Η Lamborghini Diablo είναι το πρώτο σπορ μοντέλο της ιταλικής μάρκας που είχε διατεθεί και σε τετρακίνητη έκδοση. Παρουσιάστηκε επίσημα στις 21 Ιανουαρίου 1990 κατά τη διάρκεια της Ημέρας της Lamborghini στο Sporting του Μόντε Κάρλο. Ο 12κύλινδρος κινητήρας κυβισμού αρχικά 5,7 λίτρων και αργότερα 6 λτ., απέδιδε μέγιστη ισχύ σχεδόν 600 ίππων στις εκδόσεις παραγωγής και 655 ίππων στην GT1 Stradale για την πίστα, από την οποία κατασκευάστηκαν μόνο δύο μονάδες.

Η Diablo κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην ιστορία της Lamborghini. Ήταν το μοντέλο που ώθησε την αυτοκινητοβιομηχανία στη σύγχρονη εποχή. Το Project 132 -όπως ήταν η αρχική ονομασία στο εσωτερικό της εταιρείας- δημιουργήθηκε το 1985 για να αντικαταστήσει την Countach. Η συμπεριφορά της ήταν εκπληκτική κάτι που επιτεύχθηκε χάρη στην εντατική δουλειά εξέλιξης στην οποία συμμετείχε ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής Ράλλυ Sandro Munari.

Κατά τη διάρκεια της εμπορικής της ζωής, η οποία διήρκεσε μέχρι το 2001, η Diablo απέδειξε επίσης την ικανότητά της να μεταμορφώνεται και να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις της αγοράς και στις προσδοκίες των πελατών. Με 2.903 μονάδες να έχουν κατασκευαστεί κατά τη διάρκεια των 11 ετών παραγωγής της, η Diablo αποτέλεσε τεράστια επιτυχία για την Lamborghini.

Εξέλιξη του κινητήρα V12

O V12 κινητήρας με περιεχόμενη γωνία 60°, προήλθε άμεσα από τον κινητήρα των 3,5 λίτρων του 1963, ο οποίος με την πάροδο των ετών αυξήθηκε στα 5,7 λίτρα, όταν η Diablo έκανε το ντεμπούτο της. Σε αυτή τη διαμόρφωση, παρήγαγε μέγιστη ισχύ 492 ίππων στις 6.800 σ.α.λ. και ροπή 580 Nm στις 5.200 σ.α.λ. Το 1999, αρχικά με την Diablo GT και αργότερα με την Diablo 6.0 SE, το μέγεθος του κινητήρα αυξήθηκε στα 6 λτ. και χάρη στη βελτιωμένη βαθμονόμηση του ψεκασμού καυσίμου, έφτασε τους 525 ίππους και τα 605 Nm ροπής.

Δεύτερη γενιά

H δεύτερη γενιά της Diablo, σχεδιάστηκε στο ολοκαίνουργιο Centro Stile. Ακόμα πιο γρήγορη και πιο ισχυρή από ποτέ, χάρη στον μεγαλύτερο κινητήρα V12 των 6 λίτρων, διέθετε επίσης πιο πολυτελή φινιρίσματα και αυξημένη αξιοπιστία κατά την καθημερινή οδήγηση, αποτέλεσμα του αυστηρού ποιοτικού ελέγχου κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού, των δοκιμών και της παραγωγής.

1993: Η πρώτη τετρακίνητη Lamborghini

Αρχικά, τα μηχανικά μέση της Diablo, αν και εξελιγμένα, παρέμεναν παραδοσιακά, αποτελούμενοι από κινητήρα με τέσσερις εκκεντροφόρους που λάμβαναν κίνηση από αλυσίδα, ηλεκτρονικό ψεκασμό καυσίμου, κίνηση στους πίσω τροχούς και μηχανικό κιβώτιο ταχυτήτων.

Το υδραυλικό τιμόνι έφτασε μόλις το 1993 και τα ηλεκτρονικά συστήματα υπήρχαν μόνο για τη διαχείριση του κινητήρα. Η Diablo VT, το πρώτο τετρακίνητο σούπερ σπορ αυτοκίνητο της Lamborghini, παρουσιάστηκε το 1993 και έγινε το σημείο αναφοράς όσον αφορά την οδική συμπεριφορά και την ασφάλεια οδήγησης σε κάθε κατάσταση.

Το «VT» σημαίνει «Viscous Traction», επειδή η μεταφορά της ροπής από τον πίσω άξονα στο μπροστινό σύστημα γίνεται μέσω ιξώδους ζεύξης. Με αυτό το σύστημα, η VT ήταν ένα κανονικά ένα αυτοκίνητο με κίνηση στους πίσω τροχούς, με δυνατότητα μεταφοράς έως και 20% της ισχύος στους εμπρός μόνο εφόσον οι πίσω τροχοί ολίσθαιναν.

Αυτό γινόταν εφικτό μέσω ιξώδους ζεύξης και ενός άξονα πρόωσης που συνδεόταν με το εμπρός διαφορικό. Η VT εισήγαγε επίσης μια άλλη καινοτομία για τη Lamborghini: την ηλεκτρονικά ελεγχόμενη ανάρτηση, με επιλογή μεταξύ πέντε προκαθορισμένων προγραμμάτων λειτουργίας.

1995: Η πρώτη 12κύλινδρη Roadster Lamborghini

Με την V12 Diablo να παράγεται και σε ανοιχτή έκδοση, το θρυλικό μοντέλο ξεκίνησε μια άλλη παράδοση. Στην πραγματικότητα, είχαν γίνει μερικές δειλές προσπάθειες τα προηγούμενα χρόνια, αλλά αυτές παρέμεναν μοναδικές εκδόσεις.

Το Δεκέμβριο του 1995, η Diablo Roadster έκανε το ντεμπούτο της, διαθέτοντας μια οροφή Targa από ανθρακονήματα που στεγαζόταν πάνω από το κάλυμμα του κινητήρα όταν ήταν κατεβασμένη.