Λαοθάλασσα για τον Άγιο των Λεπρών - Πλήθος πιστών στην πρώτη εορτή του στην Εθιά Ηρακλείου
Ο Άγιος Ευμένιος ήταν γόνος μιας πολυμελούς και πάμπτωχης οικογένειας
Πλήθος πιστών βρέθηκαν το πρωί της Δευτέρας στον οικισμό της Εθιάς, στα Αστερούσια Όρη, προκειμένου να τιμήσουν τη μνήμη του Αγίου Ευμενίου του Νέου, με αφορμή την πρώτη μεγάλη πανηγυρική εορτή του.
Κάθε χρόνο, όπως έχει γνωστοποιηθεί από την Ιερά Επαρχιακή Σύνοδο της Εκκλησίας της Κρήτης, ο Άγιος Ευμένιος θα εορτάζει την ημερομηνία της κοίμησής του, δηλαδή 23 Μαΐου.
Στην Εθιά υπάρχουν δύο εκκλησίες: Η κεντρική είναι αφιερωμένη στην Παναγία και φυλάσσει θαυματουργό εικόνα της. Εκεί η Παναγία είχε εμφανισθεί σαν γυναίκα ντυμένη στα μαύρα κάποια ημέρα που ο Ευμένιος Σαριδάκης, μικρό παιδί τότε, άναβε τα καντήλια του ναού, και του είπε: «Εσύ μια μέρα θα γίνεις ιερεύς». Εκεί, στον προαύλιο χώρο της, αναπαύεται το σκήνωμα του Αγίου Ευμενίου, από τις 24 Μαΐου 1999. Η άλλη είναι του Προφήτου Ηλιού. Εκεί κοντά υπάρχει και αγίασμα. Στις 7 χθες το πρωί τελέστηκε η πρώτη μεγάλη πανηγυρική λειτουργία, του Αγίου Ευμενίου του Νέου, ύστερα από την αγιοκατάταξή του, στις 14 Απριλίου 2022, από τη Σύνοδο του Πατριαρχείου!
Ο Άγιος Ευμένιος ήταν γόνος μιας πολυμελούς και πάμπτωχης οικογένειας. Γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου του έτους 1931 μ.Χ. Οι γονείς του, Γεώργιος και Σοφία Σαριδάκη, ήταν άνθρωποι ευσεβείς και ενάρετοι. Είχαν οκτώ παιδιά. Το όγδοο και τελευταίο τους παιδί ήταν ο Ευμένιος, που στη βάπτισή του πήρε το όνομα Κωνσταντίνος. Τα αδέλφια του, κατά σειρά ηλικίας, ήταν: Ελένη, Μιχαήλ, Αικατερίνη, Βασίλειος, Αμαλία, Μαρία και Ευγενία.
Ο μικρός Κωνσταντίνος ορφάνεψε από πατέρα σε ηλικία μόλις δύο ετών, δηλαδή η οικογένειά του έχασε τον προστάτη της πολύ νωρίς. Ήταν που ήταν φτωχή, χάνοντας και το στήριγμά της, βρέθηκε σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Η χήρα μάνα του με τι δυνατότητες να θρέψει τόσα στόματα; Ξενοδούλευε για να τα φέρει κάπως βόλτα. Μετά ήρθε και η γερμανική κατοχή, η οποία χειροτέρευσε κατά πολύ τα πράγματα. Σ’ αυτό το περιβάλλον και με πολλές στερήσεις μεγάλωσε ο άγιος. Παπούτσια φόρεσε στα δώδεκά του χρόνια. Παρ’ όλα αυτά, δηλαδή τις στερήσεις, την πείνα και την ανέχεια, το ήθος και το φρόνημα του μικρού αυτού παιδιού δεν αλλοιώθηκαν.
Από νεαρή ηλικία ενδιαφέρθηκε για το μοναχικό βίο, τον επέλεξε από την ηλικία των 17 ετών. Επλήγη από τη λέπρα, η οποία όμως δεν άφησε καμία παραμόρφωση στο σώμα του, παρά τη σοβαρότητά της την εποχή εκείνη. Ο άγιος ανέρρωσε επιτυχώς όμως επέλεξε να ζήσει κοντά στους λεπρούς συνανθρώπους του και το Εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων στο οποίο καθημερινά τελούσε τις ακολουθίες.
Δημοσιεύτηκε στην ΟΝ ΤΙΜΕ στις 24/5
Κάθε χρόνο, όπως έχει γνωστοποιηθεί από την Ιερά Επαρχιακή Σύνοδο της Εκκλησίας της Κρήτης, ο Άγιος Ευμένιος θα εορτάζει την ημερομηνία της κοίμησής του, δηλαδή 23 Μαΐου.
Στην Εθιά υπάρχουν δύο εκκλησίες: Η κεντρική είναι αφιερωμένη στην Παναγία και φυλάσσει θαυματουργό εικόνα της. Εκεί η Παναγία είχε εμφανισθεί σαν γυναίκα ντυμένη στα μαύρα κάποια ημέρα που ο Ευμένιος Σαριδάκης, μικρό παιδί τότε, άναβε τα καντήλια του ναού, και του είπε: «Εσύ μια μέρα θα γίνεις ιερεύς». Εκεί, στον προαύλιο χώρο της, αναπαύεται το σκήνωμα του Αγίου Ευμενίου, από τις 24 Μαΐου 1999. Η άλλη είναι του Προφήτου Ηλιού. Εκεί κοντά υπάρχει και αγίασμα. Στις 7 χθες το πρωί τελέστηκε η πρώτη μεγάλη πανηγυρική λειτουργία, του Αγίου Ευμενίου του Νέου, ύστερα από την αγιοκατάταξή του, στις 14 Απριλίου 2022, από τη Σύνοδο του Πατριαρχείου!
Ο Άγιος Ευμένιος ήταν γόνος μιας πολυμελούς και πάμπτωχης οικογένειας. Γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου του έτους 1931 μ.Χ. Οι γονείς του, Γεώργιος και Σοφία Σαριδάκη, ήταν άνθρωποι ευσεβείς και ενάρετοι. Είχαν οκτώ παιδιά. Το όγδοο και τελευταίο τους παιδί ήταν ο Ευμένιος, που στη βάπτισή του πήρε το όνομα Κωνσταντίνος. Τα αδέλφια του, κατά σειρά ηλικίας, ήταν: Ελένη, Μιχαήλ, Αικατερίνη, Βασίλειος, Αμαλία, Μαρία και Ευγενία.
Ο μικρός Κωνσταντίνος ορφάνεψε από πατέρα σε ηλικία μόλις δύο ετών, δηλαδή η οικογένειά του έχασε τον προστάτη της πολύ νωρίς. Ήταν που ήταν φτωχή, χάνοντας και το στήριγμά της, βρέθηκε σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Η χήρα μάνα του με τι δυνατότητες να θρέψει τόσα στόματα; Ξενοδούλευε για να τα φέρει κάπως βόλτα. Μετά ήρθε και η γερμανική κατοχή, η οποία χειροτέρευσε κατά πολύ τα πράγματα. Σ’ αυτό το περιβάλλον και με πολλές στερήσεις μεγάλωσε ο άγιος. Παπούτσια φόρεσε στα δώδεκά του χρόνια. Παρ’ όλα αυτά, δηλαδή τις στερήσεις, την πείνα και την ανέχεια, το ήθος και το φρόνημα του μικρού αυτού παιδιού δεν αλλοιώθηκαν.
Από νεαρή ηλικία ενδιαφέρθηκε για το μοναχικό βίο, τον επέλεξε από την ηλικία των 17 ετών. Επλήγη από τη λέπρα, η οποία όμως δεν άφησε καμία παραμόρφωση στο σώμα του, παρά τη σοβαρότητά της την εποχή εκείνη. Ο άγιος ανέρρωσε επιτυχώς όμως επέλεξε να ζήσει κοντά στους λεπρούς συνανθρώπους του και το Εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων στο οποίο καθημερινά τελούσε τις ακολουθίες.
Δημοσιεύτηκε στην ΟΝ ΤΙΜΕ στις 24/5
