Ηταν 29 Μαΐου -που θεωρείται για τον Ελληνισµό και αποφράδα ηµέρα λόγω της Άλωσης της Πόλης- του 2017, όταν έφευγε από τη ζωή ο τελευταίος «άνδρας µεγάλου πολιτικού αναστήµατος», µε την έννοια που οι Άγγλοι αποδίδουν στη λέξη «statesman». Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Ήταν ο πολιτικός που, όπως οµολογούσαν πολλοί συνοµιλητές του, µπορούσες να βγεις πολιτικά σοφότερος από µία συζήτηση µαζί του. 

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: Τα πρώτα χρόνια του μεγάλου ηγέτη της Νέας Δημοκρατίας  

Γεννηµένος στις 18 Οκτωβρίου 1918 στη συνοικία Χαλέπα των Χανίων Κρήτης, ήταν ο δευτερότοκος γιος του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Σταυρούλας Πλουµιδάκη και καταγόταν από οικογένεια µε µακρά πολιτική παράδοση. Ο παππούς του, Κωστής Μητσοτάκης (1845-1898), ήταν επ’ αδελφή γαµπρός του Ελευθερίου Βενιζέλου και υπήρξε ιδρυτής του «Κόµµατος των Ξυπόλυτων», το οποίο αργότερα παρέλαβε από αυτόν ο Ελευθέριος Βενιζέλος και το µετονόµασε σε «Κόµµα των Φιλελευθέρων». Το 1953 παντρεύτηκε τη Μαρίκα Γιαννούκου, µε την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά: την Ντόρα, την Αλεξάνδρα, την Κατερίνα και τον Κυριάκο

Όταν ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσµιος Πόλεµος, κατατάχθηκε στον ελληνικό στρατό και πολέµησε στη Μακεδονία εναντίον των Γερµανών µε τον βαθµό του έφεδρου ανθυπολοχαγού. Κατά δε τη γερµανική κατοχή ήταν ένα από τα ηγετικά στελέχη της Εθνικής Οργάνωσης Κρήτης, συµµετέχοντας έτσι ενεργά στην Αντίσταση. 

Για την αντιστασιακή δράση του, όχι µόνο φυλακίστηκε, αλλά είχε καταδικαστεί και δύο φορές σε θάνατο. Πρώτη φορά βουλευτής εξελέγη στα Χανιά το 1946 (31 Μαρτίου) µε το Κόµµα των Φιλελευθέρων. Τότε ήταν που είχε ταχθεί υπέρ της Αβασίλευτης ∆ηµοκρατίας. Με το ίδιο κόµµα εκλέγεται πρώτος βουλευτής Χανίων το 1950 και σε ηλικία µόλις 32 ετών, το 1951, του ανατέθηκε από τον Σοφοκλή Βενιζέλο το χαρτοφυλάκιο του υφυπουργού Οικονοµικών, ενώ στον ανασχηµατισµό που έγινε την ίδια χρονιά µερικούς µήνες µετά του ανατέθηκαν τα υπουργεία Συγκοινωνιών και ∆ηµοσίων Έργων.

Η σύλληψή του το βράδυ του πραξικοπήµατος των συνταγµαταρχών

Το βράδυ του πραξικοπήµατος των συνταγµαταρχών, την 21η Απριλίου 1967, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης συνελήφθη µεταξύ των πρώτων και µετεφέρθη µε άλλους πολιτικούς ηγέτες στο Κέντρο Τεθωρακισµένων στο Γουδί. Ήταν ο πρώτος που πρότεινε τον σχηµατισµό κυβερνήσεως εθνικής ενότητας υπό τον Κωνσταντίνο Καραµανλή για την οµαλή µετάβαση της χώρας στη δηµοκρατία. Με αρχηγό τον Μητσοτάκη η ΝΔ τον Ιούνιο του 1989 εκλέγεται πρώτο κόµµα µε ποσοστό 44,2%. 

Παρ’ όλα αυτά, δεν συγκεντρώνει αυτοδυναµία. Τότε αποφασίζει την ιστορική συµφωνία µε την Αριστερά για τον σχηµατισµό κυβέρνησης συνεργασίας. Ο ίδιος ο Μητσοτάκης, προκειµένου να επιτευχθεί η συνεργασία αυτή, δέχθηκε να µην είναι πρωθυπουργός και πρότεινε στη θέση του τον Τζαννή Τζαννετάκη.

Στην κυβέρνηση εκείνη µετείχε για πρώτη φορά, έπειτα από συµφωνία των Μητσοτάκη, Κύρκου και Φλωράκη στη Γλυφάδα, και το Κοµµουνιστικό Κόµµα. Κατά τη θητεία εκείνης της Βουλής αποφασίστηκε και η παραποµπή του Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό δικαστήριο.

Το µακεδονικό ζήτηµα, µε την προσπάθεια των Σκοπίων να σφετερισθούν µία ονοµασία που παρέπεµπε ευθέως στην περιοχή της ελληνικής Μακεδονίας, αποτέλεσε και την αφορµή της ρήξης του πρωθυπουργού µε τον υπουργό του των Εξωτερικών, Αντώνη Σαµαρά. Στη συνέχεια προκλήθηκε η πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, καθώς ήταν την εµπιστοσύνη τους προς αυτήν οι βουλευτές Στέφανος Στεφανόπουλος και Γιώργος Συµπιλίδης.

∆ιορατικός πολιτικός, διείδε χρόνια πριν ότι θα καταλήξουµε στην «αγκαλιά» του ∆ΝΤ. Και όλοι παραδέχονται ότι υπήρξε πολλές φορές όντως «µπροστά από την εποχή του».

Διαβάστε στην Απογευματινή