Τάσος Χαλκιάς: Δεν συζητάμε κάθε τρεις και λίγο αυτό που συνέβη στον Πλάτανο
«Ήταν προγραμματισμένος ο ρόλος του Μένιου, θα έβγαινε, ανεξαρτήτως του τι συνέβη... αλλά μπορεί να μην είχε την έκταση που έχει αυτή τη στιγμή», λέει ο Τάσος Χαλκιάς.
«Για τον ηθοποιό είναι μεγαλύτερο δέλεαρ να μην έχει κανένα κοινό στοιχείο με τον ρόλο με τον οποίο καταπιάνεται. Ο Μένιος μού είναι ιδιαίτερα συμπαθής και έχω πέσει κι εγώ επάνω του με πολλή αγάπη», λέει ο Τάσος Χαλκιάς για τον ρόλο του στον Χαιρέτα μου τον Πλάτανο, σε συνέντευξη που δίνει στο περιοδικό «Τηλέραμα» και τον Βασίλη Ανδριτσάνο.
Ήταν λίγο περίεργο να μπείτε στη μέση μιας σειράς με έναν πρωταγωνιστικό ρόλο;
«Περίεργο για τα δεδομένα των επαγγελματικών μου επιδόσεων, όχι, δεν ήταν. Είναι πράγματα που τα έχω κάνει πολλές φορές, αλλά δεν ήταν μια νορμάλ κατάσταση. Ήταν προγραμματισμένος ο ρόλος του Μένιου, θα έβγαινε, ανεξαρτήτως του τι συνέβη… αλλά μπορεί να μην είχε την έκταση που έχει αυτή τη στιγμή».
Πώς είναι το κλίμα στα γυρίσματα ύστερα από όσα συνέβησαν;
«Είναι όλα μια χαρά. Δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος προβληματισμός ανάμεσα στους ηθοποιούς, δεν συζητάμε κάθε τρεις και λίγο αυτό το πράγμα. Ίσα ίσα μπορώ να πω ότι είναι κάτι ξεχασμένο, κάτι αφημένο στην άκρη. Αυτή τη στιγμή επιλαμβάνονται άλλοι του θέματος αυτού και δεν έχουμε λόγο ούτε να το συζητάμε σοβαρά ούτε να το κουτσομπολεύουμε».
Στις «Άγριες μέλισσες» θα σας ξαναδούμε;
«Είναι αρκετά δύσκολο, γιατί ο πατέρας των Σεβαστών που έκανα εγώ είναι ένας ρόλος που έρχεται και επανέρχεται μόνο όταν υπάρχει λόγος να αναρριχηθεί κάτι από το παρελθόν. Από τη μία μου εμφάνιση ως την άλλη πέρασαν 11 μήνες. Αν χρειαστεί, μπορεί και να επανέλθω».
Το θέατρο, εκτός από την πανδημία, βάλλεται και από όλες αυτές τις καταγγελίες για κακοποιητικές συμπεριφορές…
«Είναι θλιβερό, είναι πολύ κακό. Πρώτα επλήγη το θέατρο εξαιτίας της πανδημίας και μετά από την καινούρια αυτή γάγγραινα, που ίσως έχει τις ρίζες της πολύ πριν και πολύ πιο βαθιά. Ευελπιστώ ότι θα βγούμε όχι αλώβητοι, αλλά μόνο τραυματισμένοι από αυτή την ιστορία. Σίγουρα όμως το θέατρο, σαν ιδέα, σαν αποστολή, σαν αναγκαιότητα στο κοινωνικό σύνολο, δεν επλήγη καθόλου. Επλήγησαν κάποιοι άνθρωποί του. Ο κόσμος διψά για το θέατρο, δεν έχει απομακρυνθεί, οι συνθήκες που υπάρχουν τον δείχνουν απομακρυσμένο. Πιστεύω πως, όταν τα θέατρα λειτουργήσουν με έναν ανθρώπινο τρόπο, τα πράγματα θα έρθουν σιγά σιγά σε έναν λογαριασμό και η απόλυτη ωφέλεια του θεάτρου θα ξαναβγεί στην επιφάνεια και θα σκοτώσει όλα τα μικρόβια που βγήκαν στον δρόμο του».
Ακούγεται ότι κάποια από αυτά που συνέβαιναν στα παρασκήνια ήταν γνωστά σε αρκετό κόσμο…
«Αυτά που έγιναν δεν είναι πράγματα που γίνονται μπροστά στα μάτια του κόσμου ή στα αφτιά του καθενός. Γίνονται με ιδιαίτερη προφύλαξη, γι’ αυτό και δεν θα συμφωνήσω ότι ήταν γνωστά πράγματα. Ακούσματα μπορεί να έχουμε πολλά από οτιδήποτε. Σε ό,τι με αφορά, είμαι πολύ αφοσιωμένος στη δουλειά μου και πουθενά αλλού. Πολλές φορές με έχουν πει και κουφό! Δεν με ενδιαφέρει οτιδήποτε γίνεται εκτός δουλειάς, άρα είμαι από αυτούς που δεν γνώριζαν. Πάντως, χωρίς να είμαι αυτήκοος μάρτυρας, είχα ακούσει κι εγώ ορισμένα πράγματα, όχι όμως περί βιασμών και σεξουαλικής παρενόχλησης, γιατί τότε θα με είχε απασχολήσει σοβαρότερα».
Έχει τύχει ποτέ να αντιμετωπίσετε κάποια κακή συμπεριφορά στον εργασιακό σας χώρο και πώς το διαχειριστήκατε;
«Δεν το έχω διαχειριστεί γιατί δεν μου έτυχε. Δουλεύω από τα έξι μου χρόνια, σε διάφορες δουλειές, για διάφορες ανάγκες της οικογένειάς μου. Έχω νιώσει τη ζωή στο πετσί μου από πάρα πολύ μικρός. Δεν μπορούσα να επιτρέψω να μου συμβεί κάτι τέτοιο. Υπήρξαν δουλειές που δεν ήθελα να πάω, αλλά πήγα για το μεροκάματο. Ομολογώ ότι αυτόν τον συμβιβασμό, ναι, τον έχω κάνει, για το όφελος της οικογένειάς μου, αλλά μέχρι εκεί».
Ήταν λίγο περίεργο να μπείτε στη μέση μιας σειράς με έναν πρωταγωνιστικό ρόλο;
«Περίεργο για τα δεδομένα των επαγγελματικών μου επιδόσεων, όχι, δεν ήταν. Είναι πράγματα που τα έχω κάνει πολλές φορές, αλλά δεν ήταν μια νορμάλ κατάσταση. Ήταν προγραμματισμένος ο ρόλος του Μένιου, θα έβγαινε, ανεξαρτήτως του τι συνέβη… αλλά μπορεί να μην είχε την έκταση που έχει αυτή τη στιγμή».
Πώς είναι το κλίμα στα γυρίσματα ύστερα από όσα συνέβησαν;
«Είναι όλα μια χαρά. Δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος προβληματισμός ανάμεσα στους ηθοποιούς, δεν συζητάμε κάθε τρεις και λίγο αυτό το πράγμα. Ίσα ίσα μπορώ να πω ότι είναι κάτι ξεχασμένο, κάτι αφημένο στην άκρη. Αυτή τη στιγμή επιλαμβάνονται άλλοι του θέματος αυτού και δεν έχουμε λόγο ούτε να το συζητάμε σοβαρά ούτε να το κουτσομπολεύουμε».
Στις «Άγριες μέλισσες» θα σας ξαναδούμε;
«Είναι αρκετά δύσκολο, γιατί ο πατέρας των Σεβαστών που έκανα εγώ είναι ένας ρόλος που έρχεται και επανέρχεται μόνο όταν υπάρχει λόγος να αναρριχηθεί κάτι από το παρελθόν. Από τη μία μου εμφάνιση ως την άλλη πέρασαν 11 μήνες. Αν χρειαστεί, μπορεί και να επανέλθω».
Το θέατρο, εκτός από την πανδημία, βάλλεται και από όλες αυτές τις καταγγελίες για κακοποιητικές συμπεριφορές…
«Είναι θλιβερό, είναι πολύ κακό. Πρώτα επλήγη το θέατρο εξαιτίας της πανδημίας και μετά από την καινούρια αυτή γάγγραινα, που ίσως έχει τις ρίζες της πολύ πριν και πολύ πιο βαθιά. Ευελπιστώ ότι θα βγούμε όχι αλώβητοι, αλλά μόνο τραυματισμένοι από αυτή την ιστορία. Σίγουρα όμως το θέατρο, σαν ιδέα, σαν αποστολή, σαν αναγκαιότητα στο κοινωνικό σύνολο, δεν επλήγη καθόλου. Επλήγησαν κάποιοι άνθρωποί του. Ο κόσμος διψά για το θέατρο, δεν έχει απομακρυνθεί, οι συνθήκες που υπάρχουν τον δείχνουν απομακρυσμένο. Πιστεύω πως, όταν τα θέατρα λειτουργήσουν με έναν ανθρώπινο τρόπο, τα πράγματα θα έρθουν σιγά σιγά σε έναν λογαριασμό και η απόλυτη ωφέλεια του θεάτρου θα ξαναβγεί στην επιφάνεια και θα σκοτώσει όλα τα μικρόβια που βγήκαν στον δρόμο του».
Ακούγεται ότι κάποια από αυτά που συνέβαιναν στα παρασκήνια ήταν γνωστά σε αρκετό κόσμο…
«Αυτά που έγιναν δεν είναι πράγματα που γίνονται μπροστά στα μάτια του κόσμου ή στα αφτιά του καθενός. Γίνονται με ιδιαίτερη προφύλαξη, γι’ αυτό και δεν θα συμφωνήσω ότι ήταν γνωστά πράγματα. Ακούσματα μπορεί να έχουμε πολλά από οτιδήποτε. Σε ό,τι με αφορά, είμαι πολύ αφοσιωμένος στη δουλειά μου και πουθενά αλλού. Πολλές φορές με έχουν πει και κουφό! Δεν με ενδιαφέρει οτιδήποτε γίνεται εκτός δουλειάς, άρα είμαι από αυτούς που δεν γνώριζαν. Πάντως, χωρίς να είμαι αυτήκοος μάρτυρας, είχα ακούσει κι εγώ ορισμένα πράγματα, όχι όμως περί βιασμών και σεξουαλικής παρενόχλησης, γιατί τότε θα με είχε απασχολήσει σοβαρότερα».
Έχει τύχει ποτέ να αντιμετωπίσετε κάποια κακή συμπεριφορά στον εργασιακό σας χώρο και πώς το διαχειριστήκατε;
«Δεν το έχω διαχειριστεί γιατί δεν μου έτυχε. Δουλεύω από τα έξι μου χρόνια, σε διάφορες δουλειές, για διάφορες ανάγκες της οικογένειάς μου. Έχω νιώσει τη ζωή στο πετσί μου από πάρα πολύ μικρός. Δεν μπορούσα να επιτρέψω να μου συμβεί κάτι τέτοιο. Υπήρξαν δουλειές που δεν ήθελα να πάω, αλλά πήγα για το μεροκάματο. Ομολογώ ότι αυτόν τον συμβιβασμό, ναι, τον έχω κάνει, για το όφελος της οικογένειάς μου, αλλά μέχρι εκεί».
