Η δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη -ο οποίος βρέθηκε αιφνιδίως στην επικαιρότητα εξαιτίας μιας αίθουσας του Κοινοβουλίου που φέρει το όνομά του- ήταν μία απεχθής πράξη με την οποία οι εχθροί της Δημοκρατίας ήθελαν να δείξουν τη δυσφορία τους στον ενωτικό ρόλο που διαδραμάτισε ο Μπακογιάννης μεταξύ των μελών του πολιτικού συστήματος. Υποστήριζε ο δολοφονηθείς το αυτονόητο για ένα δημοκρατικό πολίτευμα, το οποίο για κάποιους αποτελούσε πολιτικό παράδοξο. Να υπάρχει, δηλαδή, μία στοιχειώδης συνεννόηση μεταξύ των κομμάτων και των αρχηγών τους.

Δημοσιογράφος ολκής και κυνηγός της αποκλειστικότητας, ο Μπακογιάννης επί μία δεκαετία διηύθυνε το ελληνικό πρόγραμμα στον ραδιοφωνικό σταθμό της Βαυαρίας. Εκεί τον βρήκε εργαζόμενο και το πραξικόπημα των συνταγματαρχών στην Ελλάδα. Και ο Μπακογιάννης μέσα από τα μικρόφωνα έκανε αντίσταση, ενημερώνοντας την Ευρώπη για το καθεστώς της χούντας στην πατρίδα του. Και η Ευρώπη άκουγε τα σχόλιά του, διότι οι εκπομπές του στη Βαυαρική Ραδιοφωνία σύντομα άρχισαν να αναμεταδίδονται από τη μεγάλης ακροαματικότητας πανευρωπαϊκά Deutsche Welle. Tο γεγονός αυτό της ευρείας πανευρωπαϊκής ακροαματικότητας των εκπομπών του Μπακογιάννη συνετέλεσε ώστε στα χρόνια της δικτατορίας να εξελιχθεί σε κορυφαίο σημείο αντίστασης και αναφοράς του αντιστασιακού αγώνα των Ελλήνων του εξωτερικού. Ο ενωτικός ρόλος του Μπακογιάννη, κυρίως για τις συνεννοήσεις με την Αριστερά, είχε λειτουργήσει ιδιαίτερα αποτελεσματικά στην περίπτωση της ειδικού σκοπού, όπως είχε αποκληθεί, κυβέρνησης Τζαννετάκη, στην οποία εκτός από τη Νέα Δημοκρατία συμμετείχε και ο Συνασπισμός των ηγετών της Αριστεράς, Χαρίλαου Φλωράκη και Λεωνίδα Κύρκου.

Ο παλαιός και έγκριτος δημοσιογράφος Γιώργης Μασσαβέτας, στο βιβλίο του με τίτλο «Ανατρέψατε Μητσοτάκη», αναφέρει τα ίδια τα λόγια του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για τον ρόλο του Μπακογιάννη στη συγκρότηση της κυβέρνησης ειδικού σκοπού: «Ο Παύλος βοήθησε πολύ σε αυτήν την υπόθεση. Ο Παύλος ήταν εκείνος ο άνθρωπος ο οποίος μιλούσε άμεσα με την Αριστερά. Διότι ο Μπακο γιάννης προήρχετο από μία οικογένεια η οποία είχε πληρώσει ακριβά τον διχασμό. Μισή στον ΕΑΜ και μισή στην εθνική παράταξη. Είχε ρίζες και στις δύο μεριές. Και ήταν πραγματικά ένας άνθρωπος ο οποίος είχε μέσα του το πάθος της εθνικής συμφιλίωσης…».

Αυτός ακριβώς ο ρόλος του Παύλου Μπακογιάννη, αυτή η ιστορική συμβολή του στην ομαλοποίηση της πολιτικής ζωής, στο μεγάλο βήμα εκδημοκρατισμού, με την πολιτική συνεργασία των άλλοτε εμπολέμων, ήταν και η πραγματική αιτία για την οποία τον δολοφόνησαν ανάνδρως οι υπηρετούντες ξένα σχέδια επαγγελματίες εκτελεστές, οι εμφανιζόμενοι ως «Επαναστατική Οργάνωση 17 Νοέμβρη». Αυτός ήταν ο Παύλος Μπακογιάννης και η υπη ρεσία που προσέφερε στη Δημοκρατία είναι η απάντηση σε απρέπειες που ακούστηκαν. Το ολιγότερο που οφείλουν να γνωρίζουν οι σημερινοί πολιτικοί είναι τουλάχιστον την ιστορία της Μεταπολίτευσης.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή