Άρχισε, όπως δείχνουν τα στοιχεία, να παίρνει πάλι την ανηφόρα ο τιμάριθμος. Βεβαίως δεν χρειάζεται να περιμένει κανείς τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για να αξιολογήσει την ακρίβεια. Αρκεί να επισκεφτεί ένα σουπερμάρκετ. Το πρόβλημα του πληθωρισμού είναι βεβαίως εξαιρετικά σημαντικό και επιπλέον δύσκολο στην αντιμετώπισή του. Πολύ περισσότερο σε μία ελεύθερη αγορά όπου μόνη λύση είναι η ισόρροπη λειτουργία προσφοράς και ζήτησης και, βεβαίως ο ανταγωνισμός που προϋποθέτει πολλά και ισάξια από ποιοτικής πλευράς προϊόντα αλλά και υπηρεσίες.

Πέραν αυτού όμως, η αποτελεσματικότητα στην αντιμετώπιση αυτού του αντιλαϊκού φαινομένου που είναι ο πληθωρισμός, προϋποθέτει και μία οργανωμένη κοινωνία πολιτών η οποία, διά της καταναλωτικής της δύναμης, μπορεί να κατευθύνει τις τιμές προς το επίπεδο που τη συμφέρει. Τέτοιου είδους δυνατότητες στην Ελλάδα έχει αποδειχθεί ότι δεν διαθέτουμε ως κοινωνία, ενώ και οι όποιοι φορείς για την προστασία των καταναλωτών υπάρχουν δεν έχουν την πρέπουσα στήριξη των αμέσως ενδιαφερομένων που είναι οι πολίτες. Το συγκεκριμένο πρόβλημα, πέραν του ότι είναι διαρκούς επικαιρότητας στη χώρα μας, αποκτά μία ιδιαίτερη σημασία δεδομένου ότι το αντιμετωπίζουν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες, καθώς φαίνεται, επειδή διαθέτουν πιο πειθαρχημένες κοινωνίες, φορείς και παραγωγικές τάξεις, είναι σε θέση να το αντιμετωπίσουν ταχύτερα.

Ένα παράδειγμα είναι αυτό που προσέφερε στο παρελθόν η Γαλλία όπου είχαν πέσει οι τιμές σε περισσότερα από 2.500 προϊόντα μεγάλης κατανάλωσης, ως αποτέλεσμα μίας συμφωνίας που είχε υπογραφεί μεταξύ του γαλλικού υπουργείου Οικονομίας και των εμπόρων και βιομηχάνων. Και οι τελευταίοι θέλησαν να τιμήσουν τη συμφωνία που είχαν κάνει και η οποία απέβλεπε σε μία μέση πτώση του τιμαρίθμου, της τάξεως του 2%. Είναι δε χαρακτηριστικό, όπως ανέγραφαν οι γαλλικές εφημερίδες, ότι έμποροι και βιομήχανοι είχαν αποδυθεί σε έναν αγώνα διαφημιστικής πλειοδοσίας για τις τιμές των προϊόντων τους, προκειμένου να αποδείξουν ότι σέβονται τη σχετική συμφωνία.

Σε μία άλλη περίπτωση και μιλώντας για την ακρίβεια και τον τρόπο που αντιδρούν οι ξένες κοινωνίες, φίλος μου διηγήθηκε ότι όταν σπούδαζε στην Αγγλία η σπιτονοικοκυρά του τον είχε απειλήσει με έξωση αν τον έβλεπε να αγοράζει συγκεκριμένο προϊόν που η τιμή του είχε πάρει την ανιούσα και οι Άγγλοι είχαν αποφασίσει να το μποϊκοτάρουν! Τα παραδείγματα αυτά από Γαλλία και Αγγλία πρέπει να βρουν τη μίμησή τους και στην Ελλάδα.

Το εύκολο είναι να καλούσε μία κυβέρνηση σε μία τέτοια συμφωνία βιομηχάνους και εμπόρους. Το δύσκολο θα ήταν να αποδείξουν οι τελευταίοι ότι μπορούν να μιμηθούν τους Γάλλους συναδέλφους τους, προς όφελος των καταναλωτών αλλά και των δικών τους πωλήσεων. Όσο για τη συμπεριφορά των Άγγλων στο μποϊκοτάρισμα, εμείς είμαστε καλοπερασάκηδες μιας και η φτώχεια θέλει καλοπέραση…

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή