Ο όγκος του διοξειδίου του άνθρακα που έχει «παγιδευτεί» και αποθηκευτεί σε όλη τη ζώσα βιομάζα στην επιφάνεια της Γης έχει αυξηθεί κατά σχεδόν 4 δισεκατομμύρια τόνους τα τελευταία 12 χρόνια και η Κίνα έχει μια αξιοσημείωτη συνεισφορά σ' αυτή τη εξέλιξη.

Αυτό υποστηρίζει μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στην επιθεώρηση «Nature Climate Change». Ο επικεφαλής της ομάδας που τη συνέταξε, ο Γι Λιου, επιστήμονας στο Centre of Excellence for Climate System Science του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας (Αυστραλία) τονίζει πως «η αύξηση της βλάστησης προέκυψε καταρχήν, από έναν ευτυχή συνδυασμό περιβαλλοντικών και οικονομικών παραγόντων και από μαζικά προγράμματα αναδάσωσης στην Κίνα».

«Στη σαβάνα της Αυστραλίας, της Αφρικής και της Νότιας Αμερικής, η βλάστηση έχει αυξηθεί λόγω των πιο συχνών βροχοπτώσεων. Ενώ στη Ρωσία και τις άλλες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες παρατηρείται αναβίωση δασών σε εγκαταλελειμμένες καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Η Κίνα ήταν η μόνη χώρα που ηθελημένα αύξησε τη βλάστησή της, μέσω προγραμμάτων αναδάσωσης» σημειώνει ο Λιου. Η μεγαλύτερη αύξηση της βλάστησης στην Κίνα παρατηρείται στο βόρειο τμήμα της χώρας, «κάτι το οποίο, κατά τα φαινόμενα σχετίζεται με το Σινικό Τείχος» υπογράμμισε, σε συνέντευξη που παραχώρησε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στο «ClimateWire».

Το «Πράσινο Σινικό Τείχος» - επισήμως, το πρόγραμμα λέγεται «Three-North Shelter Programme», θεωρείται από πολλούς ειδικούς ως το μεγαλύτερο πρόγραμμα γεωμηχανικής στον πλανήτη. Από το 1978, τουλάχιστον 161.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα έχουν φυτευτεί με δέντρα από πολίτες της Κίνας στον άνυδρο βορρά, σε μια προσπάθεια να συγκρατηθεί η επέκταση της ερήμου Γκόμπι. Με την ολοκλήρωση του προγράμματος, το 2050, μια πλατειά ζώνη δάσους θα εκτείνεται από τη βορειοδυτική επαρχία Σιντζιάνγκ ως τη βορειοανατολική επαρχία Χεϊλοντζιάνγκ, διασχίζοντας επτά επαρχίες.

Σύμφωνα με τη μελέτη, οι προσπάθειες αναδάσωσης που καταβάλλονται στην Κίνα, μαζί με την αναβίωση των δασών στη Ρωσία και τις γείτονες σ' αυτήν χώρες αντισταθμίζουν σχεδόν το ήμισυ του όγκου του διοξειδίου του άνθρακα που δεν μπορεί πλέον να παγιδευτεί και να αποθηκευθεί λόγω της αποδάσωσης στους τροπικούς.

Αν και ο κόσμος γίνεται συνολικά, πιο πράσινος, σημειώνονται μαζικές απώλειες βλάστησης σε πολλές περιοχές και οι μεγαλύτερες συμβαίνουν στην επαρχία της Σουμάτρας και του Καλιμαντάν της Ινδονησίας.