Λέγονται Κίμπερλι, Ναταλία ή Κένζα. Ερχονται από τον Ισημερινό, την Ρουμανία ή την Αλγερία. Εύθραυστες σιλουέτες ή σωματώδεις γυναίκες, περπατούν τη νύχτα στο δάσος της Βουλόνης, συχνά μέσα στην ανασφάλεια, περιμένοντας τον πελάτη.

Ένα συγκλονιστικό ρεπορτάζ του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων φωτίζει τις νύχτες στο δάσος της Βουλόνης...

Οι επισκέψεις είναι σπάνιες αυτή την Πέμπτη. Κάτω από τα δέντρα, μια ομάδα από τραβεστί από τον Ισημερινό συζητούν. Μια από αυτές, δέχτηκε επίθεση από νεαρούς που της έκοψαν το φρύδι με ένα μπουκάλι.

Πιό μακριά, η Κάρλα και η Κίμπερλι, από τον Ισημερινό επίσης, με μακριά ξανθά μαλλιά ζεσταίνονται μπροστά σε μια εστία από γκαζάκι.


Με κόκκινες κάλτσες και ψηλές λευκές μπότες γυαλιστερές, η Κίμπερλι πλήττει. Την συνέλαβε η αστυνομία «με λίγη κοκαϊνη» και πήρε πρόστιμο. Φοβάται ότι τον Ιούνιο δεν θα μπορέσει να πάρει την κάρτα παραμονής.

Οι περισσότερες εδώ είναι ξένες, κάθε υπηκοότητα έχει το δικό της μέρος. Είναι συχνά παράνομες, απομονωμένες και οι περισσότερες είναι θύματα κυκλωμάτων.
Δίπλα σε μια στάση λεωφορείου η Ναταλία, κοντή ξανθιά με μαύρα φρύδια, παρακολουθεί ολόγυρα και δείχνει ανήσυχη. Είναι Πολωνέζα και βρίσκεται στη Γαλλία εδώ και πέντε μήνες, μιλάει πέντε γλώσσες.

Η Ναταλία προτιμάει να δουλεύει στο Δάσος «παρότι είναι επικίνδυνο» παρά στις Βρυξέλλες. «Εκεί έχει πολλά κορίτσια» λέει. Τα κορίτσια από το πρώην ανατολικό μπλοκ σκορπίζονται από τους μεσάζοντες σε όλη την Ευρώπη για να αποφύγουν τους ελέγχους.

Πιό άνετες, η Κένζα και η Νταλίλα τραγουδάνε. Είναι τρανς από την Αλγερία, με μακριά πόδια και πολύ ψηλά τακούνια. Η μια από αυτές δέχτηκε επίθεση με πέτρες πριν από μερικές ημέρες από νεαρούς σε ένα αυτοκίνητο. «Συμβαίνει αυτό, έχουμε συνηθίσει» λέει η Κένζα ενώ βάφεται.

Σχεδόν κρεμασμένη σε ένα δέντρο η Μανουέλα μιλάει λιγότερο. Είναι από τον Αγιο Δομήνικο, μιλάει καλά γαλλικά και εξηγεί ότι την βίασαν πριν από πέντε χρόνια.
Ωστόσο, γύρω από το Δάσος της Βουλόνης εργάζονται και πολλοί εθελοντές, οι οποίοι προσπαθούν να δημιουργήσουν μια επαφή με τις πόρνες και να τις βοηθήσουν.


«Η πρώτη βοήθεια είναι νομική» εξηγεί η Εύα, εθελόντρια στο νομικό τμήμα της ΜΚΟ  Mouvement du Nid. Στα κεντρικά της ΜΚΟ προτείνονται μαθηματα γαλλικών για πόρνες, ψυχολογική υποστήριξη, νομική βοήθεια. Οι περισσότερες γυναίκες που καταφεύγουν εκεί είναι από τη Νιγηρία, τη Βουλγαρία, την Ρουμανία και την Αλβανία.
Η Μπέκι, 29 ετών, με ένα νεογέννητο στα χέρια ήρθε εκεί για να ζητήσει βοήθεια και να πιεί ένα καφέ. «Οταν ήρθα δεν είχα χρήματα, μου έδωσαν ρούχα, μου μίλησαν και κέρδισα πάλι την εμπιστοσύνη στον εαυτό μου» λέει, η οποία εγκατέλειψε την νιγηριανή «Mαντάμ» που την προστάτευε.