ο Ιράν, έστω και έχοντας δώσει κλίµα προειδοποίησης, δοκίµασε µια «επίδειξη δύναµης» αλλά και βούλησης, που σηµαίνει µε άλλα λόγια κήρυξη πολέµου στο Ισραήλ. Άσχετα µε τις επιπτώσεις σε επίπεδο ανθρωπίνων απωλειών, που διαπιστώνονται ως µηδενικές, αλλά και σε καταστροφή υποδοµών, που κρίνονται ως ασήµαντες, η κίνηση της Τεχεράνης στη «σκακιέρα» της ∆υτικής Ασίας, που ήταν ήδη πριν από αυτό «ναρκοπέδιο», δηµιουργεί δεδοµένα.

Ήταν µια στρατιωτική επίθεση απευθείας από τα εδάφη του Ιράν και όχι µέσω «εκπροσώπων», που και αυτοί όµως κινητοποιήθηκαν και επιχείρησαν υποστηρικτικά µε τα δικά τους όπλα σε βάρος της επικράτειας του Ισραήλ. Η επιχείρηση αντιποίνων του Ιράν εξελίχθηκε και στο τέλος της υπήρξε επίσηµη ανακοίνωση από την Τεχεράνη ότι «το κάναµε, τελειώσαµε». Από την πλευρά τους και στο επίσηµο διπλωµατικό επίπεδο στον ΟΗΕ υπεστήριξαν ότι η επιχείρηση αυτή απευθείας ενάντια στο Ισραήλ αποτέλεσε απάντηση στο στρατιωτικό πλήγµα που χρεώνονται οι ένοπλες δυνάµεις και ειδικά η πολεµική αεροπορία του Ισραήλ µε το πλήγµα στην πρεσβεία του Ιράν στη ∆αµασκό της Συρίας, όπου σκοτώθηκαν Ιρανοί ανώτατοι και περιφερειακοί αξιωµατούχοι, την 1η Απριλίου. Σύµφωνα µε την Τεχεράνη το πλήγµα αυτό, σύµφωνα µε τον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ και τη συµφωνία της Βιέννης περί διπλωµατικών αποστολών, λογίζεται ως επιχείρηση σε βάρος της επικρατείας του Ιράν.

Από την πλευρά του Ισραήλ αντίστοιχα, για την επιχείρηση του Σαββάτου - ξηµερώµατα Κυριακής, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη επιχειρηµατολογία, αφού αποτελεί άµεση και µαζική στρατιωτική επιχείρηση σε βάρος του Ισραήλ µε µη επανδρωµένα, πυραύλους Κρουζ και βαλλιστικούς. Τα µέσα που χρησιµοποίησε το Ιράν δείχνουν τη µορφή του πολέµου που θα ακολουθηθεί σε κάθε ευκαιρία, που έχει διάκριση από την κλασική µεθοδολογία αλλά και θηριώδες οικονοµικό κόστος. Και στο Ιράν και στο Ισραήλ την Κυριακή υπήρξαν πανηγυρισµοί. Στην Τεχεράνη για το εύρος της µαζικής επίθεσης και την αποφασιστικότητα των Φρουρών της Επανάστασης. Στο Τελ Αβίβ και την Ιερουσαλήµ για την 99% αποτελεσµατικότητα στην ανάσχεση της επίθεσης του Ιράν επί των εδαφών του Ισραήλ. Και οι δύο χώρες-πρωταγωνιστές κατέγραψαν στο πεδίο τους συµµάχους τους. Το Ιράν τη Χεζµπολάχ από τον Λίβανο, τα ένοπλα σώµατα από τη Μεσοποταµία, τους Χούθι από την Υεµένη. Το Ισραήλ έτυχε της έµπρακτης συνδροµής των στρατιωτικών δυνάµεων των ΗΠΑ, της Βρετανίας και της Γαλλίας, αλλά και της Ιορδανίας στον εναέριο χώρο της, από την πλευρά των Αράβων. Επίσης µιας σειράς βάσεων στήριξης των δυτικών δυνάµεων της ευρύτερης περιοχής στη Μεσόγειο πλην Τουρκίας, αλλά και των διάσπαρτων στρατιωτικών εγκαταστάσεων των Αµερικανών και των δυτικών δυνάµεων στη Συρία, το Ιράκ και τις άλλες αραβικές χώρες.

Η διπλωµατική στήριξη που έχει το Ισραήλ από τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και τις δυτικές δυνάµεις του Ειρηνικού σε όλα τα επίπεδα είναι αξιοσηµείωτη, ενώ το Ιράν τυγχάνει της στήριξης της «διακριτικής διπλωµατίας» από την Κίνα, τη Ρωσία και συµµάχους τους. Τα καθεστώτα των Αράβων παράλληλα δεν δείχνουν διάθεση ευθυγράµµισης µε το Ιράν στη βάση του κριτηρίου της θρησκείας και της ταύτισης σιιτών - σουνιτών στον «άξονα της αντίστασης» στη ∆ύση και το Ισραήλ, που έχει διακηρύξει και οργανώσει η Τεχεράνη. Ποια είναι τα όρια στη σύγκρουση Ισραήλ - Ιράν, µε το Τελ Αβίβ να έχει τώρα σειρά για αντίποινα; Η Ουάσινγκτον και οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες είναι κατηγορηµατικές. ∆εν πρέπει να ξεπεραστούν κάποια όρια και να υπάρξει ανοιχτός πόλεµος, που θα σηµάνει µεταξύ των άλλων καταστροφή για την παγκόσµια οικονοµία. Στο Ισραήλ συνεδριάζει το πολεµικό του συµβούλιο, που έχει ήδη αποφασίσει ότι θα απαντήσει στην επίθεση που δέχθηκε. Το πλέον πιθανό είναι µε καταστροφή πυρηνικών εγκαταστάσεων επί των εδαφών του Ιράν. Το πότε και το πώς εκκρεµούν…