Αν η τεχνητή νοημοσύνη έχει τη λογική της ανθρώπινης, ας πειραματιστούμε και ας της δώσουμε στοιχεία για το αλαλούμ της Μέσης Ανατολής. Κατ’ αρχάς έχουμε την απροσδόκητη επίθεση της Χαμάς στους Ισραηλινούς, τους σκοτωμούς που ακολούθησαν από την τρομοκρατική αυτή οργάνωση, τους βιασμούς και άλλες αθλιότητες στις οποίες είναι συνηθισμένοι οι φανατικοί του Ισλάμ. Η πρώτη εκτίμηση είναι ότι έπρεπε το Ισραήλ να αντιδράσει και η αντίδρασή του αυτή είχε ως αποτέλεσμα να εξαρθρωθεί και αυτή η τρομοκρατική οργάνωση και η άλλη, η Χεζμπολάχ. Κοινό στοιχείο τους; Χρηματοδοτούνται από το Ιράν, οπότε ένα πρώτο συμπέρασμα μπορεί να είναι είτε ότι κυριάρχησε η βλακεία τους, διότι αυτό που έκαναν απέβη σε βάρος τους. Είτε τις οργανώσεις αυτές τις εξώθησε το Ιράν προκειμένου να έχει την ευκαιρία να αρχίσει πόλεμο με το Ισραήλ, πιστεύοντας, πρώτον, στην υποτιθέμενη δική του ισχύ και, δεύτερον, ότι δεν θα επενέβαινε ο βασικός σύμμαχος του Ισραήλ, που είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες. Και μάλιστα με πρόεδρο έναν απρόβλεπτο Τραμπ. Λάθος. Τι μεγάλη θα ήταν η Αμερική αν δεν έδειχνε και επί του πεδίου τις δυνατότητές της;

Η συνέχεια είναι γνωστή, θα μας πει και η τεχνητή νοημοσύνη και, αν μάλιστα είναι εφάμιλλη της ανθρώπινης, θα συμπεράνει ότι το Ιράν υπέστη συντριπτικό πλήγμα και έχει αποδυναμωθεί. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά το χτύπημα στις τρεις εγκαταστάσεις των πυρηνικών του Ιράν ο πρόεδρος Τραμπ είπε με πεποίθηση ότι πλέον το Ισραήλ δεν έχει τίποτε να φοβάται. Ή, για να χρησιμοποιήσουμε τη φράση του καθηγητή Στάθη Καλύβα σε τηλεοπτική εκπομπή, «το Ιράν είναι μία χάρτινη τίγρης».

Με κατεστραμμένα τα ιρανικά πλοκάμια, που είναι οι δύο τρομοκρατικές οργανώσεις, οι οποίες χρησιμοποιούν ως πρόσχημα το Παλαιστινιακό, και με δεδομένο ότι οι μουλάδες γνωρίζουν ότι, ακόμη και αν δεν είναι πλήρως κατεστραμμένα τα πυρηνικά τους, μία επανάληψη της αμερικανικής πρωτοβουλίας θα είναι περισσότερο οδυνηρή, εκείνο που τους νοιάζει είναι πώς να διατηρήσουν τη θεοκρατική εξουσία τους. Και επομένως θα είναι πρόθυμοι για συνδιαλλαγή.

Τώρα σε μία ευρύτερη και πάντως θεωρητική θεώρηση των πραγμάτων σε μία προσπάθεια να δούμε και την άλλη μέρα. Για το Ιράν ισχύουν όσα αμέσως ανωτέρω αναφέρθηκαν. Το Ισραήλ, το οποίο κάνει και τη βρόμικη δουλειά στην περιοχή, που δεν είναι διατεθειμένη να κάνει η Δύση, θα πρέπει να καταλάβει πού να σταματήσει. Και να μην κάνει τις ίδιες βλακείες που έκανε το Ιράν. Η Ρωσία γιατί να παρέμβει; Εκείνο που τη νοιάζει είναι να κάνει δική της όσο περισσότερη Ουκρανία χρειάζεται. Εδώ ισχύει περίπου ένα παιγνίδι, για να μην πούμε συναλλαγή, του τύπου «do ut des». Και η Ευρώπη; Ε, αυτή μπορεί να παρακολουθεί για να μαθαίνει…