Της Μαριλένας Γεραντώνη-Εφημερίδα Παραπολιτικά

Τον εξαγνισμό του επεδίωκε να εξαγοράσει διά της πολύμηνης σιωπής του ο Νικολά Σαρκοζί, που έβλεπε δύο χρόνια τώρα με προσοχή και κρυφή χαιρεκακία μια ατέρμονη αδελφοκτόνο διαμάχη να εκτυλίσσεται στους κόλπους της πολιτικής του οικογένειας. Έμπειρος στην επικοινωνιακή τέχνη, ο Ν. Σαρκοζί μέχρι και τον Σεπτέμβριο, οπότε και δήλωσε ότι επιστρέφει στην ενεργό δράση, είχε πάρει αποστάσεις από τα φώτα της δημοσιότητας, καλλιεργώντας την ψευδαίσθηση ότι εγκατέλειπε για πάντα την πολιτική και επέστρεφε εκεί όπου άρχισε τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα: στη δικηγορία, στην οποία είχε διαγράψει λαμπρή καριέρα. Στην πραγματικότητα, όμως, ο μαχητικός και υπερδραστήριος πρώην Πρόεδρος ποτέ δεν εγκατέλειψε το όνειρο μιας θριαμβευτικής επιστροφής στο Ελιζέ το 2017, πολύ δε περισσότερο βλέποντας όλες τις συνθήκες να είναι με το μέρος του. Από τη μια, έναν καταβαραθρωμένο Ολάντ εξαιτίας της αθέτησης των προεκλογικών υποσχέσεών του για ανάπτυξη και λιγότερη λιτότητα. Από την άλλη, το αποδυναμωμένο και σε πλήρη σύγχυση από τον βίαιο «εμφύλιο» για την αρχηγία UMP. Ολα έδειχναν ότι εξυπηρετούσαν στο έπακρο τον σκοπό του.


ΑΝΤΙΖΗΛΙΑ
Γνωρίζοντες καλά τα του οίκου της γαλλικής Κεντροδεξιάς έλεγαν, μάλιστα, ότι ο Σαρκοζί, επιμελώς και διακριτικά, όλον αυτό τον καιρό συντηρούσε την αντιζηλία των διεκδικητών της ηγεσίας, Φιγιόν – Κοπέ, έχοντας στο μυαλό του έναν στόχο: Να μην υπάρξει κανένας διάδοχός του στο κόμμα, το οποίο ακόμη και μετά την απόσυρσή του από τα κοινά εξακολουθούσε να είναι μαριονέτα στα χέρια του. Ο Σαρκοζί δεν είχε λογαριάσει βέβαια ότι τα σκάνδαλα στα οποία προσωπικά εμπλέκεται -και είναι πολλά- θα έβλεπαν το φως της δημοσιότητας, με αποτέλεσμα να κηλιδωθεί η εικόνα που προσδοκούσε να δημιουργήσει για να διεκδικήσει εκ νέου μια Προεδρική θητεία, με πρώτο σταθμό βέβαια την ηγεσία του κόμματος. Ετσι, στις εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη του νέου ηγέτη του UMP, ο Σαρκοζί κατήγαγε μεν καθαρή νίκη, με ποσοστό 64,5%, δεν ήταν όμως το αποτέλεσμα που προσδοκούσε για να αναδειχθεί σε αδιαφιλονίκητο διεκδικητή και να επιβεβαιωθεί ως ο μοναδικός υποψήφιος για την Προεδρία. Ο δρόμος για αυτόν τον στόχο είναι μακρύς και στρωμένος με πολλά αγκάθια. Θεωρητικά, κινδυνεύει μέχρι και με 10 έτη φυλάκισης, αλλά και με στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων, σε περίπτωση που κριθεί ένοχος για τις υποθέσεις που εκκρεμούν σε βάρος του. Το μεγαλύτερο εμπόδιο στον δρόμο για το Μέγαρο των Ηλυσίων, δε, ακούει στο όνομα του πρώην πρωθυπουργού, Αλέν Ζιπέ, ο οποίος σχεδιάζει να είναι επίσης υποψήφιος για την Προεδρία και βρίσκει ευρεία απήχηση στη μεγάλη μερίδα των μετριοπαθών δεξιών ψηφοφόρων, που θεωρούν ότι ο Σαρκοζί είναι ένας αποτυχημένος πρώην Πρόεδρος και δεν μπορεί να κομίσει τίποτα καινούργιο στη χώρα.


ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ

Στην πρώτη του τηλεοπτική συνέντευξη αμέσως μετά τη νίκη του, ο Σαρκοζί μίλησε για συσπείρωση. «Δεν σκοπεύω να ηγηθώ αυτής της πολιτικής ομάδας μόνος», είπε, ενώ νωρίς το πρωί της Δευτέρας, δύο ημέρες μετά την εσωκομματική διαδικασία, δεχόταν στο γραφείο του τον έτερο αντίπαλο και πρώην υπουργό Γεωργίας στη δική του κυβέρνηση, Μπρουνό Λεμέρ, που κατάφερε με ένα ποσοστό 29,18% να αναχαιτίσει την απόλυτη κυριαρχία που προσδοκούσε. «Είμαι χαρούμενος για αυτή την εγκάρδια στιγμή με έναν άνθρωπο με τον οποίο μοιραζόμαστε ένα όραμα για το μέλλον του κινήματός μας», έγραφε ο Σαρκοζί για αυτή τη -διόλου τυχαία- πρώτη στη σειρά επαφών με πρωτοκλασάτα στελέχη του κόμματος συνάντησή του. Ωστόσο, όπως έλεγαν σχολιαστές, είναι εμφανώς ανήσυχος για αυτή τη νέα απειλή που ενσαρκώνει την ανανέωση και φέρει τον αέρα της ελπίδας στο κόμμα. Για αυτό και θα επιχειρήσει πάση θυσία την ενότητα. Οχι ως ηθικό πρόταγμα, αλλά με στόχο να ανακόψει κάθε αποσχιστική τάση. Στο πλαίσιο αυτό, πρότεινε τη δημιουργία «επιτροπής σοφών», η οποία θα απαρτίζεται από στελέχη που υπήρξαν πρώην πρωθυπουργοί. Ηδη πήρε ένα αποστομωτικό «όχι» από τον Ντομινίκ ντε Βιλπέν, ένα «ίσως» από τον Αλέν Ζιπέ και μια έμμεση και άκομψη απάντηση από τον Φρανσουά Φιγιόν ότι «ο Σαρκοζί μιλάει για “επιτροπή σοφών”, όμως θέλει μια επιτροπή από μ……». Στο κενό τα χτυπήματα στη Λεπέν Ο Νικολά Σαρκοζί θέλει να δείξει ότι έχει μάθει από τα λάθη του παρελθόντος, όμως πολιτικοί παρατηρητές λένε ότι ο «λύκος δεν γίνεται πρόβατο», προβλέποντας μάλιστα ότι η επάνοδός του στη γαλλική Δεξιά θα αποτελέσει τη χαριστική βολή για το πάλαι ποτέ κραταιό γκολικό κόμμα. Ο ίδιος, πάντως, δήλωσε ότι θα ξαναχτίσει την παράταξη με νέο αίμα, θα αλλάξει το καταστατικό, ακόμη και το ίδιο το όνομα του κόμματος, προκειμένου να επαναπατρίσει ψηφοφόρους που αποσκίρτησαν κυρίως προς το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν . Εξ ου και η υιοθέτηση μιας ακροδεξιάς ρητορείας εκ μέρους του, που στόχο έχει να διεμβολίσει το λαϊκίστικο αλλοτινό περιθωριακό κόμμα, το οποίο διεκδικεί με μεγάλες αξιώσεις την εξουσία. Μόνο που αυτή τη φορά τα ακροδεξιά ξενοφοβικά επιχειρήματα του Σαρκοζί πέφτουν στο κενό. Η Μαρίν Λεπέν δεν μιλά για ρατσισμό, αλλά για τερματισμό της λιτότητας και της κυριαρχίας του Βερολίνου στην ευρωζώνη. Και πάνω σε αυτά ο Σαρκοζί επί Προεδρίας του έδωσε δείγματα γραφής. Πλειοδότησε υπέρ των πιο οδυνηρών πολιτικών προσαρμογής και προσδέθηκε άνευ όρων στο άρμα της Μέρκελ. Οι ψηφοφόροι το 2012 τον έστειλαν σπίτι.