Γεννημένοι στη δεκαετία του ’80, σε μια Ελλάδα που κάλπαζε ανέφελα προς την οικονομική ευμάρεια, μέσα στην ασφάλεια των πατρογονικών τους, μεγάλωσαν με τα εχέγγυα μιας πετυχημένης και ακμάζουσας ενήλικης ζωής. Οι γονείς τους, μια γενιά που ξέφυγε από κατοχικά και διχαστικά σύνδρομα της ελληνικής κοινωνίας, τους μεγάλωσαν προσφέροντάς τους εφόδια που θα τους εκτίνασσαν στο κοινωνικό στερέωμα. Πανεπιστημιακή μόρφωση, γλώσσες, υλικά αγαθά, ταξίδια, για να ανοίξουν οι ορίζοντές τους. Κι εκεί γύρω στα τριάντα παρά κάτι, σαν έτοιμοι από καιρό, βγήκαν στην αγορά εργασίας.

Και τι αντίκρισαν; Το νεφέλωμα της οικονομικής κρίσης! Παιδιά μορφωμένα, εξειδικευμένα στο αντικείμενό τους, δεν μπορούσαν να βρουν δουλειά, να κερδίσουν αξιοπρεπές μεροκάματο, να ανεξαρτητοποιηθούν. Οι περισσότεροι ξανακλείστηκαν στην ασφάλεια του πατρογονικού τους, άλλοι μετανάστευσαν στο εξωτερικό αναζητώντας το αυτονόητο, το δικαίωμα δηλαδή στην εργασία με αμοιβή που σου επιτρέπει να συντηρείς τον εαυτό σου.

Δέκα περίπου δημιουργικά χρόνια χάθηκαν στον βωμό της κρίσης, μέχρις ότου άρχισε να διαφαίνεται ορίζοντας ανάπτυξης, που επιτρέπει στον νέο άνθρωπο να οραματίζεται και να υλοποιεί.Και εκεί που εκκίνησαν και πάλι, φτάνοντας πια κοντά στα σαράντα, ήρθε κάτι πιο δυνατό, που χτύπησε πιο βαριά, γιατί έπληξε, εκτός από τα οικονομικά τους, και τη χαρά της κοινωνικότητάς τους, ο κορονοϊός! Δεν είναι πια εικοσάρηδες να προσποιούνται ότι δεν τους νοιάζει, δεν είναι εξηντάρηδες που «ψιλογουστάρουν» λίγο να καθίσουν σπίτι, είναι γενιά που θέλει να εργαστεί, να προκόψει, να διασκεδάσει, να ταξιδέψει, να χαρεί. Αντ’ αυτού περιμένουν τη δράση του εκκολαπτόμενου εμβολίου, με το οποίο οι ίδιοι δε θα εμβολιαστούν, γιατί δεν είναι στο targetgroup.

Αυτή λοιπόν η γενιά των «καλομαθημένων» εξελίσσεται, λόγω των συνθηκών και των εμπειριών, στην πιο ώριμη γενιά του σύγχρονου κόσμου, χωρίς μάλιστα να έχει ουδόλως εκπαιδευτεί γι’ αυτό. Τα μικρά «πριγκιπόπουλα» της δεκαετίας του ’80, είναι πλέον ενήλικοι που έμαθαν να αξιολογούν διαφορετικά τη ζωή, να επαναπροσδιορίζουν τις αξίες της, να παλεύουν και να προχωρούν. Μπορεί να φαίνεται ότι η ζωή, όπως εξελίχθηκε, τους αδίκησε, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι τους έδωσε την ευκαιρία να γίνουν πιο σοφοί από τους γονείς τους και, με δεδομένο, ότι είναι μορφωμένοι, καλλιεργημένοι και γαλουχημένοι στα δύσκολα, μπορούν να γίνουν πυλώνες προόδου στη νέα πραγματικότητα του σύγχρονου κόσμου.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ Ι. ΚΙΤΣΟΥ, ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ