«Δεν μπορούμε να παίξουμε το ρόλο του δεσμοφύλακα και του καταδότη των μαθητών. Εμείς θα ξαναδούμε τα παιδιά, αν χαθεί η σχέση που έχουμε η προσπάθεια θα πάει χαμένη» δήλωσε χθες ο κ. Τσούχλος, ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ επιχειρώντας να αιτιολογήσει τη στάση εργασίας που προκήρυξε για σήμερα το συνδικαλιστικό όργανο των εκπαιδευτικών. Ουσιαστικά η ΟΛΜΕ κάνει σήμερα στάση εργασίας προκειμένου να σαμποτάρει το σχέδιο της Νίκης Κεραμέως, βάσει του οποίου τα υπό κατάληψη σχολεία θα λειτουργήσουν μέσω τηλεκπαίδευσης και οι καταληψίες θα παίρνουν απουσία.

Μπορεί οι συνδικαλιστές να ντύνουν τις ενέργειές τους με διάφορους μανδύες, στην πραγματικότητα ωστόσο παίρνουν απλώς σαφή θέση υπέρ των καταλήψεων. Θα μπορούσε μάλιστα να πει κανείς ότι πρόκειται για ξεκάθαρη αντιπολιτευτική πρακτική, δεδομένου ότι η ΔΑΚΕ έχει τρεις έδρες στο ΔΣ ενώ ΣΥΡΙΖΑ και λοιποί αριστεροί σχηματισμοί έχουν 7 έδρες. Είναι πάντως κατάντια το γεγονός ότι όλα τα κόμματα παρεμβαίνουν στις εκλογές των εκπαιδευτικών και δη με τέτοιο τρόπο.

Ωστόσο, το ζήτημα δεν είναι ξεκάθαρα μόνο πολιτικό. Έστω και με τον ήπιο τρόπο της η Νίκη Κεραμέως επιχειρεί να θίξει τα κεκτημένα των εργατοπατέρων εκπαιδευτικών. Απειλεί πρακτικά την ίδια την ύπαρξή τους, επιβάλλοντας τη διενέργεια των εκλογών με ηλεκτρονική ψηφοφορία. Ο λυσσαλέος τρόπος αντίδρασής τους καταδεικνύει αυτό ακριβώς. Οι ίδιοι χαρακτηρίζουν “αντιδημοκρατική” την ηλεκτρονική ψηφοφορία αδιαφορώντας για το παράλογο του ισχυρισμού τους.

Άλλωστε σε σχετική ανακοίνωσή τους (2/10) αναφέρουν ξεκάθαρα ότι με την ηλεκτρονική ψηφοφορία “επιχειρείται μία επικίνδυνη τομή στον πυρήνα των συνδικαλιστικών διαδικασιών”. Για όποιον δεν κατάλαβε, λένε ότι με την ηλεκτρονική ψηφοφορία κινδυνεύουν να μην εκλεγούν οι επαγγελματίες συνδικαλιστές καθώς υπάρχει ο κίνδυνος να ψηφίσουν περισσότεροι εκπαιδευτικοί και όχι μόνο τα γνωστά κομματόσκυλα.

Το θράσος τους όμως δεν σταματά εκεί. Όπως αναφέρουν, το ΔΣ της ΟΛΜΕ: “Δεν αποδέχεται το Σάββατο ως ημέρα διενέργεια (sic) των αρχαιρεσιών και αντιπροτείνει να διεξάγονται σε εργάσιμη μέρα, όπως ίσχυε άλλωστε έως τώρα, χωρίς άδεια”. Για να ψηφίσουν οι εκπαιδευτικοί, οφείλει άλλωστε ολόκληρη η χώρα να αναστατωθεί.

Το ευχάριστο στην υπόθεση είναι ότι η κοινωνία δεν ανέχεται πλέον, ούτε αδιαφορεί γι’ αυτές τις φασιστικές πρακτικές. Δεν τους στηρίζουν πλέον ούτε οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί. Μπορεί ξανά τώρα η ΟΛΜΕ να υποστηρίζει ότι «διαφωνούμε με την τηλεκπαίδεση αυτού του είδους», όμως στην τελευταία στάση εργασίας που πραγματοποίησε για το θέμα της τηλεκπαίδευσης η συμμετοχή των εκπαιδευτικών περιορίστηκε στο θρυλικό ποσοστό του 0,37%.

Αν η ΟΛΜΕ νομίζει ότι μπορεί να υποδαυλίζει την αναστάτωση στο χώρο της παιδείας, υποκινώντας μειοψηφίες μαθητών σε εξέγερση, είναι κάτι που δεν πρέπει να αφορά το κράτος και την Κυβέρνηση. Οφείλει να εφαρμόσει τους νόμους που ψήφισε το κοινοβούλιο για την προκήρυξη απεργιών και τις καταλήψεις δημοσίων κτηρίων. Πρέπει να μπει ένα τέλος σ’ αυτό το γραφικό κομμάτι του νεοελληνικού κουτσαβακισμού.

Όσο για τις κακογραμμένες -πλην δακρύβρεχτες- κορώνες περί εκπαιδευτικού έργου και “σχέσης” με τους μαθητές που “θα πάει χαμένη”, ουδείς σόφρων άνθρωπος θα διατυμπάνιζε τη σχέση του με νεαρούς μαθητές που βανδαλίζουν σχολεία και τραμπουκίζουν τους (περισσότερους) συμμαθητές τους. Σίγουρα πάντως δεν θα κόμπαζε για την επιτυχία του εκπαιδευτικού του έργου…