Γιώργος Πάντζας: Μέσα σε 9 μήνες «έφυγε» - Τον πόνο δεν τον έχω ξεπεράσει μέχρι σήμερα
«Αυτό ήταν το μεγαλύτερο πλήγμα που είχα υποστεί» εξομολογείται ο Γιώργος Πάντζας.
Σε μια εξομολόγηση καρδιάς προχώρησε ο Γιώργος Πάντζας στη συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό «Λοιπόν» και τον δημοσιογράφο Γιώργο Μουλά.
Ο δημοφιλής ηθοποιός αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στη δύσκολη απώλεια της αγαπημένης του μητέρας η οποία και τον βασανίζει ψυχολογικά μέχρι και σήμερα.
Η ζωή σας τώρα πώς είναι;
«Τώρα είμαι συνταξιούχος ηθοποιός. Από το 2007 δεν ξαναέπαιξα στο θέατρο με δική μου απόφαση».
Γενικότερα πιστεύετε πως πρέπει να φεύγουν οι ηθοποιοί από μία ηλικία και μετά.
«Όχι δεν νομίζω γιατί να φεύγουν; Ίσα ίσα που έχουν μεγαλύτερη πείρα, αναγνώριση από το ελληνικό κοινό, γιατί να φεύγουν. Όσο μεγάλος και αν είναι ο ηθοποιός εφόσον είναι ταλαντούχος μπορεί να παίξει. Εγώ σταμάτησα το 2007 γιατί ασχολήθηκα με την πολιτική».
Είχατε κάποια δύσκολη στιγμή να διαχειριστείτε πριν βγείτε στην σκηνή;
«Ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής μου, η μεγαλύτερη αγάπη που ένιωσα και την νιώθω τώρα μαζί με την αγάπη που έχω για την γυναίκα μου τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου, ήταν η αγάπη για την μητέρα μου. Το 1974 μέσα σε 9 μήνες έφυγε από τη ζωή.
Αυτό ήταν το μεγαλύτερο πλήγμα που είχα υποστεί. Άλλαξε η ζωή μου με τον χαμό της. Τότε ήμουν στον θίασο Βλαχοπούλου – Πάντζα στο θέατρο Ρεξ. Την πρώτη μέρα δεν πήγα στο θέατρο αλλά την δεύτερη ημέρα πήγα. Νόμιζα ότι η σκηνή ήταν καράβι και ότι έχει κύμα επάνω. Ήταν τρομερό πλήγμα για εμένα. Τον πόνο αυτόν δεν τον έχω ξεπεράσει μέχρι και σήμερα».
Ο δημοφιλής ηθοποιός αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στη δύσκολη απώλεια της αγαπημένης του μητέρας η οποία και τον βασανίζει ψυχολογικά μέχρι και σήμερα.
Η ζωή σας τώρα πώς είναι;
«Τώρα είμαι συνταξιούχος ηθοποιός. Από το 2007 δεν ξαναέπαιξα στο θέατρο με δική μου απόφαση».
Γενικότερα πιστεύετε πως πρέπει να φεύγουν οι ηθοποιοί από μία ηλικία και μετά.
«Όχι δεν νομίζω γιατί να φεύγουν; Ίσα ίσα που έχουν μεγαλύτερη πείρα, αναγνώριση από το ελληνικό κοινό, γιατί να φεύγουν. Όσο μεγάλος και αν είναι ο ηθοποιός εφόσον είναι ταλαντούχος μπορεί να παίξει. Εγώ σταμάτησα το 2007 γιατί ασχολήθηκα με την πολιτική».
Είχατε κάποια δύσκολη στιγμή να διαχειριστείτε πριν βγείτε στην σκηνή;
«Ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής μου, η μεγαλύτερη αγάπη που ένιωσα και την νιώθω τώρα μαζί με την αγάπη που έχω για την γυναίκα μου τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου, ήταν η αγάπη για την μητέρα μου. Το 1974 μέσα σε 9 μήνες έφυγε από τη ζωή.
Αυτό ήταν το μεγαλύτερο πλήγμα που είχα υποστεί. Άλλαξε η ζωή μου με τον χαμό της. Τότε ήμουν στον θίασο Βλαχοπούλου – Πάντζα στο θέατρο Ρεξ. Την πρώτη μέρα δεν πήγα στο θέατρο αλλά την δεύτερη ημέρα πήγα. Νόμιζα ότι η σκηνή ήταν καράβι και ότι έχει κύμα επάνω. Ήταν τρομερό πλήγμα για εμένα. Τον πόνο αυτόν δεν τον έχω ξεπεράσει μέχρι και σήμερα».
