Μπορεί η πρόσβαση σε πόσιμο νερό να ήταν μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας, αλλά για 748 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, η πρόσβαση και μόνο σε αυτό το ζωτικό αγαθό εξακολουθεί να αποτελεί πρόκληση, δηλώνει η Unicef ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας Νερού,

«Η ιστορία της πρόσβασης σε πόσιμο νερό από το 1990, είναι μια ιστορία τεράστιας προόδου απέναντι σε απίστευτες δυσκολίες», δήλωσε ο Sanjay Wijesekera, Επικεφαλής των Παγκόσμιων Προγραμμάτων Ύδρευσης, Αποχέτευσης και Υγιεινής της Unicef. «Αλλά υπάρχουν πολλά ακόμα να γίνουν. Το νερό είναι η πεμπτουσία της ζωής και όμως, τα τρία τέταρτα του ενός δισεκατομμυρίου ανθρώπων - κυρίως οι φτωχοί και πιο περιθωριοποιημένοι - ακόμα και σήμερα στερούνται αυτό το πιο βασικό ανθρώπινο δικαίωμα» είπε.

Περίπου 2,3 δισ άνθρωποι απέκτησαν πρόσβαση σε βελτιωμένες πηγές πόσιμου νερού από το 1990. Ως εκ τούτου, ο Αναπτυξιακός Στόχος της Χιλιετίας για μείωση στο μισό του ποσοστού του παγκόσμιου πληθυσμού που δεν είχε πρόσβαση, επιτεύχθηκε πέντε χρόνια πριν από την προθεσμία του 2015. Υπάρχουν πλέον μόνο τρεις χώρες - Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Μοζαμβίκη και Παπούα Νέα Γουινέα - όπου πάνω από το μισό του πληθυσμού δεν έχει πρόσβαση σε βελτιωμένες πηγές πόσιμου νερού.

Όμως, παρά την πρόοδο αυτή, εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικές ανισότητες. Από τα 748 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο που εξακολουθούν να μην έχουν πρόσβαση, το 90% ζουν σε αγροτικές περιοχές και υστερούν σε σχέση με την πρόοδο των χωρών τους.

Για τα παιδιά, η έλλειψη πρόσβασης σε ασφαλές νερό μπορεί να έχει τραγικές συνέπειες. Κατά μέσο όρο, περίπου 1.000 παιδιά πεθαίνουν κάθε μέρα από διαρροϊκές ασθένειες που συνδέονται με το επισφαλές πόσιμο νερό, την ανεπαρκή αποχέτευση ή τις κακές συνθήκες υγιεινής.

Για τις γυναίκες και τα κορίτσια, η μεταφορά του νερού απορροφά χρόνο που μπορούν να διαθέσουν στη φροντίδα για τις οικογένειές τους και τη μόρφωσή τους. Σε επισφαλείς περιοχές, τις εκθέτει επίσης στον κίνδυνο της βίας και της επίθεσης. Η Unicef εκτιμά ότι μόνο στην Αφρική, οι άνθρωποι δαπανούν 40 δισεκατομμύρια ώρες περπατώντας κάθε χρόνο μόνο και μόνο για τη συλλογή νερού.

Η Υποσαχάρια Αφρική, η περιοχή με τη χαμηλότερη κάλυψη το 1990, βελτιώνει την πρόσβαση σε πόσιμο νερό με το ρυθμό 50.000 ατόμων την ημέρα από το 2000. Παρ' όλα αυτά, η περιοχή εξακολουθεί να εμφανίζει περισσότερους από τους 2 στους 5, αυτών που δεν έχουν πρόσβαση σε παγκόσμιο επίπεδο - ή 325 εκατομμύρια ανθρώπους. Οι περισσότερες χώρες της περιοχής δεν βρίσκονται σε τροχιά για την επίτευξη του στόχου της χιλιετίας. Μια άλλη περιοχή που προξενεί ανησυχία είναι η Ωκεανία, η οποία έχει σημειώσει περιορισμένη πρόοδο από το 1990. Μεγάλος αριθμός ατόμων χωρίς πρόσβαση εμφανίζεται επίσης στην Κίνα (112 εκατομμύρια) και την Ινδία (92 εκατομμύρια).

Δουλεύοντας με τις κυβερνήσεις και τους συνεργάτες της, η Unicef πιέζει για καινοτόμες και αποδοτικές μεθόδους για την επίτευξη προόδου.

- Στο Μπαγκλαντές χρησιμοποίησε μια συναρπαστική νέα προσέγγιση για τη συλλογή βρόχινου νερού και άντλησής του μέσα σε ρηχούς υδροφόρους ορίζοντες, επιτυγχάνοντας διαθεσιμότητα νερού για περίπου 1 εκατομμύριο ανθρώπους των οποίων τα υπόγεια ύδατα είχαν καταστεί υφάλμυρα.

- Το 2014 στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, μέσω του μοντέλου «υγιή χωριά», πάνω από μισό εκατομμύριο άνθρωποι απέκτησαν πρόσβαση σε βελτιωμένες πηγές πόσιμου νερού και αποχέτευσης στις κοινότητές τους, και 229 σχολεία εξοπλίστηκαν με εγκαταστάσεις νερού, υγιεινής και αποχέτευσης.

Βασιζόμενοι στην επιτυχημένη εκστρατεία της προηγούμενης χρονιάς, η Unicef και οι συνεργάτες της καλούν και φέτος τους πολίτες να συμμετάσχουν μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με το hashtag #wateris, για την αύξηση της ευαισθητοποίησης σχετικά με το θέμα και την ανάδειξη των δεινών των συνανθρώπων μας που εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να στερούνται το πόσιμο νερό.