Ο πρωθυπουργός το ξεκαθάρισε. Οι εκλογές θα γίνουν όταν εξαντληθεί η θητεία αυτής της κυβέρνησης και ο εκλογικός νόμος δεν πρόκειται να αλλάξει. Βεβαίως και οι δύο αυτοί όροι, με τις σημερινές προϋποθέσεις, καθιστούν δυσχερή την αυτοδυναμία - κάτι που παραδέχτηκε και ο πρωθυπουργός. Και έχει σημασία η αποδοχή από τον κ. Μητσοτάκη της σχετικής δυσχέρειας, δεδομένου μάλιστα ότι, όπως είπε, ο ίδιος είναι υπέρ των μονοκομματικών κυβερνήσεων. Δήλωση που εκφράζει μια πολιτική δυσανεξία προς τις συνεργασίες με άλλα κόμματα, όταν μάλιστα έχει προηγηθεί οξεία αντιπαράθεση μεταξύ τους, στα όρια της τοξικότητας που αυτά έχουν προκαλέσει.

Βεβαίως έχουμε δύο χρόνια μπροστά μας ακόμη, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι, όπως έλεγαν και οι σοφότεροι ημών πρόγονοί μας, «μεταξύ κύλικος και χειλέων πολλά πέλει». Πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί μεν να διαμορφωθούν ευνοϊκότερες συνθήκες οι οποίες θα επιτρέψουν μια αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος, που θα είναι η Νέα Δημοκρατία, όμως, από την άλλη, δεν πρέπει να αποκλείονται και οι «στραβές» που κάνουν τα πράγματα ακόμη πιο δύσκολα. Καθώς λοιπόν αυτές είναι προσώρας οι συνθήκες και η διεθνής κατάσταση είναι περισσότερο από ποτέ ρευστή, η σταθερότητα στα δημοκρατικά καθεστώτα επαφίεται τελικώς στα χέρια αυτών που ψηφίζουν. Του λαού δηλαδή. Ο κλήρος επομένως πέφτει στον γενναίο, που λέει και το παιδικό τραγούδι, για να αποφασίσει για τις τύχες του και συγκεκριμένα σε ποιον θέλει να εμπιστευτεί τη διακυβέρνηση της χώρας όπου ζει. Είναι αλήθεια ότι σε περιόδους που εξομαλύνονται τα πράγματα και διαπιστώνεται ότι υπάρχουν περιθώρια ή εγγυήσεις ανάπτυξης, δημιουργείται ένας εφησυχασμός που επιτρέπει την πολυτέλεια της γκρίνιας, τις μετατοπίσεις, ακόμη και την αναζήτηση του αγνώστου!

Όμως ισχύει τελικώς αυτό που απαντούσε μακαρίτης συνάδελφος και εκ των κορυφαίων δημοσιογράφων, όταν τον ρωτούσαν, κάθε φορά που πήγαινε να ψωνίσει στη γειτονιά του, «πώς τα βλέπει τα πράγματα» και «τι κατάσταση είναι αυτή», «γιατί δεν γίνεται κάτι». Και η απάντησή του η αποστομωτική ήταν: «Μα… εσείς τους ψηφίσατε…».

Ασφαλώς η γενικότερη διεθνής κατάσταση και αυτά που συμβαίνουν στη Γαλλία με την πολιτική αποσταθεροποίηση και την άδηλη προοπτική της εξόδου της χώρας αυτής από το αδιέξοδο είναι συνθήκες που ευνοούν τη σημερινή κυβέρνηση, που έχει, εδώ και καιρό, αποκαταστήσει τη διασαλευθείσα κανονικότητα. Μια κανονικότητα που έχει την εύλογη σημασία της, παρ’ όλα τα λάθη που έχουν γίνει και που ομολογήθηκαν και από τον ίδιο τον πρωθυπουργό με τη φράση ότι «καλύτερα μια κυβέρνηση με λάθη παρά μια λάθος κυβέρνηση». Βεβαίως και την ευνοούν κάθε είδους αποσταθεροποιητικά παραδείγματα σε άλλες χώρες, υπό την προϋπόθεση ότι ο λαός, δηλαδή ο γενναίος στον οποίον πέφτει ο κλήρος για σταθερότητα ή πολιτική ανωμαλία, αντιλαμβάνεται τους κινδύνους μιας αποσταθεροποίησης και μιας ακυβερνησίας.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή