τι το κόστος ζωής σε προϊόντα και υπηρεσίες. Ο κ. Μητσοτάκης και στην τελευταία συνέντευξή του επιµένει να µιλά για αντιµετώπιση της ακρίβειας. Αυτό δεν συµβαίνει. Οι τιµές ανεβαίνουν. Έχει µπροστά του ένα εξάµηνο για να βρει τη λύση µε τα οικονοµικά επιτελεία του.

Μέσα στο ίδιο εξάµηνο ο πρωθυπουργός, η κυβέρνηση και η Νέα ∆ηµοκρατία ως κοινοβουλευτική πλειοψηφία έχουν να αντιµετωπίσουν τις εξελίξεις στο µέτωπο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Αγροτικές επιδοτήσεις και αποζηµιώσεις. Μια σειρά από σκάνδαλα σε επανάληψη. Σε διάφορες εποχές και συγκυρίες. Με διαφορετικές κυβερνήσεις, αρµόδιους υπουργούς και «βασιλιάδες» του παρασκηνίου. Ή µήπως οι τελευταίοι είναι οι ίδιοι που τελικά συνδέουν όλες αυτές τις «γκρίζες εποχές»; Σε κάθε περίπτωση η Νέα ∆ηµοκρατία έκανε καλά που ζήτησε η διερεύνηση στην Εξεταστική της Βουλής να έχει αφετηρία το 1998. ∆εν έχει νόηµα να κλειστεί το Κοινοβούλιο στην τελευταία περίοδο και να χαθεί η σειρά των πραγµάτων. Πώς έφθασε η Ελλάδα να έχει τόση διαφθορά; Λείπει από τις κυβερνήσεις, τους πολιτικούς και τα κόµµατα το έρµα της ηθικής; Θα µας το απαντήσει συλλήβδην το Κοινοβούλιο µέσα από τις εργασίες και τα πορίσµατα της εν λόγω Εξεταστικής. Τα υπόλοιπα, ό,τι µείνει επιµεληµένα στο «ράφι» θα µας το αναδείξει η Ευρωπαία εισαγγελέας. Η Ελλάδα οφείλει και θα πιεσθεί να περάσει στην επόµενη φάση της ιστορίας της µε διαφορετικούς όρους ως προς την έκνοµη δράση των «λευκών κολάρων» από ό,τι ίσχυσε στις προηγούµενες. Όσοι δεν µπορούν να υποψιαστούν τι θα συµβεί ας ξαναµελετήσουν τι συµβαίνει τον τελευταίο καιρό µε το οργανωµένο έγκληµα και την ποινική διαφθορά των «µπλε κολάρων». Και όσοι έχουν και παραπάνω απορίες ας ρωτήσουν τον κ. Χρυσοχοΐδη και το επιτελείο των αξιωµατικών της ΕΛ.ΑΣ. τι συµβαίνει εκεί µε την εν λόγω στρατηγική. Πώς φθάσαµε στην κάθαρση; Έτσι, έστω και µε πιο σκληρούς όρους για προβεβληµένα πρόσωπα του πολιτικού προσκηνίου και παρασκηνίου, θα φθάσουµε και στην επόµενη κάθαρση.

Ό,τι και αν συµβεί όµως, το κεντρικό ζητούµενο παραµένει η Ελλάδα να µην περιπέσει εκ νέου στο χάος της αστάθειας, των συγκρούσεων στους δρόµους και στην κοινωνική πόλωση όπως σηµαντικές άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Για να µη συµβούν αυτά αλλά και για να µη µετρήσουµε εθνικές ήττες πριν ακόµη από τις επόµενες εκλογές, ο πρωθυπουργός θα έπρεπε να βρει την αυτοπεποίθησή του. Τη βρήκε. Φαίνεται στις δηλώσεις, στο ύφος, στις περιοδείες του. Κυρίως στους κανόνες του παιχνιδιού που βάζει στο τραπέζι. Ο χρόνος των εκλογών, το σύστηµα που θα γίνουν, ποιοι εκλέγουν τον πρωθυπουργό και την επόµενη κυβέρνηση.


Δημοσεύτηκε στην Απογευματινή