Συναντήσαμε την Ολυμπιονίκη και αντιπεριφερειάρχη Μητροπολιτικής Ενότητας Θεσσαλονίκης, Βούλα Πατουλίδου, στο «Electra Hotel Athens», όπου μας μίλησε για την οπαδική βία. Κατέθεσε τις προτάσεις της τονίζοντας πως δεν πρέπει να ξεχάσουμε τον αδικοχαμένο Άλκη, ενώ αναφέρθηκε και στις δύσκολες στιγμές που έχει βιώσει η ίδια.
Πώς πιστεύετε ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί η οπαδική βία;
Με γενναίες αποφάσεις. Η ατιμωρησία γεννά τη βία. Ο νόμος Ορφανού δεν έπρεπε να καταργηθεί. Δεν θα φτάναμε εδώ που φτάσαμε σήμερα. Να θρηνούμε έναν νέο άνθρωπο, που είχε όλη τη ζωή μπροστά του. Ο Άλκης δεν πρέπει να ξεχαστεί. Δεν πρέπει να αφήσουμε να ξεχαστεί. Αν το κάνουμε, θα θρηνήσουμε κι άλλα παιδιά.
Μη γελιόμαστε. Η οπαδική βία δεν υπάρχει μόνο μέσα και γύρω από τα γήπεδα. Έχετε παρακολουθήσει ματς μεταξύ εφήβων σε διασυλλογικά πρωταθλήματα; Έχετε παρακολουθήσει συμπεριφορές γονιών που έχουν έρθει να δουν το παιδί τους να παίζει; Να βρίζουν και να ουρλιάζουν σαν τους χειρότερους χούλιγκαν. Να πετάγονται οι φλέβες τους και να κατεβάζουν καντήλια, για τον διαιτητή, τον προπονητή, τους παίκτες, ακόμα και για το ίδιο τους το παιδί; Αυτό γιατί να το επιτρέπεις να γίνεται; Τελείωσέ το. Όσο επιτρέπεις την παρεκτροπή, αυτή παγιώνεται και κάποια στιγμή γίνεται έγκλημα.
Για να εξαλείψουμε την οπαδική βία, πρέπει να γνωρίζουμε από πού προέρχεται, ποιο είναι το προφίλ αυτών που την ασκούν. Πρέπει να συνδυάσουμε την πρόληψη με την καταστολή.
Οι πρώτες εξαγγελίες της κυβέρνησης μπορούν να συμβάλουν προς αυτή την αντιμετώπιση;
Θεωρώ πως είναι σε σωστή κατεύθυνση. Είναι απαραίτητη και η συνεργασία των ΠΑΕ. Πρέπει να έχουν ευθύνη στον έλεγχο των φιλάθλων. Ευθύνη για οτιδήποτε γίνεται μέσα στο γήπεδο, μέσα σε ένα ξεκάθαρο πλαίσιο.
Δείτε πού κατάντησε ένα τόσο αγαπητό άθλημα. Είναι κρίμα για το ελληνικό ποδόσφαιρο αυτή η κατάντια. Εχει ανάγκη από restart και αναδιοργάνωση. Να βελτιωθεί η ποιότητα του πρωταθλήματος. Να ξανακερδίσει τους φιλάθλους του. Να εκσυγχρονιστούν οι εγκαταστάσεις των γηπέδων. Να μηδενιστεί η βία.
Έχετε ζήσει περιστατικά βίας τα χρόνια του αθλητισμού;
Έχω ζήσει περιστατικά βίας τα χρόνια της πολιτικής. Μην τολμήσεις να πεις κάτι για τη μια ομάδα, θα ξεσηκωθεί η άλλη. Μην τολμήσεις να κάνεις κάτι για μια ομάδα, γίνεσαι αυτομάτως εχθρός της άλλης. Έχω βρεθεί σε κοινωνική εκδήλωση αθλητικού συλλόγου, όπου δέχθηκα οργανωμένη επίθεση έξαλλων οπαδών, επειδή θεώρησαν ότι δεν τους συμπαραστάθηκα. Αν δεν υπήρχαν οι ψυχραιμότεροι και αυτοί που γνώριζαν πραγματικά τι έχω κάνει γι’ αυτή την ομάδα, δεν ξέρω πώς θα έφευγα από τον χώρο.
Πώς τα αντιμετωπίσατε;
Με ψυχραιμία. Ξέρεις τι σημαίνει αθλήτρια. Ιδρώτας, πόνος, ατέλειωτες ώρες σκληρής προπόνησης, πίεση, άγχος, στέρηση. Αυτά είναι τα συστατικά της ψυχραιμίας και πολλών άλλων αρετών. Τον ιδρώτα μου που έσταξε πάνω στο γήπεδο τον τιμώ.
Τι θα συμβουλεύατε μια νέα κοπέλα που μπαίνει στον χώρο του αθλητισμού;
Αυτό που λέει ο Καζαντζάκης: «Φτάσε εκεί που δεν μπορείς».
Έχετε κάποιον δικό σας που νόσησε από κοροναϊό;
Πολλούς. Συγγενείς, φίλους, συνεργάτες. Κάποιοι τον πέρασαν με ήπια συμπτώματα. Αρκετοί, βαριά. Δυστυχώς, έχασα και κάποιους. Κάποιοι νόσησαν πριν από το εμβόλιο. Έκανα να δω συνεργάτη μου δύο μήνες. Τον έναν τον πέρασε στην εντατική. Φαίνεται πάντως πως η πανδημία παραμένει, ενώ υπάρχουν και επιστημονικές φωνές που θεωρούν ότι δεν έχουμε τελειώσει ακόμη με τον εφιάλτη. Εύχομαι μόνο να μην εμφανιστεί καμιά νέα μετάλλαξη.
Για να εξαλείψουμε την οπαδική βία, πρέπει να γνωρίζουμε από πού προέρχεται, ποιο είναι το προφίλ αυτών που την ασκούν. Πρέπει να συνδυάσουμε την πρόληψη με την καταστολή
Πώς σχολιάζετε όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ουκρανία;
Σοκ και δέος. Όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ουκρανία έχουν αναποδογυρίσει τον κόσμο. Αυτό που ζουν οι Ουκρανοί σήμερα είναι ο τρόμος του πολέμου. Αυτό που θα ζήσει ο υπόλοιπος κόσμος είναι μια βίαιη ανατροπή όσων θεωρούσαμε δεδομένα. Στέκομαι σε αυτό που συμβαίνει στον ουκρανικό λαό. 1,7 εκατομμύρια άνθρωποι στους δρόμους. Άνθρωποι σαν κι εμάς από τη μια στιγμή στην άλλη βρέθηκαν με την απειλή των βομβαρδισμών πάνω από τα κεφάλια τους. Πήραν τις ζωές τους σε μια βαλίτσα και κίνησαν για το άγνωστο. Γυναίκες με μικρά παιδιά, οικογένειες διάσπαρτες, ανήμποροι και ηλικιωμένοι στους δρόμους, διανύοντας μια διαδρομή που κανείς δεν ξέρει αν θα έχει επιστροφή.
Δεν υπάρχει κανένα δίκαιο και καμία ηθική σε αυτό που συμβαίνει σε αυτούς τους ανθρώπους. Δεν μπορώ να μη βάλω τον εαυτό μου στη θέση τους. Τι θα έκανα; Ποιον θα προστάτευα; Τι θα έπαιρνα; Πού θα πήγαινα;
Νιώθω πως ζούμε ένα ανθρώπινο ντόμινο. Ο Πούτιν έσπρωξε το πρώτο πούλι και όλα τα άλλα καταρρέουν, το ένα μετά το άλλο. Βλέπω πως ακόμα και οι πιο έμπειροι αναλυτές προσπαθούν να διακρίνουν ή να προβλέψουν τις συνέπειες, και αδυνατούν. Αυτή τη στιγμή ακολουθούμε τα πρώτα στάδια μιας βίαιης ανατροπής όλων αυτών που (νομίζαμε ότι) ξέραμε τις τελευταίες δεκαετίες για την οικονομία, τις μετακινήσεις, την παραγωγή και τις συναλλαγές. Τα πάντα!
Για μας τους Έλληνες είναι το τρίτο χαστούκι που τρώμε. Μνημόνια, πανδημία και τώρα ο πόλεμος στην Ουκρανία. Σε αυτή τη συγκυρία πρέπει να φανούμε διορατικοί. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις επηρεάζονταν και επηρεάζονται από τους ευρύτερους συσχετισμούς. Είναι σαφές πως πρέπει να είμαστε σε συνεχή επαγρύπνηση και να επιδείξουμε διορατικότητα.
