Η πρόθεση των κατασκευαστών να αναζητούν νέα κατασκευαστικά και σχεδιαστικά πρότυπα δεν αποτελεί φαινόμενο της εποχής μας.

Αντιθέτως, η χαλαρότητα των προδιαγραφών ασφαλείας που χαρακτήριζε τις τετράτροχες προτάσεις του παρελθόντος  επέτρεπε στις αυτοκινητοβιομηχανίας αλλά και τους σχεδιαστικόυς οίκους να εξαντλούν συχνά-πυκνά τη δημιουργικότητά τους.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Ferrari 330 GT 2+2 Shooting Brake, του τελευταίου τετράτροχου που «υπεγραψε» σχεδιαστικά ο Fredo Vignale πριν τον θάνατό του.

Αν και βασίστηκε πάνω στη συμβατική Ferrari 330 GT, Shooting Brake έκδοση που επιμελήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1960 ο οίκος Vignale διατήρησε ελάχιστα τμήματα του αρχικού αμαξώματος. Ουσιαστικά μόνο το παρμπρίζ και οι πόρτες αξιοποιήθηκαν από την 300 GT, χαρίζοντας στο τελικό αποτέλεσμα μια απόκοσμη γοητεία.

Σε αντίθεση με τις επιφάνειες του αμαξώματος, τα μηχανικά μέρη του αυτοκινήτου δεν δέχθηκαν παρεμβάσεις. Ο V12 κινητήρας χωρητικότητας 4,0 λίτρων διατήρησε τη θέση του κάτω από καπό, αποδίδοντας 305 ίππους και επιτρέποντας στην Ferrari 300 GT 2+2 Shooting Brake να επιταχύνει από στάση στα 100 χλμ./ώρα σε 6,3 δευτερόλεπτα.

Η πρώτη εμφάνιση του αυτοκινήτου πραγματοποιήθηκε στη Διεθνή Έκθεση του Τορίνο, το 1968, με τα περισσότερα από τα αντίτυπα που δημιουργήθηκαν να καταλήγουν στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού και ειδικότερα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Εκεί όπου στις 18 και 19 Αυγούστου πρόκειται να δημοπρατηθεί μία άριστα διατηρημένη Ferrari 300 GT 2+2 Shooting Brake, η αξία τηςοποίας αναμένεται να αγγίξει το 1 εκατομμύριο ευρώ.