Μια δυσμενής προοπτική υποκρύπτεται πίσω από την επιθυμία να έχει κάποιος στην κατοχή του όπλο. Μια προοπτική που δεν είναι σε θέση να τη συνειδητοποιήσει τη στιγμή που η επιθυμία του για οπλοκατοχή γίνεται πράξη, νομίμως ή παρανόμως. Είναι το ενδεχόμενο να χρειαστεί να χρησιμοποιήσει το όπλο με το οποίο κατά τα άλλα αισθάνεται ασφάλεια, διότι η ασφάλεια αυτή δεν εξασφαλίζεται με το να έχει απλώς το όπλο στην τσέπη του, αλλά όταν πατήσει τη σκανδάλη.

Και τότε μόνο, όταν θα φύγει η σφαίρα, μπορεί να αντιληφθεί ότι δεν διέφυγε κανέναν κίνδυνο αλλά άνοιξε τις πύλες της κολάσεως για τον ίδιο του τον εαυτό. Είτε διότι θα τον πνίγουν οι Ερινύες για το κακό που ενδεχομένως θα έχει κάνει, είτε επειδή θα πηγαίνει τοίχο τοίχο μια ολόκληρη ζωή φοβούμενος την αντεκδίκηση, όπως συμβαίνει στην Κρήτη με το «έθιμο» της βεντέτας. Ή και στη Σικελία! Ούτε αυτοί που επιθυμούν να κατέχουν για ασφάλεια, υποτίθεται, ένα όπλο, αλλά ούτε και αυτοί εκ των ιθυνόντων που υποστηρίζουν την οπλοκατοχή λαμβάνουν υπόψιν τις συνέπειες που περιγράφονται πιο πάνω. Αλλά και πέραν αυτών των προσωπικών επιπτώσεων, η πολιτιστική εξέλιξη του κόσμου -αν τελικά δεχθούμε ότι υπάρχει τέτοια- δεν προβλέπει τη συντήρηση στην καθημερινή ζωή συνθηκών Φαρ Ουέστ, το οποίο είναι διασκεδαστικό στον κινηματογράφο αλλά αδιανόητο για τον σύγχρονο πολιτισμένο κόσμο.

Γι’ αυτό άλλωστε υπάρχουν νόμοι, Αστυνομία και διωκτικές Αρχές, δημόσια τάξη, δικαστήρια και συντεταγμένη Πολιτεία, για τα οποία πληρώνει προκειμένου να υφίστανται ο κάθε φορολογούμενος κάθε προηγμένης χώρας.

Ένα παράδειγμα αποτρεπτικό της οπλοκατοχής είναι η Αμερική, τμήμα της οποίας ζει ακόμη στο Φαρ Ουέστ επειδή καμία πολιτική εξουσία και κανένας πρόεδρος δεν αποτόλμησαν την απαγόρευση της κατοχής όπλων. Έτσι, στα χρόνια της ειρήνης οι νεκροί στην Αμερική εξαιτίας της λύσης διαφορών ή ενόπλων ληστειών με τη δυνατότητα που δίνει η οπλοκατοχή είναι πολύ περισσότεροι από εκείνους που χάθηκαν στο Βιετνάμ! Και παρ’ όλ’ αυτά κανείς δεν τολμά να θέσει τέλος σε μια τάση που παραπέμπει σε θανατηφόρα αποτελέσματα. Είναι προφανές ότι στην Ελλάδα ανθεί το παράνομο εμπόριο όπλων διότι τα όσα συμβαίνουν είτε στις περιπτώσεις κακουργηματικών πράξεων είτε στο πλαίσιο μιας βεντέτας δεν γίνονται με γκράδες και αρκεβούζια του 15ου αιώνα. Γίνονται με σύγχρονα πυροβόλα όπλα, των οποίων το λαθρεμπόριο ανθεί. Και παρά τα όποια σωστά μέτρα ανακοίνωσε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, αν δεν γίνουν αλλαγές στο μυαλό όλων όσοι θεωρούν ότι με ένα όπλο προστατεύονται ενώ στην ουσία κινδυνεύουν, οι κοινωνίες δεν πρόκειται να απαλλαγούν από τους ένοπλους νταήδες, που δεν καταστρέφουν μόνο άλλους αλλά και τον ίδιο τους τον εαυτό.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή