Με τον νόμο 4940 για τους δημοσίους υπαλλήλους, που προβλέπει τα της στοχοθεσίας (άντε πάλι η γλωσσική αρλούμπα) της αξιολόγησης και της ανταμοιβής των δημοσίων υπαλλήλων ανάλογα με την παραγωγική τους απόδοση, επιχειρείται μία σημαντική αλλαγή στο Δημόσιο. Ασφαλώς και το μπόνους παραγωγικότητας αποτελεί ένα κίνητρο για να αλλάξουν τα πράγματα -καθώς όλοι έχουμε εμπειρία από συναλλαγές με το Δημόσιο-, αλλά, όπως και να το κάνουμε, το ταγκό χορεύεται με δύο. Όπου καβαλιέρος είναι το κράτος με τους νόμους και ντάμα (χωρίς παρεξήγηση, παρακαλώ, λόγω των ημερών) όσοι είναι μέλη της κρατικής μηχανής. Που σημαίνει ότι θα πρέπει να αλλάξουν κάποιοι νοοτροπία, διότι βολεμένοι στη μονιμότητα ενδεχομένως να μη θέλουν να ανταλλάξουν με το μπόνους την κατάσταση «ζεν» στην οποία βρίσκονται ως «εργαζόμενοι».

Θυμάμαι ότι μου διηγούνταν φίλος πως είχε πάει σε δημόσια υπηρεσία -δεν είναι ανάγκη να την «καρφώσουμε»- και αφού περίμενε αρκετή ώρα, όταν έφτασε η σειρά του είδε έντρομος τον υπάλληλο να σηκώνεται, να λέει ένα «με συγχωρείτε, πάω τουαλέτα», αλλά είχε πάρει μαζί του και μία… εφημερίδα. Οπότε, ο φίλος υπέθεσε ότι θα περίμενε άλλη τόση ώρα στην περίπτωση που ο υπάλληλος ήταν δυσκοίλιος!!!

Αυτή είναι μία από τις ευτράπελες περιπτώσεις. Διότι ο μακαρίτης ο Πάγκαλος στο βιβλίο του «Με τον Ανδρέα στην Ευρώπη» αποκάλυπτε την ευθύνη των κομμάτων που πέρασαν από την εξουσία, καθώς επέτρεπαν να επικρατούν συνθήκες που ευνοούσαν σε πρώτη φάση την τεμπελιά και σε δεύτερη την εκμετάλλευση της θέσης προς ίδιον όφελος.

Ως υπουργός Εμπορίου περιέγραφε τα εξής: «...Κατά την διάρκεια του ωραρίου πολλοί υπάλληλοι εγκατέλειπαν το κτίριο του υπουργείου (του οποίου ήταν επικεφαλής) και πήγαιναν να κάνουν διάφορες άλλες δουλειές στα πέριξ. Είδα μια μέρα κάποιον ο οποίος στις 11 το πρωί πουλούσε ψωμί σ’ ένα πρατήριο που τυπικά ανήκε στη γυναίκα του και βρισκόταν κάπου στην οδό Βερανζέρου. (…)

Μια ημέρα που επιθεωρούσα τα γραφεία όπου γίνονταν οι διαγωνισμοί προμηθειών του Δημοσίου, πέρασα από το σημείο αυτό και είδα ότι το κόντρα πλακέ (που είχε τοποθετηθεί για κάποια έργα που επρόκειτο να γίνουν) είχε μια αρκετά μεγάλη τρύπα. Και, ω του θαύματος, εμφανίστηκε και ανθρώπινη κεφαλή. Κάποιος έμπαινε με τα τέσσερα μέσα στο υπουργείο. Τον ερώτησα το όνομά του και μου είπε ότι ήταν κάποιος τμηματάρχης. Έστειλα και εκάλεσαν όλους τους υπαλλήλους από τα διπλανά γραφεία προς τους οποίους κρατώντας πάντα το θύμα μου από τα μαλλιά, γονατιστό στα τέσσερα, εξεφώνησα λογύδριο. (…) «Τον ξεφτέλισα μπροστά στους συναδέλφους του!».

«Ελλάδα, παρθένα και τροτέζα μου», που τραγουδούσε και ο μεγάλος Μητροπάνος.