Το Βραβείο Πούλιτζερ (Pulitzer Prize) θεωρείται η ύψιστη τιμή στην έντυπη δημοσιογραφία. Το βραβείο τιμά επίσης λογοτεχνικά επιτεύγματα και μουσικές συνθέσεις. Τα πρώτα Βραβεία Πούλιτζερ απονεμήθηκαν στις 4 Ιουνίου του 1917, και πλέον ανακοινώνονται κάθε χρόνο, τον μήνα Απρίλιο.

Οι αποδέκτες του βραβείου επιλέγονται από μια ανεξάρτητη επιτροπή που επίσημα διοικείται από τη Μεταπτυχιακής Σχολής Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Κολούμπια στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το βραβείο θεσπίστηκε σύμφωνα με τη διαθήκη του Τζόζεφ Πούλιτζερ, ενός Ουγγρο-Αμερικανού δημοσιογράφου και εκδότη εφημερίδας των τελών του 19ου αιώνα. Η προφορά του όρου Πούλιτζερ είναι λανθασμένη, καθώς, σύμφωνα με τους διαχειριστές του βραβείου, θα έπρεπε να προφέρεται όπως η φράση, ‘Pull it, sir’.

Σύμφωνα με το κληροδότημα προβλέπονται οκτώ βραβεία που απονέμονται σε κατηγορίες που σχετίζονται με τη δημοσιογραφία, (καλύτερου ρεπορτάζ, άρθρου, γελοιογραφίας κ.ά.) καθώς και τέσσερα για τις τέχνες και τα γράμματα. Μόνο ειδήσεις και φωτογραφίες δημοσιευμένες σε εφημερίδες ή οργανώσεις καθημερινών νέων με βάση τις ΗΠΑ έχουν το δικαίωμα διεκδίκησης του βραβείου δημοσιογραφίας. Από το 1943 βραβείο Πούλιτζερ απονέμεται επίσης και για την καλύτερη μουσική σύνθεση.

Επιπροσθέτως των βραβείων, απονέμονται και ταξιδιωτικές υποτροφίες Πούλιτζερ σε τέσσερις διακεκριμένους φοιτητές της Μεταπτυχιακής Σχολής Δημοσιογραφίας που επιλέγονται από την σχολή.

Τα βραβεία για φέτος:

Δημοσιογραφία

-Ρεπορτάζ κοινωνικού ώφελους: Η Guardian US και η Washington Post για την αποκάλυψη των παρακολουθήσεων από το NSA. 

-Επικαιρότητα: Η Boston Globe για την συνεχή ενημέρωση μετά την βομβιστική επίθεση στον Μαραθώνιο της Βοστώνης. 

-Ερευνητικό Ρεπορτάζ: Στον δημοσιογράφο Chris Hamby του The Center for Public Integrity, Washington, D.C., για το ρεπορτάζ του με χρηματιζόμενους γιατρούς και δικηγόρους που εξαπατούσαν ανθρακωρύχους με λάθος διαγνώσεις, αποτρέποντας τους να διεκδικήσουν επιδόματα κοινωνικής πρόνοιας λόγω της δύσκολης εργασίας τους. 

-Επεξηγηματικό ρεπορτάζ: Στον Eli Saslow της Washington Post, για το συνεχές ρεπορτάζ του σε σχέση με την φτώχια και τα κουπόνια τροφίμων που έχουν γιγαντωθεί σαν φαινόμενο στην αμερικανική κοινωνία. 

-Τοπικό ρεπορτάζ: Will Hobson και Michael LaForgia της εφημερίδας Tampa Bay Times για τις συνεχείς έρευνες τους για τον αυξανόμενο πληθυσμό αστέγων της περιοχής, που οδήγησε σε μέτρα προστασίας τους. 

-Εθνικό ρεπορτάζ: David Philipps της εφημερίδας The Gazette, από το Colorado Springs, για την ζωή των στρατιωτών που επιστρέφουν τραυματισμένοι από το Αφγανιστάν και το Ιράκ. 

-Διεθνές ρεπορτάζ: Jason Szep και Andrew R.C. Marshall του πρακτορείου Reuters για το ρεπορτάζ τους για την καταδίωξη της μειονότητας Rohingya. 

-Ρεπορτάζ: Δεν δόθηκε βραβείο. 

-Ανταπόκριση: Στον Stephen Henderson του Detroit Free Press για την οικονομική κρίση. 

-Κριτική: Στην Inga Saffron από την The Philadelphia Inquirer για την κριτική της στην αρχιτεκτονική και την αρχιτεκτονική τοπίου. 

-Συντακτικό γράψιμο: Στους συντάκτες της εφημερίδας The Oregonian, του Portland, για τις οικονομικές αναλύσεις και της συνέπειες της κρίσης στην καθημερινότητα.

-Cartoon: Στον Kevin Siers του The Charlotte Observer 

-Επικαιρότητα Φωτογραφία: Στον Tyler Hicks των The New York Times για το φωτογραφικό του ρεπορτάζ στο Westgate mall της Κένυας. 

-Ρεπορτάζ φωτογραφία: Στον Josh Haner των The New York Times για την φωτογραφική του παρουσίαση από την βομβιστική επίθεση στον μαραθώνιο της Βοστώνης.

Τέχνες

-Μυθοπλασία: "The Goldfinch" (Η καρδερίνα) της  Donna Tartt 

-Δραματουργία: “The Flick” της Annie Baker 

- Ιστορικό βιβλίο: "The Internal Enemy: Slavery and War in Virginia, 1772-1832" του Alan Taylor

-Βιογραφία ή Αυτοβιογραφία: "Margaret Fuller: A New American Life" της Megan Marshall

-Ποίηση: "3 Sections" του Vijay Seshadri 

-Λογοτεχνία εκτός μυθοπλασίας: "Toms River: A Story of Science and Salvation" του Dan Fagin 

-Μουσική: "Become Ocean" του John Luther Adams, που έκανε πρεμιέρα στις 20 Ιουνίου του 2013