Του Χρήστου Ζαμπούνη, εφημερίδα Παραπολιτικά

Την ιστορία διηγήθηκε σε ανύποπτο χρόνο σε φιλική παρέα η Βάνα Μπάρμπα. Hταν στα τέλη της δεκαετίας του ’90, όταν ο Ισπανός βασιλιάς Χουάν Κάρλος έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο πρόσωπό της κατά τη διάρκεια τυχαίας συνευρέσεώς τους στη Μαδρίτη. Ηταν επίσης η εποχή που η Ελληνίδα ηθοποιός ζούσε τον δικό της θρίαμβο μετά το Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας για το «Mediterraneo». Οι κινηματογραφόφιλοι δεν μπορούν ασφαλώς να ξεχάσουν τον πρωταγωνιστικό της ρόλο• υπεδύετο μια επί χρήμασι εκδιδόμενη γυναίκα στο υπό ιταλική κατοχή Καστελλόριζο κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου.

Παρά τη σαφή προτίμησή του στις ξανθές, το σεξ απίλ της Γιαννιώτισσας καλλονής δεν άφησε ασυγκίνητο τον Ισπανό μονάρχη. Ο αστικός μύθος επιμένει ότι η γνωριμία δεν περιορίστηκε στο απλό φλερτ, αν και οι δύο πρωταγωνιστές της ιστορίας απέφυγαν να το επιβεβαιώσουν.

ΑΦΕΤΗΡΙΑ. Οι «στενές» ελληνοϊσπανικές σχέσεις, τουλάχιστον όσον αφορά στον Χουάν Κάρλος, έχουν ως αφετηρία το σωτήριον έτος 1954 και την περίφημη κρουαζιέρα του «Αγαμέμνονα». Επρόκειτο για μια ιδέα της Φρειδερίκης, που είχε ως σκοπό την επανασύνδεση των γαλαζοαίματων της Ευρώπης μετά την απομάκρυνση που είχε προκαλέσει ο πόλεμος. Βεβαίως, υπήρξε και μια δεύτερη σκέψη, να γνωρισθούν δηλαδή μεταξύ τους τα παιδιά των βασιλικών οικογενειών και να τεθούν βάσεις για ασφαλείς ενώσεις. 

Τελικώς, το εγχείρημα εστέφθη με τεράστια επιτυχία, αφού τότε ουσιαστικώς προωθήθηκε ο ελληνικός τουρισμός, αλλά και γνωρίστηκαν για πρώτη φορά ο επίδοξος διάδοχος του θρόνου της Ισπανίας, Χουάν Κάρλος, και η πριγκίπισσα της Ελλάδος Σοφία. Οκτώ χρόνια αργότερα, με δύο παράλληλες τελετές, στη Μητρόπολη των Αθηνών και στον καθεδρικό ναό του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου των καθολικών, ετελούντο ο ορθόδοξος και ο καθολικός αντιστοίχως γάμος των δύο πριγκίπων.

Ας αφήσουμε όμως έναν γνωστό του ζευγαριού να μας περιγράψει το κλίμα των ημερών: «Ο Χουάν ήταν τότε ένα άτολμο και μετρημένο παιδί, χωρίς θρόνο και χωρίς καμία ορατή ελπίδα να ανέλθει σε αυτόν. Ενας από τους κύριους λόγους ήταν ότι ο μπαμπάς του είχε τις χείριστες σχέσεις με τον Φράνκο και ένας δεύτερος ήταν ότι είχαν περάσει σχεδόν τριάντα χρόνια από τότε που ο Αλφόνσος ο 13ος είχε εκδιωχθεί κακήν κακώς από την Ισπανία». 

ΕΝΘΡΟΝΙΣΗ. Ολα άλλαξαν το 1974, όταν, ως εκ θαύματος, ο στρατηγός Φράνκο λίγο πριν πεθάνει όρισε ως νέο βασιλιά τον Χουάν Κάρλος, αγνοώντας επιδεικτικά τον πατέρα του. Το δεύτερο θαύμα που εδραίωσε τη βασιλεία του ήταν όταν, έναν χρόνο αργότερα, αντιμετώπισε με αποφασιστικότητα το πραξικόπημα του ταγματάρχη Τεχέρο, σώζοντας στην ουσία την κοινοβουλευτική δημοκρατία.

Τα χρόνια πέρασαν και η δημοτικότητα του βασιλικού ζεύγους της ιβηρικής χώρας ήταν στα ύψη. Απολαμβάνοντας την ασυλία του Τύπου, ο Ισπανός μονάρχης δεν έδινε δικαιώματα, τουλάχιστον δημοσίως. Η φήμη βεβαίως του πλεϊμπόι βασιλιά έτρεχε ανάμεσα στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ με την ταχύτητα που έτρεχαν τα αγωνιστικά αυτοκίνητα της συλλογής του, ογδόντα τον αριθμό.

Ωσπου ήρθε το «Elephant-gate», το σκάνδαλο του ελέφαντα. Τι είχε συμβεί; Τον Απρίλιο του 2012, άφωνη η ισπανική κοινή γνώμη ανεκάλυπτε ότι ο 74χρονος μονάρχης είχε σπάσει τον γοφό του κατά τη διάρκεια σαφάρι ελεφάντων στην Μποτσουάνα. Πλην της κακόγουστης δραστηριότητας -το να σκοτώνεις τα συμπαθή παχύδερμα δεν είναι τόσο correct-, η είδηση που έκανε αίσθηση ήταν ότι ο βασιλεύς συνοδεύετο από μια γυναίκα που δεν ήταν η σύζυγός του. 

Οταν έγινε γνωστό το όνομα της πριγκίπισσας Κορίνα τσου Ζάιν-Βιτγκενστάιν, διάφοροι καλοθελητές έσπευσαν να επισημάνουν ότι η Γερμανίδα αριστοκράτις ήταν η μόνιμη συνοδός του Χουάν Κάρλος στα επίσημα ταξίδια του στο εξωτερικό, την ώρα που η βασίλισσα Σοφία παρέμενε κατ’ οίκον.

Σαν να μην έφθαναν τα ανωτέρω μια βιογραφία της βασίλισσας Σοφίας, που κυκλοφόρησε εκείνη τη χρονιά από τη συγγραφέα Πιλάρ Εϋρε, αποκάλυπτε ότι ο αριθμός των κατακτήσεων του συζύγου της ξεπερνά τις 1.500, συμπεριλαμβανομένης της πριγκίπισσας Νταϊάνα.