Συναγερμός στην Αθήνα λόγω της τουρκικής προκλητικότητας
Η Αθήνα είναι μεν έτοιμη να «απαντήσει» σε κάθε παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της από την Τουρκία, αλλά την ίδια ώρα η ελληνική διπλωματία βρίσκεται σε αμυντική θέση, καθώς δεν έχει ακόμη βρει τρόπο για να ανακόψει την επιθετικότητα της Αγκύρας, η οποία βαίνει αυξανόμενη. Τώρα, η Τουρκία εμφανίζεται έτοιμη να δώσει στην κρατική πετρελαϊκή ΤΡΑΟ άδειες ερευνών σε εντός ελληνικής υφαλοκρηπίδας «οικόπεδα» έξω από τη Ρόδο, την Κάρπαθο και την Κάσο και ανατολικά της Κρήτης πέραν των 6 ν.μ. Όλα αυτά, στη βάση της τουρκικής αυθαίρετης «θεωρίας» ότι τα νησιά δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα. Η υπόθεση εξελίσσεται σε ένα «περίεργο», ακόμη αδιαμόρφωτο, ευρωατλαντικό κλίμα, που επιτρέπει στην Άγκυρα να παρακάμπτει τις αποδοκιμασίες της Δύσης, να ενισχύει στρατιωτικά την Τρίπολη με συμμετοχή του Κατάρ και με στόχο να «καλύψει» τη Μεσόγειο, και να οργανώνει μια στρατιωτική «περικύκλωση» της Ελλάδας.
«ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟ»
Η ξεκάθαρη αμερικανική θέση περιγράφει και τον ορίζοντα της Αθήνας στο γεω-στρατηγικό περιβάλλον της. Αν η ελληνική πλευρά βρίσκεται «εκ των πραγμάτων» υποχρεωμένη να κινείται με ΝΑΤΟϊκό, αντιρωσικό πνεύμα, τότε η διπλωματία της θα πρέπει να βρει τρόπο να τοποθετηθεί και απέναντι στη Μόσχα, ώστε να μην την έχει ευθέως «απέναντί» της ως συνέταιρο της Τουρκίας στη Μεσόγειο. Το «σταυρόλεξο» είναι δύσκολο για την Αθήνα, καθώς οι στρατηγικά «ρωσοφοβικές» ΗΠΑ παίρνουν τώρα θέση υπέρ της Ελλάδας, όταν αποδοκιμάζουν ευθέως τις επιθετικές κινήσεις της Τουρκίας, που αμφισβητεί κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Επιβεβαιώνεται, έτσι, ότι το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ασκεί πιέσεις προς την Τουρκία για να βάλει φρένο στις προκλήσεις της στον Έβρο και στη θάλασσα.
Η Αθήνα δεν μπορεί παρά να παραμένει αμερικανο-ΝΑΤΟϊκή, αλλά δεν μπορεί και να αγνοήσει ότι ο αντίπαλος των ΗΠΑ, πρόεδρος Πούτιν, «παίζει» με την Άγκυρα και κινείται στρατιωτικά στη Λιβύη. Όλα αυτά σημαίνουν ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική υποχρεώνεται πλέον σε διπλωματία «υψηλής ραπτικής», καθώς οι εξελίξεις τείνουν προς έναν νέο διεθνή καταμερισμό ισχύος στη Μεσόγειο.
Η Αθήνα είναι υποχρεωμένη να κρατάει ισχυρές αεροναυτικές δυνάμεις σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο και να συνδυάζει, με πνεύμα «ιουστινιάνειας» διπλωματίας, τα ΝΑΤΟϊκά χαρακτηριστικά της πολιτικής της με «έξυπνες» συμμαχίες στην περιοχή της και στόχους τη μείωση της τουρκικής απειλής. Στο πλαίσιο αυτό, ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος ∆ένδιας, θα προσπαθήσει, μεταξύ άλλων, να κρατήσει οπωσδήποτε ζωντανή τη συμμαχία της Ελλάδας και της Κύπρου με Αίγυπτο και Ισραήλ, που είναι για την ώρα το κύριο ισχυρό «χαρτί» της Αθήνας στην Ανατολική Μεσόγειο. Στις άμεσες ενέργειες της Αθήνας περιλαμβάνεται: η επίσκεψη του Ιταλού ΥΠ.ΕΞ. Ντι Μάιο στη χώρα μας την επόμενη εβδομάδα για να συζητηθεί και το θέμα των ΑΟΖ, οι συνεχείς επικοινωνίες ∆ένδια με τον Αιγύπτιο ομόλογό του Σαμέχ Σούκρι και η επιστολή που θα σταλεί στον γ.γ. του ΟΗΕ κ. Γκουτέ-ρες, με την οποία θα ασκηθεί ουσιαστικά «βέτο» μαζί με την Κύπρο και την Αρμενία στην ανάδειξη του Τούρκου διπλωμάτη Β. Μποζκίρ στην προεδρία της Γενικής Συ-νέλευσης του Οργανισμού. Επίσης η παρέμβαση στην επόμενη Σύνοδο του ΝΑΤΟ και του Συμβουλίου ΥΠ.ΕΞ. της Ε.Ε. (15/6). Ήδη απέστειλε επιστολή στην ηγεσία της Ε.Ε. για την τουρκική προκλητικότητα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Από την πλευρά του, ο Ερντογάν (που βλέπει ante portas τον «διάδοχό» του, κ. Ιμάμογλου) κινείται γρήγορα. Με εντεινόμενη και τη φήμη ότι η Ουάσινγκτον με εισηγήσεις του Πενταγώνου πρόκειται να πραγματοποιήσει «παρεμβάσεις» στη Μεσόγειο για να περιορίσει τη δράση των ισλαμιστών - τζιχαντιστών, κάτι που λέγεται ότι η Μόσχα το «ακούει» θετικά.
Επιστολή στην πρόεδρο της Κομισιόν και στον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την τουρκική προκλητικότητα έστειλε ο πρωθυπουργός Κυριάκος ΜητσοτάκηςΗ ελληνική πολιτική ηγεσία έχει απέναντί της μια Τουρκία η οποία με επιδείξεις στρατιωτικής ισχύος επιχειρεί μια θεαματική γεωπολιτική αναβάθμισή της από τα Στενά έως τη Βόρεια Αφρική. Στο υπουργείο Εξωτερικών και στο ελληνικό Πεντάγωνο οργανώνονται δραστικές πολιτικές «πρωτοβουλίες» σε ΝΑΤΟ, Ε.Ε. και ΟΗΕ, καθώς η Τουρκία, με δεδομένη τη στρατιωτική βάση της στη Βόρεια Κύπρο και τη βάση υποβρυχίων της στο ∆υρράχιο της Αλβανίας, προσθέτει τώρα, σε συμφωνία με το λιβυκό καθεστώς Σάρατζ, μια ισχυρή αεροπορική βάση στη Λιβύη, 125 χιλιόμετρα από τη μεσογειακή ακτή, που «σημαδεύει» και την Κρήτη. Η Αθήνα παρακολουθεί επίσης τους ελιγμούς της τουρκικής πολιτικής σε ένα πεδίο όπου διασταυρώνονται στρατηγικά «ενδιαφέροντα» των ΗΠΑ, του Ισραήλ και του Ιράν με τη Ρωσία. Προ ημερών, ο Αμερικανός πρεσβευτής, κ. Πάιατ, στήριξε τις ελληνικές θέσεις στη βάση της πραγματικότητας στο τρίγωνο των ΗΠΑ (ΝΑΤΟ) - Ελλάδας - Τουρκίας. Η Ουάσινγκτον γνωρίζει ότι, αν οι ΗΠΑ μείνουν αδρανείς και «ουδέτερες» σε περίπτωση «δυναμικής» αμφισβήτησης ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων από την Τουρκία, τότε η αξία της υφιστάμενης «προχωρημένης» στρατιωτικής συμφωνίας Ελλάδας - ΗΠΑ θα ακυρωθεί στα μάτια των Ελλήνων. Γνωρίζει επίσης η Ουάσινγκτον ότι μια πολεμική «εμπλοκή» Ελλάδας - Τουρκίας θα έχει «διαλυτικές» επιπτώσεις στη Συμμαχία, προς μεγάλη ικανοποίηση της Ρωσίας.
«ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΟ»
Η ξεκάθαρη αμερικανική θέση περιγράφει και τον ορίζοντα της Αθήνας στο γεω-στρατηγικό περιβάλλον της. Αν η ελληνική πλευρά βρίσκεται «εκ των πραγμάτων» υποχρεωμένη να κινείται με ΝΑΤΟϊκό, αντιρωσικό πνεύμα, τότε η διπλωματία της θα πρέπει να βρει τρόπο να τοποθετηθεί και απέναντι στη Μόσχα, ώστε να μην την έχει ευθέως «απέναντί» της ως συνέταιρο της Τουρκίας στη Μεσόγειο. Το «σταυρόλεξο» είναι δύσκολο για την Αθήνα, καθώς οι στρατηγικά «ρωσοφοβικές» ΗΠΑ παίρνουν τώρα θέση υπέρ της Ελλάδας, όταν αποδοκιμάζουν ευθέως τις επιθετικές κινήσεις της Τουρκίας, που αμφισβητεί κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Επιβεβαιώνεται, έτσι, ότι το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ασκεί πιέσεις προς την Τουρκία για να βάλει φρένο στις προκλήσεις της στον Έβρο και στη θάλασσα.
Η Αθήνα δεν μπορεί παρά να παραμένει αμερικανο-ΝΑΤΟϊκή, αλλά δεν μπορεί και να αγνοήσει ότι ο αντίπαλος των ΗΠΑ, πρόεδρος Πούτιν, «παίζει» με την Άγκυρα και κινείται στρατιωτικά στη Λιβύη. Όλα αυτά σημαίνουν ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική υποχρεώνεται πλέον σε διπλωματία «υψηλής ραπτικής», καθώς οι εξελίξεις τείνουν προς έναν νέο διεθνή καταμερισμό ισχύος στη Μεσόγειο.
Η Αθήνα είναι υποχρεωμένη να κρατάει ισχυρές αεροναυτικές δυνάμεις σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο και να συνδυάζει, με πνεύμα «ιουστινιάνειας» διπλωματίας, τα ΝΑΤΟϊκά χαρακτηριστικά της πολιτικής της με «έξυπνες» συμμαχίες στην περιοχή της και στόχους τη μείωση της τουρκικής απειλής. Στο πλαίσιο αυτό, ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος ∆ένδιας, θα προσπαθήσει, μεταξύ άλλων, να κρατήσει οπωσδήποτε ζωντανή τη συμμαχία της Ελλάδας και της Κύπρου με Αίγυπτο και Ισραήλ, που είναι για την ώρα το κύριο ισχυρό «χαρτί» της Αθήνας στην Ανατολική Μεσόγειο. Στις άμεσες ενέργειες της Αθήνας περιλαμβάνεται: η επίσκεψη του Ιταλού ΥΠ.ΕΞ. Ντι Μάιο στη χώρα μας την επόμενη εβδομάδα για να συζητηθεί και το θέμα των ΑΟΖ, οι συνεχείς επικοινωνίες ∆ένδια με τον Αιγύπτιο ομόλογό του Σαμέχ Σούκρι και η επιστολή που θα σταλεί στον γ.γ. του ΟΗΕ κ. Γκουτέ-ρες, με την οποία θα ασκηθεί ουσιαστικά «βέτο» μαζί με την Κύπρο και την Αρμενία στην ανάδειξη του Τούρκου διπλωμάτη Β. Μποζκίρ στην προεδρία της Γενικής Συ-νέλευσης του Οργανισμού. Επίσης η παρέμβαση στην επόμενη Σύνοδο του ΝΑΤΟ και του Συμβουλίου ΥΠ.ΕΞ. της Ε.Ε. (15/6). Ήδη απέστειλε επιστολή στην ηγεσία της Ε.Ε. για την τουρκική προκλητικότητα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Από την πλευρά του, ο Ερντογάν (που βλέπει ante portas τον «διάδοχό» του, κ. Ιμάμογλου) κινείται γρήγορα. Με εντεινόμενη και τη φήμη ότι η Ουάσινγκτον με εισηγήσεις του Πενταγώνου πρόκειται να πραγματοποιήσει «παρεμβάσεις» στη Μεσόγειο για να περιορίσει τη δράση των ισλαμιστών - τζιχαντιστών, κάτι που λέγεται ότι η Μόσχα το «ακούει» θετικά.