Η κυβέρνηση έκανε λάθος. Ένα κρίσιµο και αχρείαστο λάθος. Και όχι για το timing που ανακοινώθηκε, επειδή συµπίπτει µε τη νοµοθέτηση θετικών µέτρων που έχουν εξαγγελθεί από την τελευταία ∆ΕΘ. Αλλά επί της ουσίας. Η πρώτη ανακοίνωση σηµείωνε ότι, στη βάση απόφασης του Υπερταµείου και της διοίκησης των ΕΛΤΑ, σταµατά τη λειτουργία του το 45% των τοπικών καταστηµάτων των Ελληνικών Ταχυδροµείων στην επικράτεια της χώρας, περίπου 204 υποκαταστήµατα. Πολλά από αυτά δεν βρίσκονται στο Λεκανοπέδιο, ούτε γειτνιάζουν µε άλλα τοπικά καταστήµατα των ΕΛΤΑ, αλλά σε αγροτικές περιοχές και νησιά σε όλη την Ελλάδα.

Διαβάστε: ΕΛΤΑ: Παραιτήθηκε ο Γρηγόρης Σκλήκας με επιστολή στο Υπερταμείο

Πώς ακούγεται όλο αυτό, πέρα από τον αιφνιδιασµό και την έκπληξη που δηµιουργεί για τους κατοίκους και ειδικά αυτούς κάποιας ηλικίας που εξυπηρετούνται περιφερειακά από τα ΕΛΤΑ για διάφορες υποθέσεις της καθηµερινότητάς τους; Επιστροφή στην εποχή των µνηµονίων. Όταν λαµβάνονταν αποφάσεις µε ξένη εντολή σε βάρος της περιουσίας και του επιπέδου διαβίωσης των Ελλήνων. Το Υπερταµείο ουσιαστικά, παρά το γεγονός ότι η διαχείρισή του συνδέεται άµεσα µε το ελληνικό ∆ηµόσιο, οργανώθηκε από την τρόικα την εποχή της δηµοσιονοµικής χρεοκοπίας για να περιορίσει τις δηµόσιες δαπάνες µε κάθε τρόπο και ουσιαστικά να ιδιωτικοποιήσει (εκποιήσει) τη δηµόσια περιουσία έναντι του υπέρογκου χρέους της χώρας. Το Υπερταµείο, άγνωστό αν αυτό γίνεται αντιληπτό από το σε λειτουργία επιτελικό κράτος της διακυβέρνησης Μητσοτάκη, συνδέει το παρόν της αναβάθµισης και της ενίσχυσης της χώρας µε την εποχή της χρεοκοπίας της. Έχει ουσιαστικά στα «συρτάρια» του τα χρεόγραφα του παρελθόντος. ∆εν µπορεί λοιπόν από τη µία η κυβέρνηση να µιλά για αύξηση µισθών, µείωση φόρων και πλεονάσµατα, να έχει τακτοποιήσει µε επάρκεια οργανισµούς δηµόσιας ωφέλειας πολύ πιο περίπλοκους όπως η ∆ΕΗ, που κερδοφορεί ασυστόλως αντί να δηµιουργεί χρέη όπως για δεκαετίες, να διατηρούνται η ΕΥ∆ΑΠ και η ΕΥΑΘ σε δηµόσιο έλεγχο µε το κράτος να έχει στην κατοχή του το 51% των κοµβικών αυτών οργανισµών και να µην µπορεί να βρεθεί µια λογική λύση-διέξοδος εκσυγχρονισµού για τα ΕΛΤΑ.

Αν παρακολουθήσουµε, όπως κάνουν όσοι ασχολούνται µε συνέπεια µε τον τοµέα των ταχυδροµείων, τις εκτιµήσεις της διοίκησης των ΕΛΤΑ υπό τον κ. Σκλήκα, προέβλεπαν για το 2025 ο οργανισµός να διαφύγει από την παραγωγή ζηµιών και µάλιστα, αλλάζοντας τη λειτουργικότητά του, να δηµιουργηθούν και 600 σηµεία επαφής σε όλη την Ελλάδα µε τοπικούς συνεργάτες. Ωραία, µπορεί να απέτυχε, ουσιαστικά δεν επιχειρήθηκε αυτός ο σχεδιασµός στην πράξη. Φθάνουµε στο σήµερα και ξαφνικά λουκέτο στη µισή Ελλάδα. ∆εν υπήρξαν ανακοινώσεις νέες. ∆εν υπήρξε καν προσπάθεια σε κεντρικό επίπεδο να βρεθεί λύση. ∆εν αξιοποιήθηκαν µοντέλα τύπου Σ∆ΙΤ που θα µπορούσαν να δώσουν λύσεις.

Για παράδειγµα το µοντέλο της ∆ΕΗ, µε το ελληνικό ∆ηµόσιο να διατηρεί στρατηγική µειοψηφία της τάξης του 35%, να δίνει το µάνατζµεντ σε ιδιώτες και σε µεσοπρόθεσµο ορίζοντα να οδηγεί προς το χρηµατιστήριο τον οργανισµό. Φυσικά ακούστηκε απολύτως αξιόπιστη η εκπρόσωπος της Νέας ∆ηµοκρατίας κυρία Σδούκου, όταν σε βραδινή ενηµερωτική εκποµπή της δηµόσιας τηλεόρασης προέβαλε ένα επιχείρηµα περί συγκεκριµένου τοπικού καταστήµατος των ΕΛΤΑ, που από τη µια είχε έσοδο 400 ευρώ τον χρόνο και από την άλλη έξοδα, στη βάση της µισθοδοσίας ενός και µόνου υπαλλήλου που απασχολεί και βασικών εξόδων λειτουργίας, της τάξης των 40.000 ευρώ. Αλλά υπάρχει και ένα σηµαντικό «αλλά» που θα έπρεπε να µελετήσει η κεντρική κυβέρνηση και να µην επιτρέψει στη διοίκηση του οργανισµού να καταφύγει στις γνωστές «συνταγές» δηµιουργικής καταστροφής του Υπερταµείου. Η Ελλάδα οφείλει να αποκεντρωθεί από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, αν θέλει να επιβιώσει παραγωγικά και να αποκτήσει σταθερά ορίζοντα ανάπτυξης και αυξηµένο ΑΕΠ.

Πώς θα γίνει αυτό όταν στερείται η άλλη επικράτεια υποκαταστήµατα τραπεζών, ταχυδροµεία, δικαστήρια, πολεοδοµίες, εφορίες; Σωστά το κράτος ψηφιοποιείται. Οι τράπεζες το ίδιο. Ναι, αλλά θα πρέπει όλη αυτή η µετάβαση να αποκτήσει λειτουργικότητα και να εξυπηρετεί τους πολίτες στην πράξη και στην περίοδο προσαρµογής. Άλλωστε η εποχή των µονοµερών ιδιωτικοποιήσεων έχει παρέλθει διεθνώς και µάλλον ανεπιστρεπτί…

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή